In de gehele wereld verzetten arbeiders zich steeds vaker tegen de politiek van het kapitalisme. Traditionele politici worden verslagen en verliezen massief aan steun. In het Verenigd Koninkrijk lukte het Jeremy Corbyn om een verkiezing te winnen. Dit terwijl alle kapitalistische kranten (en rechtse sociaal democraten) beweerde dat de linkse Corbyn nooit zou winnen. In Amerika zijn de Democratische Socialisten van Amerika gegroeid van 6.000 leden in 2015, naar 31.000 in 2017. Bernie Sanders bracht het socialisme terug en maakte een einde aan de antisocialistische hetze. Jonge Amerikanen laten zich niet meer hersenspoelen tot wrede antisocialisten. De jeugd verzet zich tegen de neoliberale geest. In zulke tijden heeft politiek links het grootste potentiaal om door te breken. Het ontbreken van een duidelijk socialistisch programma bij veel linkse partijen is de laatste hindernis die overwonnen moet worden!
Het is onvoldoende om te denken dat je een hebzuchtig systeem ”menselijker en socialer” kunt maken. Deze fout maken met name personen zoals Jeremy Corbyn, Bernie Sanders en Emile Roemer. Deze linkse sociaal democraten geloven dat je met meer overheid, ervoor zorgt dat het kapitalisme beperkt wordt in haar wreedheid en drang om zichzelf te verrijken ten kosten van mens, dier en natuur. Helaas heeft de sociaal democratie al 30 jaar geleden gefaald. Dat er ooit een sociaal kapitalisme kon bestaan had te maken met de Koude Oorlog. Kapitalisten vreesde dat de arbeidersklasse de kant zou kiezen van de ooit machtige communistische partijen. Dus sloot men een historische compromis met de antirevolutionaire sociaal democraten. Met de christen democratie als voorhoede van kapitalistische belangen en de sociaal democratie als verdediger van arbeiders belangen leek een goed compromis te bestaan!
Maar de compromis duurde alleen zolang het grote geld vreesde voor de invloed van revolutionair links. De sociaal democratie had de taak om de arbeiders weg te houden van revolutionaire gedachtes. Dat personen zoals Joop den Uyl trouwe volgelingen van de markt economie, het kapitalisme en de westerse wereld waren is duidelijk. Den Uyl redde zelfs de monarchie na de onthullingen dat de corrupte Prins der Nederlanden, zich schuldig had gemaakt aan het aannemen van steekpenningen. Andere sociaal democraten waren zelfs bereid om de staat in te zetten tegen linkse activisten om zo het grote geld te beschermen. In de jaren 80 liet de verraderlijke regering van François Mitterrand de Rainbow Warrior tot zinken brengen. Dit omdat de Franse regering vreesde dat het schip van Greenpeace gebruikt zou worden om de belangen van het kapitalisme in de weg te staan. De misdadige president had persoonlijk toestemming gegeven, terwijl hij in het openbaar de aanslag op de Rainbow Warrior veroordeelde!
Met de opkomst van het neoliberalisme zag het kapitalisme minder nut in haar historische compromis. Kapitalistische regeringsleiders waren maar al te positief over de economie van Chili, waar dictator Pinochet voor het eerst het neoliberale systeem met dwang introduceerde. De welvaart groeide, maar kwam bij een kleine elite te liggen. Arbeiders in Chili hadden te lijden onder het wegvallen van de sociale wetgeving. Vakbonden konden weinig doen omdat het land een militaire dictatuur was. Daarnaast stonden de hypocriete Amerikanen achter de junta van Pinochet. Chili’s economische wonder was alleen te danken aan massieve uitbuiting en onderdrukking van de arbeidersklasse. Door ”positieve” ervaringen met dit markt fundamentalisme raakte politiek rechts helemaal in de ban van dit ”nieuwe liberalisme”. Al snel waren bankiers, zakenlui, rechtse politici en hun pionnen het eens dat er een einde moest komen aan regulering van de economie. Zeker toen in de Sovjet-Unie en in China kapitalistische experimenten ondernomen werden!
Gevestigd links (met name de sociaal democratie) was niet opgewassen tegen de enorme vloedgolf aan neoliberale propaganda, die vanaf de jaren 80 over de wereld waaide. Charismatische iconen zoals Ronald Reagan en Margaret Thatcher wisten vele te overtuigen. Zeker omdat het sociaal democratische model vastliep op een berg van staatsschulden en bureaucratisch wanbeleid. Rechtse sociaal democraten zoals Wim Kok hadden zich al in 1986 heer en meester gemaakt van hun partijen. Zij vonden dat de oude linkse gedachtes plaatst moesten maken voor de acceptatie van het gehele kapitalistische systeem. De ondergang van het stalinisme en de Sovjet-Unie gaf de heersende klasse een enorm propaganda middel. Niet alleen sociaal democraten raakte overtuigd van de mislukking van het zogenaamde ”reëel bestaande socialisme” maar ook communisten, socialisten en miljarden arbeiders die ooit geloofde in de leer van Marx!
Partijen zoals de PvdA hebben sindsdien hun laatste socialistische idealen opzij gezet. De sociaal democratie probeert al 30 jaar haar plaatst te vinden in een politiek landschap dat enorm naar rechts is opgeschoven. Klassiek linkse opvattingen waren taboe verklaard door de bourgeoisie, want geen enkele sociaal democratische leider durfde tegen de neoliberale mentaliteit in te gaan. De markt is God, concurrente is Koning. Dat is nog steeds een ongeschreven sociale regel. Ook TINA wordt vaak aangeslagen om politiek links duidelijk te maken dat er geen alternatief bestaat op het huidige economische model. Neoliberalisme werkt en verder niets. Dat is wat de eigenaren van onze economie brullen en de meeste politici gehoorzamen aan deze dogma!
Revolutionair socialisten hebben zich altijd verzet tegen de leugens van politiek rechts en de kapitalisten klasse. Ook na de ondergang van de USSR, bleven wij strijden voor een socialistische samenleving, ook toen de sociaal democratie zich volledig achter de bezittende klasse schaarde. Nu in 2017 is duidelijk hoe ongelijk de wereld geworden is. Slechts acht superrijken bezitten 50% van alle welvaart op deze planeet. Acht rijke mannen zijn dankzij het kapitalisme zo rijk, dat ze meer geld hebben dat 3 miljard arbeiders. Dit keiharde feit is een direct resultaat van het neoliberalisme. 30 jaar geleden hadden we ook superrijken, maar de welvaart was iets eerlijker verdeeld. Men zou ons voor gek verklaard hebben als we in 1987 hadden gezegd, dat 50% van alle monetaire rijkdom bij slechts acht mensen zou komen te liggen in 2017!
Door de bezuinigingen die politiek rechts en hun sociaal democratische marionetten hebben doorgevoerd is de armoede gegroeid. In Londen leeft 1/3 van een laag inkomen, we praten hier over 2,5 miljoen mensen die vaak wel een baan hebben, maar den nog moeite hebben om rond te komen. Laagloon arbeid is groot in het Verenigd Koninkrijk, maar de elitaire Britse kapitalisten doen daar niet moeilijk over. Tot kort hadden ze de drie grootste politieke partijen op hun zak. De Conservatieve Partij is traditioneel gezien de partij van de rijken en de bezitters. Een tweede kapitalistische partij is de LibDem, de Liberaal Democraten. Doordat de sociaal democraten van de Arbeidspartij (Labour) zich hadden ontdaan van hun socialistische ideologie, stond de Britse sociaal democratie bereid om rechtse opvattingen te steunen. Met name met Tony Blair en zijn opvolger Gorden Brown toonde Labour dat ze een brave kapitalistische partij voorstelde. Jeremy Corbyn heeft veel moeite moeten doen om de linkse kiezer terug te winnen, maar dat is hem gelukt. Alleen zit zijn partij nog vol met types die maar al te graag het neoliberalisme van dienst willen zijn. Rechtse sociaal democraten die dankzij donaties van rijke Britten veel verkiezingen hebben weten te winnen!
Een dramatisch gevolg van bezuinigingen op van alles en nog wat, is de enorme brand in de Grenfell Tower op 14 juni 2017. De flat werd in 1974 gebouwd en er woonde meer dan 600 mensen uit de arbeidersklasse erin. We praten hier over een multiculturele flat met veel nationaliteiten, religies en culturen die vreedzaam met elkaar leefde. Echter de huurders van de 120 woningen in de Grenfell toren waren niet blij met hun huurbaas, Kensington and Chelsea TMO. Deze organisatie beheerde de toren in opdracht van Royal Borough of Kensington and Chelsea, een stadsdeel van Londen. Want de flat is in bezit van de Britse staat, die verantwoordelijk was voor de veiligheid. De toren was al 40 jaar oud toen men in 2016 besloot om te gaan renoveren. Echter het materiaal waarmee Grenfell Tower werd gemoderniseerd was brandgevaarlijk. Daarnaast had men alleen oog voor de buitenkant. De flat staat namelijk in een conservatieve wijk met welvarende Britse burgers. De jaren 70 toren maakte het uiterlijk van deze modale buurt er niet mooi op. Bij de renovatie werd de flat voorzien van een nieuwe buiten laag. Hierdoor leek het gebouw ”moderner”. Huurders waren niet tevreden. Al jaren vreesde ze dat het eens goed fout kon gaan. De Grenfell Action Group zei zelfs dat alleen een grote ramp de ogen van de bestuurlijke elite zou openen!
Op 14 juni 2017 om 1:54 uur Nederlandse tijd sloeg het noodlot toen. In een woning op de tweede etage brak brand uit. Na 15 minuten had het vuur de brandgevaarlijke isolatielaag gevonden die aan de buitenkant van de flat was aangebracht. Hierdoor klom het vuur makkelijk omhoog en wist na 30 minuten de 25ste etage te bereiken. Doordat het vuur zo snel klom raakte bewoners opgesloten in hun eigen woningen. Vluchten werd afgeraden door een stikker van Kensington and Chelsea TMO. Hierin staat dat bij brand, men beter 30 minuten kan wachter voordat je probeert de woning te verlaten. Toch besloten vele om toch te vluchten. De moslim huurders van de Grenfell toren hadden geluk. Zij waren nog wakker rond 1:54 uur (0:54 uur Britse tijd) omdat ze de Ramadan vierde. Toen het vuur om zich heen sloeg waren het moslims die de deuren langs gingen om medebewoners te waarschuwen!
Toen de zon opkwam stonden bijna alle 120 appartementen in brand. 79 personen zijn dood gevonden, maar dit aantal kan nog oplopen. Van de 600 bewoners wordt vermoed dat zeker 100 niet op tijd konden vluchten. De Grenfell Action Group had gewaarschuwd dat de renovatie niet had bijgedragen aan de brandveiligheid. Maar de overheid en KCTNO trokken zich niets aan van hun waarschuwingen. De bezorgdheid van huurders deed de lokale stadsraad niets. Want de conservatieven domineren de lokale politiek dit omdat de buurt rond Grenfell juist tot de betere sociale klasse behoort en die stemmen rechts. De flat met haar multiculturele bewoners hadd geen prioriteit. We kunnen met zekerheid zeggen dat als Grenfell een flat was geweest voor rijkere witte Britten, dat men wel moeite had gedaan om klachten serieus te nemen!
De Socialistische Partij (Socialist Party) in Engeland en Wales zegt heel duidelijk dat door bezuinigingen op de lokale politiek, men materiaal ging gebruiken dat niet gebruikt had moeten worden. Conservatieve bestuurders zijn medeverantwoordelijk omdat zij niet alleen de bezuinigingen doorvoerde, maar ook geen moment kennis namen van de klachten die bewoners hadden. Een activist van de Socialist Party in West Londen, Bob Sulatycki, stelde nog: “Het is duidelijk dat dit geen tragisch ongeval is, maar een voorspelbaar en crimineel gevolg van een beleid van besparingen, privatiseringen, gebrek aan democratische verantwoording en een bewuste politiek van verwaarlozing op zowel nationaal als lokaal vlak”
Om te voorkomen dat meer rampen ontstaan door rechts wanbeleid, hebben we socialisme nodig. De Arbeidspartij van Jeremy Corbyn heeft net een landelijke verkiezing gewonnen, maar de conservatieven hebben helaas nog steeds de meeste zetels. Om de Tories te verslaan moet Corbyn niet alleen strijdvaardig optreden, maar ook zijn eigen partij zuiveren van alle neoliberale (a)sociaal democraten. Het is duidelijk dat een nieuwe generatie partijleden het niet eens is met de oude rechtse garde rond Blair en Gordon. Corbyn zal de steun van de leden krijgen bij het royeren van dat tuig. Het zal de Arbeidspartij zeker even verzwakken, maar in de toekomst juist verstreken. Groot Brittannië heeft een arbeiderspartij nodig en Labour kan dat weer worden. Maar alleen als ze een duidelijke socialistische koers in slaan en de arbeidersklasse laten merken dat de partij er voor hun is. Na 30 jaar het kapitalisme en neoliberalisme gesteund te hebben heeft de Arbeidspartij veel goed te maken bij het Britse proletariaat!
In de Verenigde Staten heeft Donald Trump zichzelf al ontmaskerd. De nep-populist heeft duidelijk gemaakt dat hij echt geen politiek gaat bedrijven voor gewone mensen. Toch dankt Trump zijn presidentschap aan arbeiders, die hoopt dat hij voor banen zou zorgen. Tijdens de verkiezingen brulde de radicaal rechtse seksist dat hij banen uit China terug zou halen. Ook zou hij proletarische Amerikaan ondersteunen. Maar zodra de blonde miljardair aan de macht kwam werden de belastingen voor de (super)rijken verlaagt en ook de gezondheidswet van Obama ging de prullenmand in. Nu dreigen miljoenen Amerikanen hun zorgverkiezing kwijt te raken. Een drama als je bedenkt dat de zorgkosten in de VS enorm hoog zijn!
De radicaal rechtse Republikeinse Partij voelt zich versterkt, omdat de neoliberale Democratische Partij geen alternatief kan neerzetten. De Amerikanen wantrouwen terecht de partij van Obama en Clinton, omdat de Democraten niets veranderd hebben. Erger nog, de Democratische Partij is gewoon een neoliberale partij waar arbeiders niet op kunnen vertrouwen. Helaas denken sommige linkse Amerikanen zoals Bernie Sanders, dat je de Democraten kunt gebruiken om de Republikeinen te verslaan. Omdat Amerika in feite een twee partijen stelsel heeft is het zeer lastig voor andere partijen om mee te draaien. Alle media aandacht gaat naar kandidaten van deze twee rechtse partijen. Dit is waarom Sanders en de Democratische Socialisten van Amerika (DSA) denken dat je verandering alleen via de Democraten kunt brengen. De DSA steunde ook Hillary Clinton toen zij Bernie Sanders versloeg. Dit terwijl er een linkse kandidaat in de race om het Witte Huis was. Jill Stein van de Groene Partij bood een echt alternatief, maar ze werd genegeerd door de kapitalistische media. Echter ook Sanders en de DSA weigerde om Stein te steunen. In hun denkwereld moet alles via de Democratische Partij gebeuren!
Een positieve ontwikkeling is dat Sanders het woord: socialisme uit het moeras van de negativiteit heeft gehaald. Sinds 1917 zorgde de kapitalistische media er altijd voor dat Amerikanen gehersenspoeld werden om het woord socialisme te minachten. Na 1945 werd communisme een nog slechter woord, maar socialisme was altijd de nummer twee. Na de Koude Oorlog raakte het slechtwoord in verval, behalve als radicaal rechtse Republikeinen het gingen gebruiken op Fox News om Democraten aan te vallen. Die wisten dan niet hoe snel ze duidelijk moesten maken dat ze het kapitalisme volledig steunen. Obama’s populisme in 2008 werd gelijk geschakeld met socialisme. Dit omdat linkse groepen opriepen om (kritiekloos) op Obama te stemmen. Ook de DSA stond weer vooraan om de Democratische presidentskandidaat te steunen (tegen linkse kandidaten van de Groene Partij). Dit terwijl de Democratische Socialisten van Amerika juist aan steun winnen. Ze hebben anno 2017 meer dan 31.000 leden. In slechts 12 maanden hebben zich meer dan 25.000 nieuwe leden aangemeld bij de DSA. Wat ooit een kleine linkse groep binnen de Democratische Partij vormde is nu bijna net zo groot als een politieke partij in Nederland!
De groeide populariteit voor het socialisme laat zien dat de rechtse leugens aan kracht verliezen. Zeker omdat de generatie die na 1990 is geboren zich niet laat misleiden. Via het internet leren ze het echte socialisme kennen, niet het stalinisme dat als communisme/socialisme wordt omschreven door hun geschiedenisboeken. Marxistisch socialisme is niet wat in stalinistisch Rusland en maoïstisch China bestond. Het heeft nooit bestaan in Oost Europa ondanks wat de burgerlijke geschiedenisschrijvers beweren. Helaas helpen oude linkse personen niet bepaald mee als ze blijven vastzitten in de opvattingen dat de USSR wel ”socialistisch” was. De onwaarheden over het socialisme wonnen juist aan kracht omdat delen van revolutionair links ze leken te bevestigen. Als een arbeider hoort van een ”communist” dat in de USSR ”socialisme” is gerealiseerd en hij/zij ziet dat de Sovjet staat andersdenkenden onderdrukt, dat denkt zo’n arbeider van: ”socialisme is onderdrukking en dat wil ik niet” (wie wel?).
Socialisme kan niet van bovenaf worden op gedwongen. Het is een systeem dat alleen werkt als de arbeidersklasse daartoe bereid is. Het is de taak van een arbeiderspartij om de arbeiders bewust te maken dat zij de vruchten van hun arbeid horen te bezitten en niet de kapitalisten. Helaas doet een partij zoals de SP dat juist niet. De gematigde partij van Emile Roemer wil dolgraag aan het kapitaal laten zien dat ze ”regeringsverantwoordelijkheid” kunnen dragen. Met de VVD wil de SP nog niet landelijk in zee, terwijl ze dat in Amsterdam al doen. Echter met het CDA en D66 wil Roemer een ”centrum-links” kabinet oprichten?? Alsof deze twee rechtse partijen opeens bereid zullen zijn om de sociaal democratische politiek weer te gaan steunen. Emile Roemer leeft in een schijnwereld waarbij hij denkt dat via compromissen alles te doen is. Een klassiek sociaal democratische gedachte uit de vorig eeuw die anno 2017 niet meer werkt!
Revolutionair Socialistische Media 