Politiek rechts houdt van dictaturen

The Voice of Europa was een website die door de Russische overheid betaald wordt om anti-EU politiek te voeren. Niet omdat de Europese Unie een kapitalistische unie voorstelt, maar omdat de EU concurrent om macht, invloed en status met het Russische ’’Keizerrijk’’ van Vladimir Putin. De website was geliefd bij rechts-nationalistische politici van Geert Wilders tot Thierry Baudet. Deze twee lieten zich graag interviewen door de site, die dus betaald werd door de Russische dictatuur. Politiek rechts heeft altijd dictaturen gesteund, dat een conservatieve dictatuur rechtse politici betaald is niet nieuw.

Rechts was altijd al verliefd op dictaturen

Politiek rechts houdt van dwang. Dat is de aard van de ideologie. In hun propaganda beweren ze op te komen voor het individu, maar als dat individu zich collectief tegen het kapitalisme keert, is politiek rechts maar al te graag bereid om de kapitalistische staat in te zetten, om het collectief van individuen kapot te maken. Ook zelfverklaarde liberalen en christendemocraten zijn niet vies om dictatoriale politiek te steunen om het imperialisme van dienst te zijn. Het waren liberalen en christendemocraten die kolonialistische politiek voerde en tegenwoordig de grootste voorstanders zijn van imperialistische interventies.

Populistisch rechts kraait op te komen voor de werkende klasse. Maar dat is natuurlijk bedrog. Donald Trump liet zien hoeveel hij gaf om de werkende Amerikaan. De meeste banen verdwenen naar het buitenland onder Trump. De rechtse president van Argentinië zorgt voor een economische crisis die miljoenen Argentijnse arbeiders de armoede in werpt. Jongeren ontvluchten massaal landen waar rechtse populistische leiders aan de macht zijn, zoals Hongarije of Italie. Populistisch rechts heeft geen antwoord op de crisis van werkenden en is niet vies om zich te laten betalen door rechtse dictaturen.

Chinees geld voor Vlaamse rechtse politici

In België werd bekend dat het extreemrechtse Vlaams Belang (door ons ook wel Vals Belang genoemd) vol zit met figuren in dienst van het Chinese Ministerie voor Staatsveiligheid (C-Stasi). Waarom zouden de Chinezen zich bemoeien met een rechts-nationalistische partij zoals het ’’Vals’’ Belang? Het antwoord is simpel. De Chinezen (en Russen) zoeken naar bondgenoten binnen het westerse imperialistische kamp. Sinds 2014 is er spraken van een nieuwe Koude Oorlog tussen het oosterse imperialistische kamp en het westerse imperialistische kamp.

Het oosten wil invloed uitoefenen op het westerse kamp en doet dat via rechtse nationalisten. Het ’’Vals’’ Belang is bereid geweest om zich in te zetten voor die belangen. Zo werkte Philip de Winter samen met een Chinese spion en ook partijveteraan Frank Creyelman werkte vanaf 2020 tot zijn ontmaskering voor de C-Stasi. De Winter royeerde Creyelman, maar beweerde zelf niets met de Chinezen te maken te hebben. Dat bleek een leugen! Want ook de Winter declareerde duizenden euro’s bij de Chinezen voor zijn trouwe diensten. Geld kreeg de ’’Vals’’ Belang leider van het ’’China Association for International Friendly Contact’’, een bedrijf dat door de C-Stasi wordt geleid.

China en Rusland zijn niet anti-imperialistisch

Sommige zelfbenoemde anti-imperalisten kiezen in deze nieuwe Koude Oorlog het kamp van de Russen en Chinezen. Echter deze figuren vergeten dat de Volksrepubliek China en de Russische Federatie geen anti-imperialistische landen voorstellen. Ze zijn deel van een imperialistisch kamp dat concurrent met het westerse imperialisme. We weten ook dat China niets geeft om werkenden, daarvoor hoeven we alleen maar te kijken naar hoe de Chinese arbeidersklasse onderdrukt wordt. De Chinese ’’Communistische’’ Partij (CCP) is een reactionaire nationalistische partij, daarom zoekt het verbinding met rechtse nationalisten in Europa, zoals het Vlaams Belang, het Alternatief voor Duitsland en de Franse Nationale Bijeenkomst van Marine Le Pen.

Het Russische imperialisme speelt nog graag op het (pseudo) anti-imperialisme van de voormalige Sovjet-Unie. Daar zijn veel communistische partijen uit de stalinistische traditie vatbaar voor. Die luisteren nog graag naar de parolen van Moskou. De stalinisten zijn dan wel marginaal anno 2024, maar hun steun voor Rusland is nog groot. Er is wel een groep rond de Communistische Partij van Griekenland (CPG), die kritisch tegenover het Russisch imperialisme staat. In 2022 kun je ook spreken van een splitsing in de stalinistische beweging. Er is nu een kamp rond de Griekse CPG die kritisch tegenover Moskou staat en een groep rond de Russische CPRF die het Kremlin steunt.

Liberalen, conservatieven en sociaaldemocraten steunen net zo hard dictaturen

Het zijn niet alleen populistische (extreem) rechtse partijen die positief spreken over dictaturen zoals Rusland. 70% van de wereld dictaturen wordt bewapend en ondersteund door het westen, dat door liberalen, conservatieven en sociaaldemocraten wordt geleid. Bijvoorbeeld, de totalitaire dictaturen in Saoedi-Arabië en Turkmenistan kunnen alles kopen in de westerse wereld. Vooral Turkmenistan dat het Noord Korea van Centraal Azië is, mag gewoon westerse producten aanschaffen. Laatst werd nog tweedehandse Boeing 777-300ER’s gekocht, terwijl Iran en Cuba dit ook dolgraag zouden willen (maar niet mogen!)

Het verschil is dat Turkmenistan zich niet kritisch uitlaat over het westerse imperialisme. De Arabische dictaturen zijn daarnaast de beste vrienden van westerse liberale, conservatieve of sociaaldemocratische regeringen. Het westerse imperialisme steunt deze dictaturen omdat het weet dat ze westerse producten graag kopen. Hierin zien we hoe weinig waarde het westen geeft om principes zoals mensenrechten. Als westerse politici hierover praten moet altijd onthouden worden dat dit propaganda taal is. Democratie, vrijheid van meningsuiting, het wordt dolgraag genegeerd door politiek rechts als het om belangen van het kapitalisme gaat. Zaken gaan voor de mensenrechten!

Imperialisme wereldwijd bevechten

Werkenden moeten dus geen vertrouwen hebben in politici van het rechtse kamp, of ze nu progressief of conservatief praten. Het westerse imperialisme wordt ondersteunt door de partijen van het kapitalisme en het is aan revolutionair socialisten om daar een alternatief op te bieden. Als dit niet gebeurd is het aan populistisch rechts om met de proteststem vandoor te gaan. Dit gebeurd al in veel landen omdat werkenden snakken naar een alternatief op de verrotte traditionele partijen van het kapitalisme. Men wil af van die leugenachtige hypocriete liberalen, conservatieven en sociaaldemocraten. Alleen als politiek links daar geen socialistisch antwoord op heeft, lopen werkenden in de handen van rechtse populisten, die juist verdeeldheid zaaien en in dienst staan van het andere imperialistische kamp.

Ons alternatief is dat van socialisme. Democratisch socialisme van onderaf dat werkenden centraal stelt en hun ook de politieke en economische macht geeft. Wij verwerpen de kapitalistische staat en staan voor een socialistische arbeidersstaat die werkt voor de meerderheid van de bevolking. Zo pleiten revolutionair socialisten voor een leefbaar loon. Een einde aan de privatiseringen. Voor een investeringsprogramma in het onderwijs, de gezondheidszorg, het openbaar vervoer en de nuts bedrijven om de jaren van bezuinigingen in te halen. Voor een grootscheeps programma van sociaal woningbouw om de enorme tekorten in goedkope en goede woningen op te lossen. Een einde aan de grondspeculatie die de huizenprijzen de pan doet uitschieten door middel van het onderbrengen van alle grond in gemeenschapshanden.

De Gaddafi van Italië is dood

Hij was de Gaddafi van Italië, een rechts-populistische leider die beweerde voor de werkende klasse op te komen, maar eigenlijk alleen voor zichzelf en de corrupte Italiaanse elite op kwam. Silvio Berlusconi, de naam die sinds 1994 verbonden was met populistisch rechts in Italië. Deze Berlusconi was premier van 2001 tot 2006 en van 2008 tot 2011. Zijn beleid was corrupt te noemen, miljoenen aan euro’s verdwenen. Ondertussen legde Berlusconi het fundament voor de enorme armoede en ongelijkheid die anno 2023 heersen over de Italiaanse Republiek.

Het is geen toeval dat Muammar Gaddafi en Silvio Berlusconi het goed met elkaar konden vinden. Gaddafi en Berlusconi waren showmannen die van optredens en spektakels hielden. In 2003 begon de ”Lieve Broederlijke Leider van de Grote Socialistische Libische Arabische Volks Jamahiriya” met kapitalistische hervormingen, aangemoedigd door Berlusconi vanuit Italië. Die zorgde ervoor dat Gaddafi geaccepteerd werd binnen de EU als handelspartner. Bij elk bezoek aan Libië werd Berlusconi verheerlijkt door de Libische staatspropaganda, die daar erg van genoot!

Silvio Berlusconi begon vroeg als kapitalist en bouwde een media imperium op. In de jaren 80 had hij een eigen vermogen van 113 miljard Italiaanse lieren, wat gelijk is aan 58 miljoen euro in 2023. Berlusconi stond aan de wieg van de eerste commerciële zender van het land: Canale 5. Dit zou hem in zijn politieke carrière helpen, aangezien hij eigenaar was van Canale 5. Dat hij zo’n enorm imperium kon opbouwen dankte Silvio grotendeels aan Bettino Craxi van de corrupte Italiaanse Socialistische Partij.

De sociaaldemocraten in Italië waren altijd al rechtser. Dit kwam omdat de Italiaanse Communistische Partij (PCI) een veel grotere invloed op de arbeidersbeweging had, dan de kleinere Italiaanse Socialistische Partij (PSI). De sociaaldemocraten werkte nauw samen met de kapitalistenklasse (waaronder Silvio Berlusconi) om de communisten buiten de regering te houden. Bettino Craxi was PSI leider van 1978 tot 1993 en ook premier van het land in de jaren 80. Door coalities met de christendemocraten waren de sociaaldemocraten aan de macht, van links beleid was geen spraken.

Tijdens het premierschap van Bettino Craxi kreeg de kapitalistische media meer rechten en mocht Canale 5 landelijk gaan uitzenden. Dit versterkte de greep van Silvio Berlusconi over wat Italianen op televisie te zien kregen. Dit was het tijdperk voor het internet en de televisie bepaalde in de jaren 80 en 90 wat mensen zagen en hoorden. Na lange juridische gevechten won de commerciële media het van de publieke omroepen en in 1990 werd Canale 5 een landelijke televisiezender.

Het was in 1994 dat Berlusconi zijn politieke fanclub oprichtte. ”Voorwaarts Italië” diende enkel als politiek voertuig om zijn commerciële belangen te dienen. Berlusconi was altijd het gezicht van ”Voorwaarts Italië”, alles draaide om hem. Hij speelde op mannelijk chauvinisme, anti-feminisme en vooral conservatieve opvattingen. Daarnaast kon hij gebruik maken van gratis propaganda. Canale 5 was zijn bezit en zond dagelijks pro-Berlusconi propaganda. Die beweerde dat politiek links voor alle ellende verantwoordelijk was, ondanks het feit dat centrumlinks altijd pro-kapitalistische politiek voerde.

Berlusconi won in 1994 zijn eerste verkiezing. De rechtse coalitie hield echter niet lang stand, omdat vooral de Nationale Alliantie zich behoorlijk antisemitisch gedroeg en Benito Mussolini verheerlijkte. Silvio Berlusconi had geen probleem met de neofascisten, maar hun gedrag zorgde voor instabiliteit en het lukte hem niet om ze te temmen, aldus nog niet in 1994. Toen de rechtse separatisten van Liga Noord het kabinet verlieten moest Berlusconi zijn ontslag in dienen. Centrumlinks zou tot 2001 aan de macht blijven.

Met de opheffing van de Italiaanse Communistische Partij (PCI) had Berlusconi geen concurrent die zich tegen het systeem verzette. De opvolgers van de PCI kozen voor regeringsdeelname onder het kapitalisme en vervreemde zich van hun achterban. Daar speelde de Berlusconi fanclub op in en wist hun stem voor zich te winnen in 2001. De coalitie rond ”Voorwaarts Italië” bestond opnieuw uit rechtse separatisten van de Liga Noord, neofascisten van de Nationale Alliantie en de christendemocraten.

Met populistisch taalgebruik had Silvio Berlusconi in 2001 weer gewonnen. Maar de Italiaanse Republiek is een zwakke kapitalistische staat en de ongelijkheid groeide alleen maar door. De verkiezingen werden ondertussen een nutteloze strijd tussen een liberaal kapitalistisch kamp en een conservatief kapitalistisch kamp. Berlusconi leidde het rechtse kamp en Romano Prodi het zogenaamde ”linkse” kamp. Van een echte linkse oppositie was geen spraken omdat Prodi een neoliberaal was, net zo trouw aan het kapitalisme als de chauvinistische Berlusconi.

Deze Romano Prodi kwam niet uit de PCI. Hij kwam uit de christendemocratie, maar verafschuwde het rechtse populisme. Romano Prodi keerde zich tegen Silvio Berlusconi en ging samenwerken met ex-PCI leiders, die zich verenigde in de kapitalistische Democratische Partij. Gesteund werden de ex-communisten ook door de Heropgerichte Communistische Partij, die ervoor koos om steun te geven aan het anti-Berlusconi kamp. In 2006 gingen de gematigde communisten nog verder door openlijk deel te nemen aan het tweede Prodi kabinet.

Doordat Prodi geen verbeteringen kon brengen won Berlusconi de verkiezingen van 2008. Dat was ook het jaar waarin de communisten uit het parlement gestemd werden. Hun gematigde en uiteindelijk pro kapitalistische houding had hiertoe geleid. Toch hadden veel Italianen geen zin in de elitaire Berlusconi en Prodi. Een nieuwe populistische partij genaamd de Vijf Sterren Beweging won uit het niets 25% van de stemmen in 2013. Vijf jaar later zouden deze populisten zelfs 32% van de stemmen krijgen.

Het laatste kabinet van Berlusconi bestond van 2008 tot 2011. Italië kwam in een diepe crisis en de EU eiste zware bezuinigingen. Dit is iets wat de rechtse populist altijd probeerde te voorkomen, want dan moest hij snijden in de sociale uitgaven. Aan zijn eigen vermogen en dat van zijn kapitalistenklasse zou Berlusconi natuurlijk niet komen. Uiteindelijk moest het kabinet meer dan 59 miljard euro bezuinigen tot grote woede van de Italiaanse werkende klasse. Berlusconi was ontmaskerd, hij liet het land met een staatsschuld van 1,9 biljard euro achter.

In 2013 werd de voormalige premier schuldig bevonden aan belastingontwijking. Er wordt vermoed dat de seksistische eigenaar van AC Milan, een eigen vermogen van 7 miljard euro had en weinig tot nooit belasting betaalde. Toch hoefde Berlusconi niet in de cel, omdat hij veel vrienden had in hogere kringen. Hij hoefde alleen maar onbetaalde arbeid te verrichten met Alzheimer patiënten. In datzelfde jaar werd de Berlusconi fanclub; ”Voorwaarts Italië” heropgericht, ook al zou de partij nooit meer de steun van vroeger krijgen. Silvio Berlusconi bleef de absolute leider van zijn fanclub tot aan zijn dood.

De verkiezingen in 2018 waren een overwinning voor de rechtse Liga Noord, deze voormalige separatisten werden de nieuwe rechtse populisten, terwijl ”Voorwaarts Italië” stagneerde. Giuseppe Conte werd de nieuwe premier en leidde een coalitie tussen de Vijf Sterren Beweging en de Liga Noord. Natuurlijk kon ook deze regering niets veranderen omdat ze niet durfde te breken met het kapitalisme. Daar zouden de neofascisten goed gebruik van maken. Want op 22 oktober 2022 kwamen de extreemrechtse Broeders van Italië aan de macht met Giorgia Meloni.

”Voorwaarts Italië” is nu een junior partner van de neofascisten, die de Italiaanse Republiek besturen. Silvio Berlusconi zelf kwam na 2013 in opspraak voor corruptie, seks met minderjarigen en belastingontwijking. De Panama Papers maakte duidelijk dat Berlusconi via offshore bedrijven zijn geld verstopte voor de belastingdienst en toen Libische rebellen in augustus 2011, de Jamahiriya van zijn vriend Gaddafi omver wierpen, gaf hij steun aan de Libische dictator. Ook met Vladimir Putin had Silvio Berlusconi een warme vriendschap. Hij praatte de invasie van Oekraïne goed door te beweren dat Putin geen keus had.

Op 12 juni 2023 overleed Silvio Berlusconi op 86 jarige leeftijd. Hij was de vijand van de Italiaanse arbeidersklasse geweest en kon alleen winnen doordat politiek links geen socialistisch alternatief op het rechtse populisme wou neerzetten. Uiteindelijk is Berlusconi ingehaald door zijn voormalige coalitiepartners, de ex-separatisten en neofascisten. Italiaanse politiek rechts is daarom nog niet verslagen, Giorgia Meloni zal alles doen om het Italiaanse kapitalisme van dienst te zijn. Net als Berlusconi is haar populisme pure misleiding!

De Italiaanse arbeidersbeweging komt langzaam in actie. Stakingen en acties worden meer opgevoerd. Dit toont dat de strijdvaardigheid van werkenden toeneemt, ook al ontbreekt nog een socialistisch alternatief. De ex-communisten zijn nu brave neoliberalen geworden en dienen het Italiaanse kapitalisme. Hun verraad is ook een oorzaak waarom het vertrouwen in de Italiaanse politiek afneemt. Berlusconi was uiteindelijk een Donald Trump figuur die enkel en alleen aan zichzelf dacht.

Revolutionair socialisten pleiten voor verzet tegen Giorgia Meloni, de Liga Noord en ”Voorwaarts Italië”. Tegen het autoritaire beleid zoals het verbod op bijeenkomsten, die de regering heeft ingevoerd om antifascistische protesten te verbieden. Tegen de bezuinigingen die de Europese Unie afdwingt. Voor een Italiaanse Socialistische Republiek als onderdeel van een vrijwillige socialistische federatie van Europa.

Recep Tayyip Erdoğan herkozen als dictator

De grote Sultan van Turkije is herkozen en het westen zal niets doen om de oneerlijke verkiezingen af te keuren nog aan te vallen. Terwijl elke verkiezing in Rusland, Wit-Rusland en andere dictaturen kunnen rekenen op felle afkeuringen vanuit het hypocriete westen is dat in Turkije niet het geval. De VS en EU houden hun mond over Turkse verkiezingen en kijken volledig de andere kant op. Want Turkije is geen democratie, er is geen spraken van eerlijke verkiezingen. Daar heeft de Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling voor gezorgd. De AK Partij beheerst de verkiezingen sinds 2002 en diens autoritair neoliberalisme heeft voor veel ongelijkheid gezorgd.

Om elke verkiezingsoverwinning op oneerlijke verkiezingen te werpen is slechts een deel van het verhaal. Natuurlijk, de verkiezingen zijn niet eerlijk omdat Erdogan, veel steun heeft van de staat en de media. Ook worden tegenstanders van de grote Sultan geïntimideerd en tegengewerkt. De 74 jarige Kemal Kılıçdaroğlu is geen echte tegenstander te noemen. Hij is een Turkse nationalist en diens Republikeinse Volkspartij (CHP) is niet minder nationalistisch dan de Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (AKP). Bijna alle tegenstanders van de Sultan hebben zich achter de bejaarde Kılıçdaroğlu geschaard wat fout is. Omdat deze Kılıçdaroğlu geen tegenstander is van het kapitalisme, nog het Turkse imperialisme!

Erdogan speelt vooral op loyaliteit van het platteland. Om dat te begrijpen moeten we terug naar de oprichting van de Turkse Republiek. Het was de Republikeinse Volkspartij (niet de huidige CHP) van Mustafa Kemal Atatürk, die een einde maakte aan de oude Ottomaanse cultuur en gewoontes. Het Arabische schrift werd vervangen door een Latijns alfabet. De staat werd seculier en religie een privé zaak. De politieke en culturele elite van de nieuwe Turkse Republiek liet zich inspireren door westerse opvattingen. Echter op het platteland bleef het Ottomaanse conservatisme heersen met een strenge nadruk op de Turkse islam. Atatürk en zijn opvolgers hadden weinig kijk op het platteland en keken op de arme Turkse boeren neer.

Het was de AKP van Recep Tayyip Erdoğan die zich heer en meester wist te maken van de conservatieve plattelandsstemmers. Eind jaren 90 had de Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (AKP) zich ontwikkelt als stem van de ”onzichtbare” meerderheid. In 2002 won de partij verrassend de verkiezingen. Ze versloegen de seculier nationalistische partijen die de Turkse Republiek tot dan toen steeds geleid hadden. Erdogan belooft al 21 jaar om het armere platteland rijker en welvarender te maken. Dit is echter nooit gebeurd, er zijn wel cosmetische veranderingen doorgevoerd. Hierdoor lijkt het alsof dorpen welvarender zijn door de AKP regering.

Turkije is nooit echt democratisch geweest in de zin dat het vrijheid van meningsuiting tolereert. Tegenstanders van het Turkse nationalisme worden hard aangepakt. Je mag geen kritiek hebben op Mustafa Kemal Atatürk en zijn persoonlijkheidscultus. Het is verboden om de kapitalistische Turkse Republiek af te keuren. Steun voor Koerdische minderheidsrechten wordt gezien als steun voor terrorisme. Daarom wordt de Democratische Volkspartij (HDP) door de staat tegengewerkt en diens leiders opgepakt en veroordeeld zogenaamd voor het steunen van de Koerdistan Arbeiders Partij (PKK). De Turkse staat verbiedt vaak politieke partijen die zich solidair uitspreken met de Koerden.

Sinds 2017 kan Erdogan steeds herkozen worden als president/dictator. Hem openlijk een dictator noemen is verboden en de politie mag je hiervoor oppakken. Er zijn weinig mogelijkheden om de dictator te controleren via het parlement, omdat Turkije een presidentiële dictatuur is en het parlement min of meer een democratische façade voorstelt. Zo’n land zou nooit voldoen aan de normen en waarden van de NAVO zoals dat op hun website staat. Echter Turkije is al sinds de jaren 50 lid van de westerse militaire alliantie. Het land is nooit geschorst tijdens al die militaire staatsgrepen nog toen het noord Cyprus (1974) en noord Syrië (2016) binnen viel en bezet houdt. De NAVO wil Turkije als lid houden en daarom mag het land een dictatuur zijn!

Er zijn genoeg tegenstanders van Erdogan. Bij deze laatste verkiezingen stemde 47.86% niet op hem, maar op Kemal Kılıçdaroğlu. Echter de Sultan weet nog steeds met een kleine meerderheid in het zadel te blijven. 52.14% stemde op de absolute leider van de Turkse Republiek. We weten dat vele Erdogan steunen uit loyaliteit, ongeacht wat hij doet. We zien dit ook in Zuid-Afrika waar en meerderheid steeds loyaal op het corrupte Afrikaans Nationale Congres stemt, terwijl deze partij de Zuid-Afrikaanse arbeidersklasse verraden heeft aan het kapitalisme sinds 1994. In Turkije stemt men op Erdogan vaak omdat hij veel belooft en ook met cadeautjes strooit.

Conservatieve en religieuze Turken stemmen op de AKP omdat ze een islamistisch Turkije wensen. Ironisch genoeg staat dit haaks op de seculiere leer van Mustafa Kemal Atatürk. Maar de AKP gebruikt ook de persoonlijkheidscultus van Atatürk door met extreemrechts nationalisme te zwaaien. Hierdoor wint Erdogan stemmers uit het extreemrechtse kamp dat erg sterk is in Turkije. Al jaren is er een politieke alliantie tussen de conservatieve AKP en de fascistische MHP, de Nationalistische Bewegingspartij. Erdogan gebruikt de fascisten als stoottroepen tegen linkse Turken en met name de Koerden. MHP leden gebruiken graag geweld en worden ingezet door de kapitalistische staat tegen de arbeidersbeweging.

Politiek links stelt niets voor in Turkije. Dit komt door het feit dat anti-nationalistisch links eigenlijk geen bestaansrecht heeft. Je mag het Turkse nationalisme niet afwijzen. Kinderen worden al op school geïndoctrineerd met het idee van Turkije Boven Alles en Mustafa Kemal Atatürk. Hierin lijkt Turkije erg op China en Rusland. Het indoctrineren begint al op school en loopt door in alle lagen van de maatschappij. Kritiek op de overheid, staat en leider wordt gezien als verraad. Maar zou Kemal Kılıçdaroğlu het anders gedaan hebben? Nee, zijn verkiezingsoverwinning zou de aard van de Turkse Republiek niet veranderd hebben.

Als je kijkt naar de landkaart zien je vooral dat Erdogan wint in centraal Turkije, terwijl Kılıçdaroğlu het goed deed in de kustregio’s en in de Koerdische gebieden. In de rijkere kustgebieden heeft de AKP het lastiger omdat men daar niet zit te wachten op het dogmatische conservatisme. De Koerden stemde op Kılıçdaroğlu omdat er geen andere optie was in de tweede ronde. Conservatieve nationalisten, fascisten en islamieten zullen blij zijn nu hun Sultan weer gewonnen heeft. Voor de arbeidersbeweging is het meer dan noodzakelijk dat er een alternatief wordt opgebouwd tegen het dictatoriale kapitalisme van de AKP.

Bij deze verkiezingen was politiek links verdeeld in twee kampen. Een reformistisch kamp rond de Democratische Volkspartij en de Partij van de Groenen en Linkse Toekomst en een wat meer revolutionair kamp rond de Communistische Partij van Turkije. Probleem is beide kampen zich achter Kemal Kılıçdaroğlu hebben geschaard wat niet goed is. Steun gegeven aan kapitalistische leiders is altijd fout. Daarnaast baseren drie van de vier partijen van de Unie van Socialistische Krachten zich op het marxisme-leninisme (stalinisme) wat een doodlopende weg voorstelt. Het reformisme van de pro-Koerdische; Democratische Volkspartij heeft gefaald, daarom is een socialistisch alternatief nodig voor de Turkse arbeidersklasse.

Extreemrechts is het gevaar

In december 2022 werden in Duitsland verschillende extreemrechtse personen opgepakt. Ze wouden een staatsgreep plegen tegen de Duitse overheid. Een centrale speler is Prins Heinrich XIII van Reuss. Deze monarchist hoopte staatshoofd te worden van het nieuwe Duitse Reich nadat zijn aanhangers de macht hadden gekregen. Duitse monarchisten zijn altijd al extreemrechts geweest. De Nazi Partij van Hitler sloot een coalitie met de monarchistische conservatieven in 1933. Ook het ex-keizerlijke huis; Hohenzollern, had extreemrechtse opvattingen. Zo waren ex-keizer Wilhelm 2 en zijn zonen overtuigde antisemieten en stonden sympathiek tegenover Hitler in zijn begin periode.

Prins Heinrich XIII van Reuss is 71 jaar en heeft geen enkele macht. Zijn titel is puur symbolisch omdat alle adellijke titels na 1918 opgeheven zijn. Ook het huis Hohenzollern had na november 1918 geen status meer in Duitsland. Wel behielden ze veel rijkdom doordat de sociaaldemocraten van Friedrich Ebert dat toelieten. De verraderlijke Sociaaldemocratische Partij van Duitsland onteigende de monarchisten niet waardoor Hohenzollern een broeinest van antidemocratische personen bleef. Na de Nazi machtsovername waren de monarchisten ook aanhangers van Hitler. Alleen de relatie bekoelde toen duidelijk werd dat Hitler de monarchie niet ging herstellen.

Nu blijkt dus dat deze prins een centraal figuur was in de Reichsbürger beweging. Deze extreemrechtse groep ontkent het bestaan van de Bondsrepubliek Duitsland en erkent alleen het Duitse Keizerrijk (1871-1918) als legitiem aan. Aanhangers van de Reichsbürger beweging weigeren zich te houden aan Duitse wetten en zorgen vaak voor onrust en overlast. Nu blijkt dat een deel van deze bende zelfs bereid was om een staatsgreep te plegen. Dit bewijst maar eens weer hoe gevaarlijk extreemrechts daadwerkelijk is. Door Covid-19 en de groeiende ongelijkheid voelt extreemrechts zich versterkt.

Schuld hieraan is natuurlijk gevestigd politiek links dat geen alternatief heeft op de verrotte kapitalistische politiek. Ook in Duitsland is er veel wanhoop door stijgende prijzen. Waar in Nederland de armoede nog ongeveer 7% van de totale bevolking uitmaakt, is dat in Duitsland veel hoger. Minimaal 20% van alle Duitsers leeft in relatieve armoede, in de voormalige Duitse Democratische Republiek is dat ondertussen al 30%. Ook werkende Duitsers vallen in deze groep, want er zijn veel werkenden die ondanks hun baan niet kunnen rondkomen.

Deze kwetsbare groep is vatbaar voor extreemrechtse opvattingen. Dit vooral omdat politiek links in Duitsland geen socialistisch alternatief weet neer te zetten op de kapitalistische ellende. Schuld hieraan zijn vooral reformistische types zoals Gregor Gysi, maar ook politici zoals Sarah Wagenknecht die geen probleem hebben met extreemrechtse figuren op zogenaamde ”vredesdemonstraties”. Gysi is de man die de Oost-Duitse ex-stalinisten leidde na 1989. De Partij van het Democratische Socialisme (de voormalige stalinistische SED) poogde vooral voor compromissen met het kapitalisme, wat we ook terug zien in Die Linke anno 2023.

Extreemrechts is namelijk sterk pro-Russisch en heeft er baat bij dat Duitsland stopt met de sancties tegen Putin en het Russische imperialisme. Het Alternatief voor Duitsland (AfD) is de grootste extreemrechtse partij in Duitsland en overtuigd pro-Kremlin. Het is daarom problematisch dat figuren zoals Sarah Wagenknecht geen duidelijk standpunt nemen tegen de aanwezigheid van neonazi’s en pro-Putin figuren bij manifestaties tegen de oorlog in Oekraïne. Want het Russische imperialisme is de veroorzaker van deze oorlog, terwijl het AfD en hun aanhang die invasie bagatelliseren en goed praten.

De leiders van Die Linke zijn totaal niet in staat om een duidelijk socialistisch weerwoord te geven tegen de pro-oorlogsretoriek van de kapitalistische partijen. Want het is een feit dat de groenen, sociaaldemocraten, christendemocratie en de liberalen in Duitsland, spelen op meer wapens voor zowel Oekraïne als Duitsland. Dit houdt in dat vooral de wapen-kapitalisten rijk worden, wat wij revolutionair socialisten onacceptabel vinden. Wij geloven niet dat westerse wapenleveringen de oorlog zal stoppen. Het westen heeft daarnaast nooit iets om Oekraïense arbeiders gegeven. Ze steunen alleen Kyiv omdat men Rusland wil tegenhouden. Het is een machtsspel tussen twee imperialistische blokken en de Oekraïners zijn pionnen in dit spel.

De Reichsbürger beweging lijkt een grap, maar ze hebben aanhangers bij zowel politie, leger, overheid en justitie. Hun extreemrechtse opvattingen zijn gevaarlijk juist omdat ze door de kapitalistische staat invloed hebben. Het is allang bekend dat de Duitse inlichtingendienst geen oog heeft voor extreemrechts. De kapitalistische staat ziet het gevaar op links en negeert totaal extreemrechtse figuren totdat iemand zegt van ”dit kan niet”. Zo ook met de groep rond Prins Heinrich XIII van Reuss. We weten dat de Bundeswehr een extreemrechts probleem heeft omdat het West-Duitse leger tot de jaren 70 vol zat met ex-Nazi’s.

Er komen vaak genoeg verhalen over officieren die de Hitler groet brengen, wat natuurlijk weer een schandaal in de Duitse media wordt. Voor revolutionair socialisten maakt het niets uit. Wij weten dat de Duitse staat extreemrechtse opvattingen meer tolereert dat socialistische opvattingen. Want de kapitalistische staat is er voor de bezittende klasse en extreemrechts is ook een product van de kapitalistenklasse, bedoeld om de werkende klasse politiek lam te leggen door diens organisaties te vernietigen via de kapitalistische staat, we zagen dit in het fascistische Italië en het nazistische Duitsland.

In Nederland is extreemrechts verankerd in de ”Partij voor Vreemdelingenhaat en Vrijemarktpolitiek” van Geert Wilders en het ”Forum voor Dictatuur” van Therry Baudet. Helaas voor gevestigd extreemrechts verloren ze de laatste verkiezingen aan een politieke partij van de agrarische kapitalistenklasse, de Boer Burger Beweging (BBB). Deze BBB heeft de woede van veel boeren verenigd en bij de provinciale verkiezingen enorm veel gewonnen, dit ten nadelen van de PVV en FvD. Want ook werkenden hebben op de BBB gestemd om vooral de overheid van Mark Rutte een hak te zetten!

Extreemrechts is sterk als de gevestigde politiek faalt en die faalt de laatste jaren behoorlijk. Overal ter wereld komen extreemrechtse partijen op. Sommigen hebben verkiezingen gewonnen en andere groeien als kool. Maar geen enkele extreemrechtse overheid/partij kan een alternatief neerzetten op het kapitalisme. We zagen het met Donald Trump en ook de huidige regering van Italië (geleid door de extreemrechtse Broeders van Italië) kan de ongelijkheid niet stoppen. Extreemrechts is daar ook niet voor. Het doel van hun is om de werkende klasse te verblinden met haat. Haat tegen moslims, buitenlanders, socialisten en joden, om ze weg te houden van de klassenstrijd.

Omdat de haat en het gevaar van extreemrechts te stoppen, kunnen we niet vertrouwen op de bestaande kapitalistische partijen nog de overheden die door deze partijen geleid worden. We hebben een socialistisch alternatief nodig en daar ligt het probleem. Want gevestigd links wil geen socialisme, partijen zoals de PvdA, GL en SP zijn braaf en blijven binnen het kapitalistische systeem. Daarom is het belangrijk dat we de Socialisten uitbouwen tot een alternatief op deze pseudo-linkse partijen. Of dat gaat lukken is de vraag! De Socialisten is nog in opbouw, maar als we samen tot een goed socialistisch programma kunnen komen, zullen we in staat zijn om de Nederlandse arbeiders een alternatief neer te zetten.

De nazistische oorsprong van de Duitse geheime politie

De Bundesnachrichtendienst (Federale Inlichtingendienst – BND) is samen met het Bundesamt für Verfassungsschutz (Federale Ambt voor de Bescherming van de Grondwet) de geheime dienst van de Bondsrepubliek Duitsland. Terwijl bijna iedereen bekend is met het Oost-Duitse Ministerie voor Staatsveiligheid (Stasi) weten zo goed als weinigen, de nazistische oorsprong van de BND. De westerse propaganda gaat natuurlijk niet vertellen dat extreemrechtse figuren aan de wieg stonden van de ”liberaal democratische orde” en het ”Vrije Duitsland”.

Revolutionair socialisten zijn tegenstanders van de voormalige Duitse Democratische Republiek (DDR) en de huidige Bondsrepubliek Duitsland (BRD). Net zoals wij tegenstanders zijn van het Koninkrijk der Nederlanden keren wij ons tegen deze landen omdat ze niet het belang van werkenden dienen. Dit deden we vanuit een socialistisch standpunt, aangezien zowel de DDR als de BRD opgericht waren door buitenlandse grootmachten. De BRD was het resultaat van de westerse geallieerden, die een anticommunistisch Duitsland wouden. Stalin had liever een burgerlijk neutraal Duitsland gehad. Daarom was de DDR in het begin ook opgebouwd als een burgerlijke staat, met symbolen van de Weimar Republiek en geen verwijzingen naar het socialisme.

De anticommunisten in het westen moesten van een neutraal Duitsland niets hebben. West-Duitsland werd op 23 mei 1949 opgericht met Bonn als hoofdstad. De Oost-Duitse stalinisten bleven de BRD omschrijven als West-Duitsland en noemde het land niet bij hun eigen naam. Konrad Adenauer die in 1949 bondskanselier werd weigerde om de DDR te erkennen, West-Duitse media spraken daarom van de Sovjet bezettingszone als men de DDR bedoelde. Drie jaar eerder had het Amerikaanse leger al stappen gezet om een Duitse veiligheidsdienst op te zetten. Veel moeite was niet nodig. Men rekruteerde gewoon leden uit de voormalige Wehrmacht, officieren die trouw hadden gezworen aan Adolf Hitler en het nazisme.

Leutenant generaal; Reinhard Gehlen, werkte voor Hitler als inlichtingenofficier in het Duitse leger. Hij analyseerde de Sovjet-Unie en diens legers vanaf 1942. Gehlen ging na 1945 direct voor de Amerikanen werken en die vonden het geweldig dat een man met zoveel kennis nu voor hun werkten. Met steun van het Amerikaanse leger werd de Gehlen Organisatie (GO) opgericht in 1946. De schuilnaam van de groep was de Zuid-Duitse Industriële Organisatie. Gehlen rekruteerde meer dan 350 ex-Nazi officieren en had eind jaren 40, 4.000 spionnen werken in de Sovjet bezettingszone van Duitsland. Oorspronkelijk moest de GO verantwoording afleggen aan het Amerikaanse leger. Echter vanaf 1947 gehoorzaamde Gehlen alleen nog aan de CIA!

Niet alle westerse geallieerden waren blij met ex-Nazi’s die nu spioneerden voor het westen. De Britten waren erg vijandig en deden alles om de GO te saboteren in hun zone. De Britse pers schreef heel open over Reinhard Gehlen en de CIA was daar niet blij mee. Toen de BRD in 1949 werd opgericht bleef de GO werken voor de CIA en moest Adenauer accepteren dat de enigste veiligheidsdienst in West-Duitsland niet onder zijn regie stond. Pas zeven jaar later in 1956 ging de CIA akkoord om de GO te hernoemen in de Federale Inlichtingendienst (BND). Echt efficiënt is de Gehlen Organisatie niet geweest. Veel spionnen werden ontmaskerd omdat de Sovjet geheime diensten veel dubbelagenten hadden in de GO.

Konrad Adenauer bleef Reinhard Gehlen steunen, ook al was duidelijk dat hij als leider van de BND niet goed werk leverde. KGB en Stasi agenten wisten zoveel informatie binnen te halen dat Gehlen eigenlijk een mislukking genoemd kan worden. Pas nadat Gehlen met pensioen was gestuurd, bleek dat zijn BND leed aan nepotisme en corruptie. Reinhard Gehlen gaf BND geld aan familie en vrienden, hij was corrupt. Er was spraken van vriendjespolitiek en zelfverrijking. De Amerikanen hebben dat altijd prima gevonden, zolang men de Sovjet-Unie maar tegenwerkte was alles geoorloofd. Corruptie en nepotisme! Washington DC vond het allemaal goed!!

In de jaren 50 en 60 was het de groep rond Reinhard Gehlen die linkse Duitsers in de gaten hield. Terwijl Adenauer veel ex-Nazi’s gratie gaf, spioneerde de voormalige Hitler aanhangers rond in linkse partijen en groepen. Vooral de Communistische Partij van Duitsland (KPD) en de Sociaaldemocratische Partij van Duitsland (SPD) waren het ”Rode Gevaar” volgens Adenauer. De KPD werd in 1956 zelfs verboden en diens leden vervolgd door het ”democratische” West-Duitsland. Pas in 1968 was het weer mogelijk om een communistische partij op te richten in West-Duitsland. Officieel is het KPD verbod nog steeds van kracht, hoe belachelijk dit ook is.

Nog niet zo lang geleden werd duidelijk dat extreemrechtse figuren actief zijn in het Duitse leger. Het was een enorm schandaal, maar bewijst ook dat de Duitse staat niet naar extreemrechts kijkt als groot gevaar voor de Duitse democratie. Nee, de staat kijkt liever naar linkse Duitsers, die kritisch kijken naar het kapitalisme. Extreemrechts probeerde zelfs een staatsgreep te plegen in 2022. Dat lukte natuurlijk niet, maar alleen al het feit dat extreemrechts zich sterk genoeg voelt om zover te gaan bewijst dat de BRD totaal niet in staat is om de democratie te beschermen.

West-Duitsland werd in oktober 1990 eigenaar van de Duitse Democratische Republiek. Sindsdien is er veel aandacht voor de misdaden van de stalinistische staat en diens: Ministerie voor Staatsveiligheid. Echter de nazistische oorsprong van de BND wordt zo goed als verzwegen. Men spreekt liever niet over Reinhard Gehlen, die heel makkelijk weer aan het werk ging voor de Amerikanen en later de anticommunistische Adenauer. Dat oorlogsmisdadigers vrij gelaten werden in de jaren 50, bewijst hoe veel moeite Konrad Adenauer deed om het nazistische verleden onder het tapijt te vegen. West-Duitsland moest vooral de Russen zien als vijand en wie dat niet wou zien was een gevaar voor de “liberaal democratische orde”!

Nog steeds voert met name het Federale Ambt voor de Bescherming van de Grondwet, een ware hetze tegen linkse Duitsers. Revolutionair socialisten worden op één hoop met het stalinisme geworpen. Wie het socialisme aanhangt wordt zelfs een vijand van de ”Freiheitliche demokratische Grundordnung” genoemd. Zo sterk is de hetze van de Duitse staat tegen marxisten, dat wij op gelijke hoogte met islamieten en extreemrechtse figuren worden geplaatst. Het Federale Ambt voor de Bescherming van de Grondwet bespioneert revolutionair socialisten, die openlijk hun afkeer van de BRD duidelijk maken. Net als de Gehlen Organisatie bewijzen de huidige Duitse inlichtingendiensten hun loyaliteit aan de kapitalistische staat.

Daarom eisen wij de opheffing van de BND. Helaas is er nog geen socialistisch alternatief waar Duitse arbeiders en hun gezinnen op kunnen vertrouwen. DIE LINKE is de enigste linkse partij die en alternatief kan neerzetten. Helaas zorgt het reformisme binnen DIE LINKE er juist voor dat foutieve politiek wordt gevoerd. De linkse partij verliest al jaren verkiezingen door hun gematigde houding en zelfs compromisbereid om te regeren onder het kapitalisme. Revolutionair socialisten zeggen dat de Duitse arbeiders niet op de BRD en hun veiligheidsdiensten kunnen vertrouwen. De nazistische oorsprong van de BND bewijst dit!

Westerse landen gegeven niets om de Koerden

De grootste vijand van het Koerdische werkende volk is politiek rechts. Rechtse partijen en personen hebben altijd getracht om de strijd voor Koerdische rechten te dwarsbomen. Turks politiek rechts en extreemrechts voeren al jaren een felle strijd om de Koerden te dwingen zich Turks te gedragen. Ook het Arabische nationalisme zorgde ervoor dat ze onderdrukt werden in Syrië en Irak, door de Ba’ath partijen van Assad en Hussein. In het westen noemen rechtse partijen de PKK een ”terroristische” organisatie, puur om Turkije van dienst te zijn. Om lid te worden van de imperialistische NAVO is de rechtse regering van Zweden bereid om Koerden uit leveren aan de Erdogan dictatuur.

Dat een nationalistische dictatuur zoals die van Recep Tayyip Erdoğan lid mag zijn van de grootste ”democratische” militaire alliantie, zegt genoeg over de normen en waarden binnen de NAVO. De Noord Atlantische Verdrag Organisatie is er niet voor de vrijheid en de mensenrechten. Ondanks de NAVO propaganda over ”democratische waarden”, waar Turkije zich al jaren niet aan houdt. Ook de NAVO leugen dat ze zich inzetten voor vreedzame oplossing van geschillen bewijst de bezetting van Noord Syrië door het Turkse imperialisme sinds 2016.

Waarom mag Turkije zomaar een groot deel van Noord Syrië bezetten? Waarom mogen NAVO wapens gebruikt worden door Israëlische soldaten om Palestijnse activisten te doden? Het antwoord hierop is simpel. Turkije en Israel zijn waardevolle bondgenoten van het westerse imperialisme, Turkije is zelfs lid sinds 1952. Bedenk dat de Turkse staat nooit voldaan heeft aan democratische normen, dat blijkt vooral uit de staatsgrepen en het met brut geweld onderdrukken van de Koerden. Het Turkse leger is zo bloedig te werk gegaan, dat de gewapende strijd van de Koerdistan Arbeiders Partij (PKK) begrijpbaar is.

Betekent dit dat wij de acties van de Koerdistan Arbeiders Partij volledig ondersteunen? Nee, de PKK begon als een stalinistische groep die poogde via guerrilla tactieken de Turkse staat te verslaan. De PKK liet zich leiden door stalinisme en Koerdisch nationalisme. Ook het gebruik van terroristische methodes in de begin periode, zorgde ervoor dat de Turkse staat veel anti-Koerdische propaganda kan maken. Erdogan gebruikt de terreuraanvallen van de PKK uit het verleden als excuus, door elke terreurdaad in de schoenen van de Koerdische verzetsbeweging te schuiven.

Bij een bomaanslag in Istanbul dit jaar stierven zes burgers. De Turkse staat gaf direct de Koerdistan Arbeiders Partij de schuld, ook al heeft die (zoals vaker) elke aanslag op burgers afgewezen. Het is ook onwaarschijnlijk dat deze aanslag door de huidige PKK is uitgevoerd. Het past niet meer in de aard van de organisatie sinds ze niet meer pleiten voor een zelfstandige Koerdische staat. De meeste terreuraanvallen in Turkije worden door islamieten, stalinisten/maoïsten of radicale Koerdische nationalisten los van de PKK uitgevoerd.

De staatspropaganda van Erdogan heeft daar geen boodschap aan. De PKK moet als het ultieme kwaad worden neergezet om met extreemrechts nationalisme, de Turkse arbeidersklasse te hersenspoelen. Erdogan en zijn Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (AK-Partij) werken nauw samen met de extreemrechtse nationalisten van de Nationalistische Bewegingspartij. De Turkse dictator heeft steun nodig van extreemrechts om aan de macht te blijven. De nationalisten geven de minderheidsregering van Erdogan steun in het Turkse parlement, zo kan Erdogan doorgaan met machtsmisbruik, zelfverrijking en versterking van het Turkse imperialisme.

Het hypocriete westen heeft Recep Tayyip Erdoğan altijd gesteund in zaken de Koerden. De Europese Unie verklaarde de PKK tot terroristische organisatie in 2002. Waarom zou de EU dat doen? Een antwoord moet gezocht worden in het feit dat Erdogan als minister president toen der tijd nog prowesters was. De EU hoopte stiekem dat Turkije lid zou willen worden van de unie. Om de Turkse dictatuur te paaien heeft het westen de PKK dus op de terreurlijst gezet. Ondanks dat de beweging beweert geen terreurdaden meer uit te voeren, blijft het westen volhouden dat de PKK terroristisch is. Ondertussen sloot het westen hun ogen toen het Turkse militair met veel geweld, Koerdische dorpen vernietigd en tegenstanders van Erdogan in de cel werpt.

Sinds 2012 heeft de Syrische tak van de Groep van Gemeenschappen in Koerdistan, de macht gekregen over Noord Oost Syrië. In dit gebied is de Autonome Administratie van Noord Oost Syrië (AANES) aan de macht. De AANES bezit 50.000 km2 aan gebied met een bevolking van ongeveer 2 miljoen mensen. Van alle gebieden in Syrië is de AANES het meest democratisch, seculier en vooruitstrevend. Dit komt omdat de Democratische Unie Partij (Syrische zuster van de PKK) een belangrijke speler was in de strijd tegen Bashar al-Assad. Het is de seculier democratische leer van PKK leider Abdullah Öcalan, die de AANES tot een zeldzaam lichtpunt in de Syrische burgeroorlog heeft gemaakt.

Natuurlijk zijn er genoeg kritische punten. De AANES is niet een socialistische raden democratie, de leer van Abdullah Öcalan is vaag en komt niet met marxistische analyses. Öcalan verwierp het stalinisme in de jaren 90, maar ook daarmee het marxisme. Hij noemt zijn leer; democratisch confederalisme, binnen bestaande landsgrenzen. De AANES heeft daarnaast ook een alliantie gesloten met het wrede regime van Bashar al-Assad. Dit omdat de Amerikanen zich uit Syrië terugtrokken en men het leger van Assad nodig heeft tegen Turkse agressie. De naïeve instelling dat het westen de AANES zouden beschermen tegen Erdogan bleek volledig onjuist.

De Autonome Administratie van Noord Oost Syrië kreeg te maken met Turkse agressie. In 2018 vielen Turkse marionetten van het Syrische Nationale Leger, de stad Afrin binnen. Deze stad behoorde tot de autonome regio en werd veroverd. Sindsdien heerst terreur en onderdrukking door het Turkse leger en hun lakeien. Een jaar later veroverde het NAVO lid bijna 5.000 km2 aan Syrisch grondgebied, naar het voorbeeld van Vladimir Putin in Oekraïne. Er kwamen geen massieve sancties tegen Turkije, geen economische boycot zoals bij Rusland. Want het westen heeft de AANES nooit erkend en dus verdedigt men de leugen dat Turkije het ”recht heeft om zich te beschermen”, aldus de imperialisten van de NAVO.

Turkije heeft geen recht tot zelfweer omdat er geen spraken is van een aanval. Turkije onderdrukt de Koerden, Turkije bezet 5.000 km2 aan Syrisch grondgebied en Turkije arresteert critici van het Erdogan regime. Door de oorlog in Oekraïne is de angst voor een Russische invasie groter dan ooit in Europa. Kapitalistische politici spelen hier handig op in. Met name de regeringen in Zweden en Finland willen lid worden van de westerse alliantie. Probleem is dat alle NAVO lidstaten hiervoor akkoord moeten gaan, ook het dictatoriale Erdogan regime.

Zweden heeft veel Koerdische vluchtelingen opgenomen. Er leven ongeveer 100.000 Koerden in Zweden. Ook spraken regeringsleiders positief over de YPG, de Syrische militie die opgericht is door de Democratische Unie Partij. Nu eist Turkije dat Zweden de Syrische YPG omschrijft als ”terroristisch”. Omdat politiek rechts nu aan de macht is in het Scandinavische land, likt men al te graag de kont van de Turkse sultan om de NAVO te versterken. Want dat is het doel van politiek rechts, de westerse alliantie versterken tegen Rusland/China, in deze nieuwe Koude Oorlog.

Revolutionair socialisten staan in solidariteit met Koerdische arbeiders die lijden onder het Turkse nationalisme en wreedheid van de Turkse staat. Wij verwerpen het Erdogan regime en de hypocriete NAVO, die al jaren zo’n misdadig lid van hun alliantie tolereert. Terwijl NAVO leiders praten over ”democratische waarden”, laat Turkije de ware aard van de NAVO zien. De westerse alliantie geeft niets om werkende mensen. Het gaat hun puur om een militair blok te vormen tegen het oosterse imperialisme geleid door China. Daarom wordt Turkije en haar dictatoriale regering getolereerd!

De Koerden hebben niets te winnen door naïef te spelen op ”democratische waarde” van het westen. De PKK heeft vaak genoeg geprobeerd om vrede te zoeken. Steeds weigerde de Turkse staat. In Turkije liegt men elke dag door te beweren dat de PKK verantwoordelijk is voor 40.000 doden. In werkelijkheid is de Turkse staat verantwoordelijk voor 3/4 van alle doden, waarvan een enorme meerderheid uit Koerden (niet Turken) bestaat. Mensenrechtenorganisaties hebben dit al aangekaart, alleen worden Turkse arbeiders dag in dag uit hiermee overspoeld. Het is logisch dat ze de propaganda van hun staat geloven, als feiten onderdrukt worden.

De PKK is voor de Koerden wat het ANC is voor de Zuid-Afrikanen. Ook het ANC gebruikte terreuraanslagen en werd door neoliberale figuren (Reagan, Thatcher) omschreven als ”terroristisch”. Nu zwijgen neoliberalen omdat het ANC trouw hun beleid uitvoert. Maar Nelson Mandela was een ”terrorist” in de ogen van Washington DC, die het ANC ook op de terreurlijst plaatste. De PKK heeft aanslagen gepleegd die wij ook afkeuren. Hun guerrilla tactieken hebben niet geleid tot een overwinning. Daarom is klassenstrijd de enigste oplossing wat kan leiden tot een uiteindelijk vrede. Zonder de Turkse arbeidersklasse kan de PKK nooit winnen!

Het is daarom aan ons om te pleiten voor een socialistisch Turkije onder controle van alle arbeiders, zowel Turks, Koerdisch, Armeens en anderen. Het Turkse nationalisme is vergif, hieraan is niet alleen de AK-Partij en Turks extreemrechts verantwoordelijk voor. Ook de seculiere nationalisten van de Republikeinse Volkspartij hebben tot de komst van de AK-Partij, het Turkse nationalisme gebruikt om de Koerden te onderdrukken. Daarnaast heeft de Turkse staat elke poging van de Koerden om een legale politieke partij op te richten steeds te kop in gedrukt.

Voor socialisten is het daarom belangrijk om solidair te zijn, maar ook om de beperkingen van de PKK bloot te stellen. Zonder een duidelijk socialistisch programma wint de organisatie niet aan steun bij Turkse arbeiders, die vooral denken dat de PKK staat voor Koerdisch nationalisme en haat tegenover Turken. De NAVO is geen vriend van de Koerden, dat moet de Autonome Administratie van Noord Oost Syrië nu wel herkennen. NAVO lid Turkije viel hun grondgebied binnen, NAVO lid Turkije dreigt opnieuw met een invasie van de AANES in 2022. De vijand is het Turkse imperialisme, dat volledig bewapend wordt door de NAVO!

Extreemrechts wint in Italië

Giorgia Meloni is een extreemrechtse politicus in Italië. Ze is leidster van de ”Broeders van Italië” een extreemrechtse afsplitsing van ”Het Volk van de Vrijheid”, een rechtse alliantie die Silvio Berlusconi had opgericht. De ”Broeders van Italië” hebben hun oorsprong in de Nationale Alliantie, die op hun beurt weer ontstaan was uit de neofascistische; Italiaanse Sociale Beweging, die aanhangers van Benito Mussolini in 1946 hadden opgericht uit de restanten van de Nationale Fascistische Partij.

Meloni heeft een rechtse alliantie opgericht met de corrupte club van Silvio Berlusconi en de Noordelijke Liga, een van oorsprong separatistische beweging die nu meer rechts-conservatief is ingesteld. Haar winst komt niet onverwacht. De ”Broeders van Italië” profiteren enorm van de afkeer die heerst tegenover de traditionele kapitalistische politici. Zowel de conservatieven, liberalen en sociaaldemocraten worden gehaat door hun corruptie, machtsmisbruik en neoliberalisme!

De extreemrechtse ”Broeders van Italië” wonnen in 2018 nog maar 4,4% van de stemmen. Echter bij de verkiezingen op 25 september 2022, kregen ze 26% van alle stemmen. Dit toont het volledige faillissement van de neoliberale politiek. Hoewel de overwinning van Giorgia Meloni geen positief feit is, moeten we niet vergeten dat haar partij geen meerderheid heeft. Haar regering wordt samengesteld door het tuig van Silvio Berlusconi en zijn ”Voorwaarts Italië”, de Noordelijke Liga en ”Wij Gematigden”.

Het feit dat de rechtse alliantie rond de ”Broeders van Italië” gewonnen heeft zegt echter niet dat alle Italianen nu opeens fascisten zijn. Met maar 64% opkomst bewijzen deze verkiezingen ook dat een groot deel van het electoraat gewoon thuis bleef en niet stemde. Extreemrechts heeft 26% van die 64% gewonnen, dat is nog niet eens een meerderheid. Echter het toont wel aan dat extreemrechts wint omdat politiek links al jaren geen alternatief weet neer te zetten in Italië.

Eigenlijk is dit al jaren een probleem. De neoliberale Democratische Partij (PD) wordt gezien als de sterkste ”linkse” partij, maar is dat niet. Officieel zijn de Democraten een sociaaldemocratische partij. Opgericht is deze schijn-linkse partij in 2007, toen ex-stalinisten van de Linkse Democraten fuseerde met liberalen tot de huidige PD. De ex-stalinisten hadden het marxisme in 1991 opzij gezet voor de sociaaldemocratie, maar bleken totaal niet in staat tot linkse politiek.

Schuld aan de opkomst van extreemrechts zijn ook de twee nog bestaande communistische partijen. Vooral de Heropgerichte Communistische Partij (PRC) heeft met hun gematigde politiek enorm veel kansen laten liggen. Net als de SP in Nederland heeft de PRC toenadering gezocht tot klassenvijanden en nam zelfs regeringsverantwoordelijkheid onder kapitalistische kabinetten. De Heropgerichte Communistische Partij verloor hierdoor leden, stemmen en werd zelfs uit het parlement gestemd.

In haar jeugd was Giorgia Meloni een overtuigde fascist. Ze was lid van het Jeugd Front, de jongerentak van de Italiaanse Sociale Beweging, wiens logo nog steeds gebruikt wordt door de ”Broeders van Italië”. Ze zegt dan wel dat ze het fascisme heeft afgezworen, maar ze verheerlijkt nog steeds Giorgio Almirante, die de fascistische partij opnieuw oprichtte in 1946. Haar afkeer van migranten, homoseksuele relaties, abortus en euthanasie laten duidelijk zien dat ze een vijand van de arbeidersklasse is. Haar pro-NAVO standpunt maakt haar tot een bondgenoot van het westerse imperialisme.

Naast dat gevestigd links schuld draagt aan de opkomst van Giorgia Meloni, hebben ook de populisten van de Vijf Sterren Beweging bewezen dat populisme niets voorstelt. In 2018 won de Vijf Sterren Beweging nog 32% van de stemmen, nu nog maar 15%. De populisten hadden in 2013 en 2018 met veel bombarie de verkiezingen gewonnen, maar ze waren totaal niet in staat om een alternatief te bieden op de verrotte neoliberale politiek. Ook al waren ze aan de macht, de populisten wisten niets voor elkaar te krijgen.

Dit zal ook gebeuren met de ”Broeders van Italië”. Ze wisten te winnen door de Covid-19 pandemie en de economische crisis door de oorlog in Oekraïne. Het is begrijpbaar dat veel arbeiders zich laten misleiden door dezelfde populistische retoriek die ook de Vijf Sterren Beweging gebruikt heeft. Extreemrechts gebruikt ook populisme maar zal ook falen. We weten dit omdat Meloni samenwerkt met de corrupte club rond Silvio Berlusconi, de Noordelijke Liga en andere rechtse politici.

Wat wel kan gebeuren is dat extreemrechts haar machtspositie gebruikt om werkenden te pesten en lastig te vallen. We zien dit al in in de regio Marche, waar de partij sinds 2020 aan de macht is. Het regionale bestuur weigerde een richtlijn van het ministerie van Volksgezondheid, over de toegang tot abortuspillen in alle ziekenhuizen, uit te voeren. Het extreemrechtse bestuur meent ook dat antiabortusactivisten het recht hebben om tot in de ziekenhuizen vrouwen te intimideren!

Dit is dus wat de ”Broeders van Italië” kunnen gaan doen. Extreemrechtse gemeentes en lokale overheden zullen beleid voeren dat stigmatiserend en discriminerend is. Het is daarom terecht dat de LGBTQIA+ gemeenschap bang is voor Giorgia Meloni, omdat haar extreemrechtse partij hun niet erkent en fel tegen gelijkwaardigheid is. Wat politiek links in Italië mist is een klassenbewustzijn en de wil om op straat te vechten voor een socialistisch alternatief.

Italiaans politiek links heeft vaak allianties opgericht, maar die zijn vaak puur parlementair. Ze dienen voor verkiezingen en niet om de strijd te organiseren. De oude Italiaanse Communistische Partij was activistisch en ondanks hun stalinistisch partijbestuur, was de communistische partij aanwezig in de arbeidersklasse. Het waren de stalinisten die de grote Italiaanse Communistische Partij lieten opgaan in een nutteloze sociaaldemocratische partij na 1991.

Als links niet wil strijden zal extreemrechts de stem van de straat pikken. We zien dit ook in Nederland waar de PVV en FvD een deel van de werkende klasse weten te bereiken. Net als in Italië staat politiek links er slecht voor in Nederland. PvdA, GL en SP zijn puur parlementair en lijken totaal niet bezig te zijn met wat er op straat speelt. Daarom is het belangrijk dat De Socialisten wordt opgebouwd als nieuwe socialistische partij, om de strijd te gaan voeren voor een socialistisch alternatief.

Oekraïne slaat terug

In een meesterlijke zet, heeft Oekraïne bijna 6.000 kilometer aan bezet gebied terug veroverd op de Russische imperialisten. Het offensief waar iedereen op wachtte kwam niet in het zuiden rond Kherson, maar in de regio rond Kharkiv. Daar sloeg het Oekraïense leger hard toe, hier hadden de Russische bezetters niet op gerekend. Die dachten dat het offensief in het zuiden zou plaats vinden. De soldaten van Putin werden volledig verrast en moesten hals over kop vluchten. In slechts enkele dagen werden de bezetters verjaagd uit het Kharkiv Oblast.

Oekraïne hield zich stil omtrent het offensief. Er was geen berichtgeving in de media nog van het leger werd enige informatie gegeven, waar het offensief zou plaats vinden. Om de Russische imperialisten te misleiden werd vaak de Kherson regio genoemd. Daarom trokken de bezetters hun soldaten ook naar het zuiden, weg van de Kharkiv regio. Vermoedelijk is dit waar Kyiv op hoopte, want toen de Oekraïners in de aanval gingen wisten ze de Russen volledig te verassen. Er wordt vermoed dat de bezetters ongeveer 340 voertuigen verloren hebben waar onder tanks, vliegtuigen en legervoertuigen.

De Russische media zwijgt, ze mogen natuurlijk niet rondvertellen dat hun leger op de vlucht is geslagen. Het enigste wat naar buiten werd gebracht is het nieuws dat de Russen zich teruggetrokken hebben uit de Kharkiv regio. Maar wat de Russische media natuurlijk niet verteld is dat ze gevlucht zijn, het is geen terugtrekking. Voor Oekraïne is dit een enorme moraal boost omdat het bewijst dat ze in staat zijn om de Russische bezetter te verslaan. Echter wat niet vergeten moet worden is dat dit deels mogelijk is door westerse wapens.

Hoewel nu bewezen is dat Oekraïne kan terug slaan, betekend dit niet dat de Russische imperialisten verslagen zijn. Putin heeft nog steeds niet zijn volledig leger ingezet. Moskou noemt de invasie en bezetting van Oost en Zuid Oekraïne nog steeds een ”Speciale Militaire Operatie”. Het gehele Russische leger is niet gemobiliseerd. Wat vecht in Oekraïne zijn dienstplichtige soldaten, die 2.000 tot 4.000 dollars krijgen om te vechten. Het zijn jonge mannen uit armoedige dorpen die geofferd worden door het Russische imperialisme.

De aanhangers van het westerse imperialisme, zullen pleiten voor meer wapens. Wij revolutionair socialisten zijn hier tegen. Dit omdat het vooral de kapitalistische wapenindustrie is die hiervan profiteert in het westen. Daarnaast kunnen westerse wapens de oorlog niet stoppen, slechts vertragen zoals nu het geval is. Oekraïne kan alleen haar grondgebied terug krijgen als de werkende klasse in Rusland in actie komt en de conservatieve dictatuur van Vladimir Putin omver werpt.

Zoals Internationaal Socialistisch Alternatief schreef:

Alle productiecapaciteit en financiële middelen moeten gemobiliseerd worden voor zo efficiënt mogelijke verdediging van de gemeenschappen, huizen en werkplaatsen en om zo snel als mogelijk volgens dezelfde principes de heropbouw aan te vatten. Bedrijven die overname door de gemeenschap voor een dergelijk nationaal plan weigeren, moeten onteigend worden. Dit programma is slechts een indicatie van het type oorlogsprogramma dat de arbeidersbeweging nodig heeft om de uitdagingen aan te kunnen. Niets dat in de buurt ervan komt, kan verwacht worden van een andere dan een arbeidersregering.

Vertrouwen op de regering in Kyiv kunnen Oekraïense arbeiders niet. President Volodymyr Zelenskyy is een neoliberaal en heeft dit al bewezen. Zijn beleid is gericht op de privatisering van de economie, zodat het land makkelijker te verkopen is aan Europese kapitalisten. Want dat is wat types zoals Zelenskyy willen, dat Oekraïne zich aansluit bij de Europese Unie. Om het zover te krijgen moeten alle staatsbedrijven geprivatiseerd worden. De markt moet heersen en dat betekent alleen maar meer armoede, meer ongelijkheid en neoliberaal wanbeleid.

Economisch voert de regering nog steeds harde aanvallen uit op de arbeidersklasse. UkrOboronProm, een staatsconsortium van 20 defensiebedrijven in Oekraïne (dat gigantische winsten maakt) wordt omgevormd naar een aandeelhoudersbedrijf, ter voorbereiding van privatisering. Voor september wordt de privatisering van 200 hoofdzakelijk voedingsbedrijven aangekondigd. In juli werd een nieuwe arbeidswet door het parlement gejaagd, waardoor de rechten van 70% van de werknemers worden ingeperkt en de pensioenhervorming wordt nu versneld doorgevoerd. De werkloosheid staat op 35%.

We zien dus duidelijk dat ook in tijden van oorlog en zogenaamde ”eenheid”, de kapitalisten en hun regering beleid voeren ten goeden van zichzelf. Natuurlijk hoor je dit niet via de NOS of de westerse media. Die zetten Volodymyr Zelenskyy neer als een ”sterke democratische leider”. Dat deze ex-komediant doodgewoon neoliberaal beleid voert wordt verzwegen. Hij is helemaal geen ”Dienaar van het Volk”, zoals hij wel werd neergezet in zijn filmwerk. De politieke realiteit is dat Zelenskyy trouw is aan het kapitalisme en daarmee een vijand is van de Oekraïense arbeidersklasse.

Het offensief in Kharkiv lijkt goed uit te pakken voor Oekraïne. Maar de Russische bezetter is niet verslagen. Als Putin te veel verliest kan hij gaan inspelen op een totale oorlog en dan wordt het lastig. Rusland heeft een leger van 800.000 mannen, terwijl Oekraïne slechts 200.000 op de been heeft. Ja, het Russische leger is niet zo sterk als gedacht, maar ze kunnen nog steeds spelen op hun overmacht. Oekraïne zal dus bij een totale oorlog kunnen verliezen. Daarom kan alleen een revolutie in Rusland een einde aan het conflict maken.

Vroeg of later is de militaire steun uit het westen uitgeput. Dan komt de bodem van de westerse munitievoorraad in zicht. Het westen wil miljarden gaan uitgeven om hun legers te versterken met wapentuig. Wij wijzen deze militaristische tendentie af en roepen op tot arbeiderseenheid. Want alleen de arbeidersklasse kan een einde aan oorlogen maken. Het imperialisme wil dat niet, daarom zie je ook geen NAVO soldaten vechten. Men wil Rusland economisch verzwakken en als regionaalmacht uitschakelen. Echter het is niet het doel van de NAVO om Rusland in Oekraïne uit te schakelen.

Het westerse imperialisme is in concurrentie met het oosterse imperialisme, geleid door China. Oekraïne is een marionet op het imperialistische schaakbord. Daarom is pleiten voor meer wapens en steun voor Kyiv zinloos. De regering van Zelenskyy wil zijn land onderwerpen aan de dictaten van het neoliberale kapitalisme. Hij wil dat de markt heerst en dat de overheid alleen nog bestaat om de vrijheid van de kapitalistenklasse veilig te stellen om arbeiders uit te buiten. Zelenskyy kiest heel duidelijk voor het westerse kamp.

Vladimir Putin en Xi Jinping voeren imperialistische politiek en willen concurreren met het westen om invloed en macht op deze planeet. Het westen (met name de VS) wil haar status als wereldmacht niet kwijt en minacht China, omdat dit land het lef heeft om het westen met hun eigen methodes (imperialisme) uit te dagen. Het is hierbij geen strijd tussen democratie en dictatuur, het is geen strijd tussen mensenrechten en autocratie. Natuurlijk gebruikt het westen wel deze thermen, maar met mensenrechten en democratie heeft het hypocriete westen niets te maken, zie vooral de bezetting van Noord Syrië door NAVO lid Turkije, waar de westerse media niet over spreekt!

Niet Zelenskyy en de legerleiding, maar de motivatie van de Oekraïense bevolking en de soldaten is de doorslaggevende factor in het verzet tegen de bezetting. Als de arbeidersbeweging die motivatie kan organiseren en zelf aansturen is er veel mogelijk. We steunen bijgevolg iedere stap, hoe klein ook, die in Oekraïne de controle over het leger betwist, of het nu gaat over de distributie van een arbeiders-soldaten krant, vrije verkiezing van soldatenvertegenwoordigers die toezien op de condities in de loopgraven, de democratische verkiezing van officieren of het vormen van lokale comités van soldaten en buurtbewoners om toe te zien op de militaire verrichtingen en de hulpverlening.

Internationaal Socialistisch Alternatief – 09/09/22

De NAVO is er niet voor ons arbeiders

De Noord Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) is een militaire alliantie om het westerse imperialisme van dienst te zijn. Opgericht in 1949 om de West-Europese landen te verenigen tegen de Sovjet-Unie en haar bondgenoten. Hoewel de NAVO zich omschrijft als een bondgenootschap dat strijd voor ”democratische waarden” is dat een grote leugen. Want NAVO landen steunen 70% van alle dictaturen op deze planeet. Met name de Amerikanen leveren wapens aan landen die de mensenrechten volledig negeren. NAVO lid Turkije bezet een deel van noordelijk Syrië en gebruikt haar Syrische marionetten om haar wil door te voeren. Daarnaast worden de mensenrechten in Turkije dagelijks geschonden.

Los van de imperialistische politiek van de Turkse dictator Recep Tayyip Erdoğan, hebben NAVO landen een geschiedenis van bloed aan hun handen. NAVO landen kozen ervoor om Servië te bombarderen in 1999. Ook viel de NAVO Afghanistan en Irak binnen om daar de wil en wet van het westen op te dwingen. Dat is na 22 jaar volledig mislukt, aangezien Afghanistan weer een religieuze dictatuur geworden is en Irak staat onder controle van politici die het sjiitische Iran trouw zijn. De val van de westerse dictatuur in Kabul toont het volledige faillissement van de NAVO politiek.

Door de Russische invasie van Oekraïne zijn veel Europese landen bang geworden. Met name Zweden en Finland nijgen nu naar NAVO lidmaatschap. Echter door lid van de Noord Atlantische Verdragsorganisatie te worden moeten deze landen ook betalen aan de imperialistische plannen van de alliantie. Angst voor het Russische imperialisme heerst nu, net zoals men bang was voor het stalinisme tijdens de eerste Koude Oorlog. Finland had echter een neutraliteitsovereenkomst met de Sovjet-Unie en kon daarom geen NAVO lid worden.

Oekraïne had de naïeve instelling dat het westen hun te hulp zou komen. President Volodymyr Zelenskyy smeekte in de eerste dagen van de invasie om steun vanuit de NAVO. Echter de angst voor een totale oorlog met Rusland is precies de reden waarom het westen geen soldaten stuurt. Oekraïne is geen lid van de NAVO en dus houdt men zich stil. Wel leveren NAVO landen enorm veel wapens aan de Oekraïners. Uiteindelijk kan dit de Russische opmars vertragen, echter niet stoppen. Want Oekraïne nodig heeft is internationale solidariteit en vooral steun van werkenden.

De sancties tegen Rusland raken vooral de werkende klasse van Putin’s rijk. Die kan dat weer gebruiken in zijn propaganda. Het ”wij tegen hun” denken is nu heel normaal geworden. Russische commentatoren liegen er dagelijks op los en beweren dat de NAVO nu Oekraïne bestuurt. Ook de leugen dat de fascisten aan de macht zijn wordt dagelijks herhaald op de Russische staatstelevisiekanalen. Vladimir Putin gebruikt de ”Grote Patriottische Oorlog” (tweede wereld oorlog) om zijn misdadige invasie te rechtvaardigen. Dit terwijl hij meer gemeen heeft met de Duitse bezetters van 1941.

Voor werkenden is de NAVO niets waard. Een militair bondgenootschap voor de imperialisten en hun kapitalistische meesters. NAVO landen staan niet voor vrijheid en democratie, dat zijn propagandawoorden die niet overeenkomen met de realiteit. Dat een nationalistische dictatuur zoals Turkije lid mag zijn van de Noord Atlantische Verdragsorganisatie zegt genoeg. Ook Hongarije is lid, terwijl de staat en media van dat land behoorlijk onder controle staan van de heersende staatspartij. Dit toont dat de ”democratische waarden” van de alliantie net zo’n leugen zijn als de propaganda van het Kremlin.

Recep Tayyip Erdoğan is tegen het toetreden tot de NAVO van Finland en Zweden. Waarom? Omdat deze landen zich kritisch hebben uitsproken omtrent de Turkse onderdrukking van de Koerden. Daarom wil Turkije niet dat landen zoals Finland en Zweden toetreden, omdat ze de Koerdische partijen niet willen afschilderen als terroristen. De Turkse houding legt mooi bloot hoe weinig waarde de NAVO hecht aan democratie en mensenrechten. Als Turkije niet alleen vrij is om de Koerden te onderdrukken sinds 1952, maar ook noord Syrië mag bezetten, zegt dat genoeg!

Revolutionair socialisten snappen de angst die heerst voor het Russische imperialisme. Maar aangezien de zwakte van het Russische leger hoeven we niet bang te zijn. Het Oekraïense leger is in staat gebleken om de imperialistische invasie goed tegen te houden. De Russische imperialisten hebben een deel van zuid oost Oekraïne in handen, maar rukken niet verder op. Toetreden tot de NAVO leidt niet tot veiligheid, het zorgt ervoor dat een land zijn leger moet onderwerpen aan de NAVO commandostructuur. Net als de EU is de NAVO een product van het westerse imperialisme, wat wij afkeuren en verwerpen.

In Jemen worden mensen afgeslacht door Saoedische wapens gemaakt door NAVO landen. Het zijn NAVO wapens die voor onderdrukking zorgen in de Arabische wereld. Door wapens te leveren aan dictaturen bewijst de westerse alliantie dat hun gepraat over ”democratische waarden” paardenstront is. De imperialistische interventie in Afghanistan (2001), Irak (2003), Libië (2011) en Syrië (sinds 2012) heeft geleid tot een enorme vluchtelingencrisis, waar NAVO landen geen verantwoordelijkheid voor willen nemen.

Turkije gebruikt Syrische vluchtelingen als slaven en laat ze voor een hongerloontje werken. Dwangarbeid is voor velen is een feit, daarom willen vluchtelingen ook niet verblijven in het Sultanaat van Erdogan. Van ”moslimsolidariteit” is ook geen spraken, omdat de Turkse lira in een vrije val is gekomen. De economische politiek van de regering zorgt voor enorme inflatie, hierdoor stijgt de wanhoop van de Turkse arbeidersklasse. Haat en afkeer van Syrische vluchtelingen is het resultaat omdat de rechtse nationalisten de arbeidersklasse vergiften met leugens dat Syriërs bijvoorbeeld Turkse banen inpikken.

Politiek links moet duidelijk maken dat de NAVO geen bondgenootschap is voor de veiligheid van Europa. Rusland ziet de alliantie als de lange arm van het Amerikaanse imperialisme. Echter door de Russische invasie van Oekraïne zijn landen zoals Finland en Zweden zich gaan richten op de NAVO. Ook Baltische landen zijn lid geworden uit een historische angst voor het Russische imperialisme. Alleen is het wel typisch omdat van echte onafhankelijkheid hierdoor geen spraken meer is. De Baltische landen zijn weer lid van een unie en van één leger. De zogenaamde onafhankelijkheid na de ondergang van de Sovjet-Unie duurde maar 14 jaar.

Want in 2004 werden Estland, Letland en Litouwen lid van zowel de NAVO als de EU. De kapitalistische regeringen van die landen kraaien dat ze vrij en onafhankelijk willen zijn, echter dat is al 18 jaar niet meer zo. Want door lid te worden van één kapitalistische markt economie en één leger, zijn de Baltische landen landen eigenlijk helemaal niet onafhankelijk. Al dat nationalistische gekraai van de jaren 90 bleek een volledig façade, het ging de nieuwe bourgeoisie van Estland, Letland en Litouwen erom om hun landen te onderwerpen aan het Europese kapitalisme en het westerse imperialisme.

Daarom moet de NAVO verworpen worden. Wij revolutionair socialisten staan voor een democratisch en socialistisch alternatief op het westerse imperialisme. Een socialistische transformatie van de wereld kan alleen op internationale schaal. De Europese imperialisten zetten zich graag neer als internationalisten. Maar dat is de EU niet. De aanhangers van een verenigd Europa willen dat alleen voor grote bedrijven, daarom is de kern van de EU ook een economische unie met vrij verkeer van goederen en personen. Ons alternatief gaat verder dan grenzen.

Hoe moeten we dan imperialistische agressie beantwoorden? Met solidariteit en klasseneenheid, een arbeidersleger is natuurlijk nodig. Maar dat moet opgebouwd worden uit de arbeidersklasse, met een leiding die zich niet elitair en verheven gedraagt. Veel officieren in kapitalistische legers krijgen veel privileges en status tegenover gewone soldaten die vaak uit de arbeidersklasse komen. Een socialistisch arbeidersleger zal dat niet hebben. Rangen zullen slechts symbolisch zijn en alleen voor leiding en niet voor privileges en status.

Revolutionair socialisten nu pleiten voor een einde van de NAVO, de EU en alle kapitalistische instituten. We hebben ze niet nodig omdat ze niet voor ons arbeiders werken. Natuurlijk moeten we de agressie van de imperialisten beantwoorden. Maar dat gaan we niet doen door steun te geven aan één imperialistisch blok tegenover het andere blok. Amerikaans, Europees, Russisch en Chinees imperialisme verdienen geen steun en moeten daarom verworpen worden. In deze nieuwe Koude Oorlog kiezen revolutionair socialisten de kant van werkenden en de slachtoffers van oorlog, imperialisme, sancties en armoede.

Wie zich wil verzetten tegen de Noord Atlantische Verdragsorganisatie en hun imperialistisch blok, roepen we op om lid te worden van Socialistisch Alternatief, de Nederlandse sectie van Internationaal Socialistisch Alternatief (ISA).

Kom op 15 mei naar Socialisten 010 in Rotterdam

De inval van Rusland in Oekraïne ging als een schokgolf door de wereld. Door de aanhoudende oorlog werden al miljoenen Oekraïners gedwongen om te vluchten en te vechten, terwijl er duizenden sneuvelden. Ondanks de repressie kwamen er in Rusland duizenden op straat tegen de oorlog. Meer dan 10.000 Russen werden al gearresteerd voor hun verzet tegen de oorlog. Overal in de wereld waren er spontane acties tegen de oorlog, in Amsterdam verzamelden er op 27.02 meer dan tienduizend mensen op een actie tegen de oorlog.

Hoe langer de oorlog duurt hoe meer verhalen ons bereiken van oorlogsmisdaden, burgerslachtoffers, seksueel geweld als oorlogswapen, etc. Het feit dat de inval voor het Russische regime niet volgens plan verloopt, zorgt ervoor dat ze op steeds zwaarder geweld overschakelen. Net als elke oorlog, brengt dit conflict enkel maar miserie voort.

Het is duidelijk dat deze oorlog moet stoppen, maar de sancties en wapenleveringen uit het “Westen” hebben enkel maar voor escalatie gezorgd. Hoe kunnen we deze oorlog effectief stoppen?

Om een antwoord op deze vraag te zoeken nodigen Socialistisch Alternatief en Actief Linkse Studenten een socialistische activist uit Rusland uit. We bespreken samen hoe we ons kunnen verzetten tegen deze oorlog. Er zal tijd zijn om vragen te stellen of zelf ideeën, of opmerkingen te delen.

We gaan van start op 15.05 om 16u00 te Gaffelstraat 61b Rotterdam, kom zeker af om mee te discussiëren en nodig gerust vrienden uit!