Waarom socialisten het icoon Lenin niet moeten gebruiken

Volgend jaar zal het 100 jaar geleden zijn dat Vladimir Ilyich Ulyanov overleed op 53 jarige leeftijd. Ulyanov werd in november 1917 aangesteld als Voorzitter van de Raad van Volkscommissarissen van de Russische Socialistische Federatieve Sovjet Republiek. In juli 1923 kreeg hij nog de functie van Voorzitter van de Raad van Volkscommissarissen van de Unie van Socialistische Sovjet Republieken, maar aangezien zijn slechte gezondheid heeft hij deze functie nooit kunnen uitvoeren. Ulyanov is echter niet de naam waaronder deze man bekend stond. Tijdens zijn revolutionaire leven was zijn schuilnaam: Lenin. Nu bijna 100 jaar na zijn dood is het socialisme langzaam weer populair geworden. Toch raden wij het af om Lenins gezicht te gebruiken in onze propaganda, waarom?

Als wij revolutionair socialisten aan Lenin denken, dan zien we een grote revolutionaire denker. Een man die zijn hele leven in dienst van de socialistische revolutie stelde. Een man die door het kapitalisme gehaat en geminacht werd en na zijn dood nog meer verdraaid en verketterd is. Schuld hieraan zijn niet enkele de kapitalisten en hun marionetten in het westen. Lenin is namelijk meteen na zijn overlijden in 1924 verheven tot ”heilige” binnen de religie van het marxisme-leninisme (stalinisme). Dit is de schuilnaam van de stalinistische bureaucratie die na de Russische burgeroorlog de overhand kreeg in de jonge Sovjet-Unie. Leider van de bureaucratie was Joseph Besarionis Jughashvili, die in 1922 de administratieve functie van Generaal Secretaris van de Russische Communistische Partij kreeg.

We kennen de functie van generaal secretaris binnen een stalinistische partij als het opperste gezag. Maar in 1922 was het niet zo bedoeld. De functie was puur administratief omdat het politbureau alle besluiten als collectief nam. Zowel Lenin als zijn medestanders hadden nooit verwacht dat deze Jughashvili (na 1917 bekend als Stalin) het ambt zou misbruiken, om alle macht naar zich toe te trekken. Dit deed Stalin door via de partijadministratie overal loyale stalinisten te plaatsen. Dit eerst alleen binnen de partij en later na 1927 plaatste hij ook loyale volgelingen op staatsfuncties binnen de Sovjet-Unie. Doordat veel ex-tsaristische ambtenaren zich na 1922 bij de communistische partij aansloten en hun privileges wilden behouden, waren ze de idealen eerste stalinisten.

Vladimir Lenin heeft de opkomst van Joseph Stalin als machtige leider nog deels kunnen zien aankomen. Al in 1923, toen hij al deels verlamd was zag Lenin hoeveel macht Stalin naar zich toe getrokken had. De zieke man vreesde voor de opkomende bureaucratie. Hij noemde de Sovjet-Unie dan ook een arbeidersstaat met bureaucratische misvormingen en dat terwijl het land pas net opgericht was. Lenin stierf in januari 1924 en heeft nooit kunnen meemaken hoeveel dood en verderf de stalinisten gezaaid hebben in zijn naam. Want Stalin gebruikte Lenin als icoon voor zijn ”socialisme in eigen land”. Vooral in de jaren 30 verschenen overal Lenin beelden en werd hij een icoon van de stalinistische dictatuur.

Van 1930 tot 1956 zag je heel vaak Lenin en Stalin naast elkaar staan. Dit veranderde pas nadat de stalinisten besloten om af te stoppen van hun grote leider en zich alleen nog op Lenin gingen richten. Natuurlijk was dit slechts een kosmetische verandering, men wou af van Stalin omdat hij binnen zijn eigen rangen veel had gemoord. De bonzen van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie verwijderde Stalin en gingen Lenin nog meer verheerlijken met nog meer standbeelden, loofliederen en symboliek. Overal waar de stalinisten hun dictatuur opbouwde in de wereld werd Lenin daar een symbool van, ook al had hij dit nooit gewild. In het westen gebruikte de anticommunisten de stalinistische dictaturen als bewijst, voor de zogenaamde ”ondemocratische” leer van Lenin.

Toen het stalinisme tussen 1989 en 1991 implodeerden beweerde het anticommunisme dat Lenin ”gefaald” had. Zijn leer is ”fout” kraait de kapitalistische propaganda nog steeds. Wij revolutionair socialisten weten dat dit niet geval is, maar de overvloed aan verdraaiingen, zwart making en leugens was enorm in de jaren 90. Dit werd ook versterkt omdat ex-stalinisten volop meededen met de neoliberale contrarevolutie en zelfs in landen waar stalinistische partijen aan de macht bleven heerst nu min of meer het kapitalisme. Het beeld van Lenin als dictator is ontstaan door de stalinistische bureaucratie en versterkt door de anticommunistische landen. De Lenin van de stalinisten wordt gebruikt om onderdrukking en staatsterreur te legitimeren, wat nog steeds gebeurd in Cuba, Laos, Vietnam en China.

Het Russische imperialisme misbruikt Lenin in Oekraïne, door Sovjet standbeelden van hem weer terug te plaatsen in veroverde gebieden. Voor de imperialisten is Lenin een ”Russische leider”, dit terwijl het reactionaire Kremlin een enorme hekel heeft aan de idealen van de echte Vladimir Ilyich Ulyanov. Die zou het verafschuwd hebben, dat zijn symbolen en gezicht gebruikt worden voor groot Russisch chauvinisme en imperialisme in Oekraïne. Het is daarom logisch dat met name westerse, maar ook oosterse arbeiders geen verschil kunnen zien tussen de Lenin in steen en de echte Lenin. De Lenin uit steen is de Lenin die mensen kennen, die men zag op standbeelden, posters en waar men gehoorzaamheid aan moest zweren van ondemocratische regeringen!

Daarom is het naïef om Lenins gezicht te gebruiken in onze propaganda. Werkenden kunnen het verschil nog niet zien tussen de twee Lenins. Dit is niet hun schuld, de stalinistische/kapitalistische omschrijving van de historische Lenin is gewoon het meest dominant. Daarnaast heeft het anticommunisme genoeg jaren gehad om Ulyanov volledig zwart te maken en hem de schuld te geven voor de misdaden van Stalin. Onze propaganda is helaas te zwak om de berg aan leugens effectief tegen te gaan. Daarom is het onverstandig om Lenin als propaganda icoon te gebruiken in 2023. Dit is niet omdat Lenins idealen fout zijn, maar omdat zijn gezicht zo verankerd is in de stalinistische misdaad en de meeste werkenden dit weten en niet het verschil zien, tussen de Lenin in steen en de Lenin zoals hij was.

Wat valt er te kiezen op 15 maart?

Over enkele dagen zijn er provinciale staten verkiezingen. Niet alleen kiezen we dan de provinciale staten, maar indirect zal ook de Eerste Kamer gekozen worden. Het lijkt erop dat de regeringspartijen hun meerderheid in de Eerste Kamer dreigen te verliezen. Vooral het CDA zal flink moeten inleveren omdat veel agrarische stemmers massaal dreigen te stemmen op de Boer Burger Beweging (BBB). Deze relatief nieuwe politieke partij (opgericht door grote agrarische kapitalisten) verzet zich fel tegen de stikstofbeperkingen en wil het liefst dat boeren gewoon door kunnen gaan met hun huidige veeteelt.

Realiteit is echter dat 40% van de stikstofuitstoot uit de agrarische sector komt. Boeren die steeds meer en meer vee moeten houden om te kunnen blijven concurreren, stoten zoveel CO2 uit dat de grond straks niet meer te verbouwen is. Dit feit wil de BBB niet erkennen. Logisch ook omdat de partij voortkomt uit het boerenprotest en vooral de belangen van grote commerciële bedrijven dient. De kleine boeren laten misleiden door het populisme van de Boer Burger Beweging. Het Christen Democratisch Appél won traditioneel veel stemmen onder boeren. Maar door hun steun aan de stikstof beperkingen die het kabinet oplegt zijn ze onpopulair geworden.

De Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD) blijft sterk, vooral onder rechtse stemmers is geen rede tot echte ontevredenheid. Voor de rijken en de bezittende klasse voert de VVD goed beleid uit. Dat werkenden door de hoge inflatie en dure boodschappen meer lasten ervaren doet de kleine groep VVD stemmers niets. De landelijke opkomst is helaas ook erg laag. Slechts 56% kwam in 2019 stemmen voor de provinciale staten. Dit toont ook dat velen (terecht) denken dat er niets te veranderen valt door te stemmen. Dat is te begrijpen omdat politiek links geen socialistisch alternatief neerzet. Ook al gaan PvdA/GroenLinks samen als één lijst, ze bieden geen uitweg.

BIJ1 doet bij deze verkiezingen niet mee, ook de Socialisten zijn niet in staat om mee te doen. Hierdoor heeft de linkse stemmer eigenlijk maar twee keuzen. De ’’Sociaaldemocratische’’ Partij met nationalistische karakteristieken of de burgerlijk-groene: Partij voor de Dieren. Geen van deze partijen wil met het kapitalisme breken en denken allemaal hun idealen te kunnen realiseren onder de huidige machtsstructuren. Het stemadvies van revolutionair socialisten zal dan ook zijn om links te stemmen, waarmee we dan SP of PvdD bedoelen. Echter we zeggen hierbij ook duidelijk dat we zullen moeten strijden voor een socialistisch alternatief.

Socialistisch Alternatief roep daarom werkenden op om contact met ons op te nemen en te strijden voor het socialisme. Hiermee bedoelen we niet de sociaaldemocratie (meer overheid onder het kapitalisme) of dictatoriale overheidscontrole (stalinisme). Verkiezingen zijn de enigste manier waarop de binnen deze beperkte democratie de kapitalistische politici kunnen afstraffen. Daarom is het belangrijk om tegen de regeringspartijen te stemmen, maar niet te vallen voor rechts-populistische of extreemrechtse partijen. Want zowel JA21, PVV en FvD staan voor kapitalistische politiek, een discrimineerde houding tegenover etnische minderheden, vrouwen en de niet heteroseksuele gemeenschap.

Wij staan voor de opbouw van een sterke socialistische arbeiderspartij om een alternatief neer te zetten bij verkiezingen, maar ook om de werkende klasse te laten zien dat zij de klasse zijn die aan de macht moet komen. Het kapitalisme verdeelt ons en geeft alle winsten aan een extreme minderheid van bezitters (kapitalisten). Daarom werkt Socialistisch Alternatief ook binnen de Socialisten om deze nieuwe formatie uit te bouwen tot een socialistische partij, die mee kan doen met verkiezingen en die op straat een echt links geluid laat zien tegen het kapitalisme (wat PvdA, GL en SP niet doen). Neem daarom contact met ons op en doe mee met de strijd voor een socialistisch Nederland, als deel van vrijwillige socialistische federatie van Europa en de gehele wereld!

Eenheid van Democraten en Republikeinen tegen socialisme

De neoliberale Democratische Partij en extreemrechtse Republikeinse Partij in de VS zijn het eindelijk eens. Alle Republikeinen en 109 Democratische leden van het Congres (parlement) stemde voor een gezamenlijke verklaring waarin het socialisme wordt afgekeurd. Hoewel er op deze planeet geen socialistische landen zijn en het socialisme niet de kracht heeft om aan de macht te komen (voorlopig), zijn de politieke lakeien van het kapitalisme erg bang hiervoor. Daarom heeft het Congres van de Verenigde Staten nu een politieke stunt uitgehaald met een resolutie tegen het socialisme, een enorme verspilling van tijd en belastinggeld!

Wat staat nu in deze resolutie? Die gesteund is door alle Republikeinen en 109 Democraten? Het is gewoon oude koeien uit de sloot, de eeuwige hetze van de heersende klasse tegen het socialisme, met het dode stalinisme in de hoofdrol. De resolutie noemt de Sovjet-Unie, Cambodia, Cuba en Noord Korea. Ironisch genoeg zijn de Amerikanen blijkbaar vergeten dat ze massamoordenaar Pol Pot (Cambodia) gesteund hebben met wapens, zodat hij kon vechten tegen de Vietnamezen. De man die 1/3 van alle Cambodjanen dode tussen 1975 en 1979, kreeg wapens uit de VS en politieke steun van de Republikeinen. Ook was de VS behoorlijk vriendelijk tegen Mao Zedong na 1971. Maoïstisch China mocht zelfs Amerikaanse vliegtuigen kopen!

De resolutie zet ook Vladimir Lenin op dezelfde hoogte als Joseph Stalin, Mao Zedong en Pol Pot. Dat is een historische misdaad omdat Lenin stierf nog voordat Stalin, Mao en Pol Pot aan de macht kwamen. Stalin was in 1924 nog geen alleenheerser, Mao werkte binnen de Chinese nationalistische partij (KMT) en Pol Pot leefde nog niet. Daarnaast heeft Lenin nooit de totalitaire lijn van het stalinisme gesteund. Hij wees de bureaucratische ontwikkelingen in de Sovjet-Unie in zijn laatste levensjaar af en vreesde voor de macht van Joseph Stalin. Maar het kapitalisme moet Lenin op gelijkte hoogte met Stalin plaatsen om een directe lijn tussen de Russische revolutie en het stalinisme te trekken.

109 Democraten stemde voor de antisocialistische resolutie, wat bewijst dat de Democratische Partij net zo antisocialistisch als de Republikeinse Partij is. De resolutie kon ook alleen maar komen omdat de Republikeinen nu een meerderheid in het Congres van de Verenigde Staten hebben. Dat 109 Democraten voor deze hetze stemde bewijst de trouwheid van de neoliberale partij aan het antisocialisme van de heersende klasse. Het is daarom volledig terecht dat Socialistisch Alternatief (ISA in de VS) oproept om te breken met de Democratische Partij. Probleem is dat politiek links al jaren leeft in de illusie dat ze de Democratische Partij nodig hebben. Dat links via de Democraten veranderingen moeten afdwingen. Dit denkt bijvoorbeeld de Democratische Socialisten van Amerika!

De Democratische Socialisten van Amerika groeide extreem de laatste jaren. Van 5.000 leden in 2013, ging de partij naar 94.000 in 2021. Het zijn voornamelijk jongeren die lid werden in de hoop dat de DSA een alternatief kunnen neerzetten op de verrotte kapitalistische politiek. Probleem is dat DSA geleid wordt door gematigde socialisten, dat zijn figuren die niet geloven in een revolutie en illusies hebben omtrent de staat en de Democratische Partij. We zien dit ook in Nederland bij de SP van Lilian Marijnissen. De SP is niet in staat om verkiezingen te winnen sinds 2010 door hun gematigde houding en compromisbereidheid met het kapitalisme. Marijnissen denkt met populisme te winnen, in realiteit verliest ze keer op keer.

DSA in de VS heeft enorm potentiaal. Echter de leiding is niet revolutionair ingesteld en denkt foutief dat ze via de Democratische Partij moeten werken. We zien ook dat leden van DSA die via de Democraten in het Congres komen, zich onderwerpen aan de lijn van de partij. Een mooi voorbeeld is Alexandria Ocasio-Cortez (AOC), een DSA lid dat in 2019 via de Democratische Partij in het Congres is gekomen. AOC noemt zich ”socialistisch”, maar koos er ook voor om de lijn van de Democraten te volgen en daarmee klassenverraad te plegen aan het spoorpersoneel. Een staking van Amerikaanse spoorarbeiders werd neergeslagen met politieke steun van Ocasio-Cortez. Het DSA lid pleegde boerenbedrog en toonde hiermee dat ze deel is van de kapitalistische staat en het onderdrukkingsapparaat.

Socialistisch Alternatief schreef over haar verraad:

Wat deze verklaring impliceert en wat de acties van de Squad (AOC en andere zogenaamde ”socialisten”) definitief bewijzen, is dat deze verkozenen deel uitmaken van de kapitalistische staat, de staat die handelt voor de miljardairs tegen de belangen van de meerderheid, de arbeidersklasse. Een socialist kan geen stakingsbreker zijn. De DSA moet elke pretentie dat de Squad socialistisch is, achterwege laten. De DSA moet hen uit hun organisatie zetten. Zo niet wordt het verraad van de Squad ook het verraad van de DSA.

De Republikeinse Partij is meest plutocratische partij van de VS. Het is niet alleen een partij van de rijken en de kapitalisten, de Republikeinen zijn sinds 2016 ook extreemrechts. Dat houdt in dat ze extreemrechtse opvattingen zijn gaan steunen, we hoeven hiervoor alleen naar Donald Trump te kijken. Het is niets voor niets dat racisten en fascisten hun heil zoeken bij de Republikeinen sinds de Trump aanhangers de partij overnamen. De democratische conservatieve partij is dood, de huidige Republikeinse Partij is tegen de democratie, vrouwenrechten, arbeidersrechten en de vrijheid van meningsuiting. Voor de kapitalistenklasse maakt dat niets uit. Ze weten dat de Republikeinen hun marionetten zijn en als die iets te ver gaan dan mogen de Democraten het overnemen.

Wat Amerikaanse arbeiders nodig hebben is een partij van de werkende klasse. De Democratische Partij zal dat nooit worden en het feit dat 109 Democraten voor de antisocialistische resolutie stemde bewijst dit. Als de Democratische Socialisten van Amerika blijven vasthouden aan de illusie dat ze de Democraten nodig hebben, zal de partij leden gaan verliezen. Jongeren zullen vroeg of later gedesillusioneerd worden. We zagen dit al bij de sociaaldemocratie, de Jonge Socialisten in Nederland zijn zelfs failliet. Kapot gemaakt voor hebzuchtige penningmeesters die geld stalen van de PvdA jongeren. De sociaaldemocratie is een doodlopende weg en de DSA moet hiervan afstappen om niet zoals de Europese sociaaldemocratie te eindigen!

Strijd, solidariteit, socialisme voor 2023

Het jaar 2023 is aangebroken. Ook dit jaar zal strijd, solidariteit en een socialistisch alternatief nodig zijn tegen de onrechtvaardigheid dat kapitalisme heet. In de wereld zal steeds meer ongelijkheid ontstaan nu het systeem miljoenen in de armoede werpt. Ondertussen spelen de imperialistische grootmachten een spelletje Wereldmacht om deze planeet. Deze nieuwe Koude Oorlog wordt door twee kampen gespeeld, het westerse imperialisme geleid door de VS en het oosterse imperialisme geleid door China. Beidde kampen proberen invloed, macht en controle uit te oefenen in de wereld. Werkenden hebben daar niets aan. Hun leven wordt lastiger door enorme inflatie, te weinig inkomen en duurdere boodschappen.

Eind 2022 werd al bekend dat Arabische absolute monarchieën probeerde invloed te kopen in het Europese parlement. Dit lukte ironisch genoeg vooral bij de club die zich de ”sociaaldemocratie” noemt. Enkele sociaaldemocratische leden van het Europese Parlement worden verdacht van omkoperij = corruptie. De grote namen zijn Eva Kaili van de Pan-Helleense Socialistische Beweging (PASOK) en Antonio Panzeri van de Italiaanse: Artikel Één partij. Zij zouden geld van Qatar ontvangen hebben om positieve propaganda te maken voor het WK voetbal in deze absolute monarchie.

Het verbaast ons revolutionair socialisten niets dat sociaaldemocraten zo corrupt blijken te zijn. De sociaaldemocratie is een leeg omhulsel en heeft haar linkse idealen al tientalen jaren geleden verraden. Eva Kaili en Antonio Panzeri zijn alleen in naam links en progressief, de-facto bieden deze ”corrupte” politici geen enkel alternatief op het neoliberalisme dat hun moederpartijen trouw dienen in het Europese Parlement. Natuurlijk hebben PASOK en het Italiaanse Artikel 1, direct de twee verdachten geroyeerd. Het omkopen van kapitalistische politici is echter niet ongewoon en past bij de aard van het systeem.

Daarom pleiten wij ook voor een socialistisch alternatief. Dat alternatief komt niet van gevestigd links. PvdA, GL en SP in Nederland willen niet voor het socialisme strijden. De sociaaldemocraten doen dat al ”eeuwen” niet meer, de groenen dromen van groen-kapitalisme en de SP is meer een sociaaldemocratische klokkenluidersclub met nationalistische karakteristieken. Voor echte socialisten in Nederland is er alleen De Socialisten. Deze nieuwe formatie is in 2022 opgezet en probeert een socialistische partij in de toekomst te worden. Je kunt nu ook lid worden en daarom roepen wij alle linkse Nederlanders op om zich aan te sluiten bij De Socialisten.

NAVO lid Turkije bereid zich voor om Syrië opnieuw aan te vallen. De Turkse imperialisten bezetten sinds 2016 grote delen van Noord Syrië. Daar zijn de marionetten van ”’Sultan” Recep Tayyip Erdoğan aan de macht gezet. Dat Turkije een dictatuur is weten revolutionair socialisten al jaren. De oppositie tegen de rechts conservatieve AK partij krijgt al jaren te maken met intimidaties, staatsgeweld en onderdruking. Turkse fascisten van de Nationalistische Bewegingspartij zitten samen met de AK partij in het Erdogan kabinet en zijn niet vies van dictatoriale politiek. Zo wordt de linkse en anti-nationalistische; Democratische Volkspartij (HDP) een legaal politiek leven onmogelijk gemaakt.

Het prijsplatform voor energie in Nederland geeft iets geruststelling. Echter we moeten niet vergeten dat het een gift is van de staat aan de energiebedrijven. Het prijsplatform wordt betaald met belastinggeld en dat wil de staat terugverdienen in 2024. We moeten er dus rekening mee houden dat voor velen energie in 2024 niet te betalen is met deze prijzen. Vroeger (tot november 2021) was ongeveer 7% van de Nederlandse bevolking arm, die leefde in relatieve armoede. Dat houdt in dat men alleen geld had om (net) je vastenlasten te betalen. Door de inflatie en hogere prijzen zal het aantal armen toenemen naar zeker 10% van de bevolking, vermoedelijk al in 2024.

Dat meer armoede dreigt kan ook de klassenstrijd versterken. Werkenden zullen inzien dat het huidige systeem niet werkt en dat biedt mogelijkheden voor De Socialisten. Het neoliberale denken is nog sterk aanwezig, maar niet meer almachtig. Hoewel staat, politiek en media de kapitalistische lijn nog trouw volgen, worden jongeren en ook werkenden meer kritischer. Greta Thunberg lijkt zich al te ontwikkelen tot anti-kapitalist, wat voor miljoenen jongeren een motivatie kan zijn. Het klimaat is niet te redden onder het systeem dat juist voor klimaatverslechtering zorgt. Deze planeet wordt in feite door de hebzucht van een kleine minderheid kapot gemaakt.

Het westerse imperialisme zit in felle concurrentiestrijd met het oosterse imperialisme. Het draait hier niet om democratie vs autocratie. Het is niet vrijheid tegen onderdrukking zoals de westerse media kraait. Bij het imperialisme draait alles om macht en invloed. Westerse imperialisten waren gewend dat ze na 1991 de absolute macht hadden, doordat de Sovjet-Unie geen tegenwicht meer bood. China kwam echter op en ging het westen met hun eigen methodes bevechten. Daar houdt het westen niet van en dus probeert men alles om de Chinezen dwars te zitten. Oekraïne is hiermee een proxy oorlog geworden. Werkenden horen geen kant te kiezen en zowel het westerse imperialisme als het oosterse imperialisme af te wijzen!

In 2022 lieten werkenden bij de Bijenkorf en de schoonmakers van zich horen. Ook bij de Nederlandse Spoorwegen waren er stakingen. De FNV zal zelf moeten gaan pleiten voor socialistische politiek, want vertrouwen op de bestaande politiek is verspilling van tijd en moeite. Het kabinet en de kapitalistenklasse komen echt niet over de brug en zullen slechts kruimels afstaan. Het is de taak van socialisten om binnen de vakbeweging te pleiten voor een socialistisch alternatief, daarom moedigen we ook werkenden aan om bij de FNV te komen. Want samen staan we sterk tegen het kapitalisme en Mark Rutte.

100 jaar geleden: Oprichting Sovjet-Unie

Op 30 december 1922 werd door de revolutionaire republieken; Rusland, Belarus, Oekraïne en Transkaukasië de Unie van Socialistische Sovjet Republieken uitgeroepen. Na een bloedige burgeroorlog tussen revolutie en contrarevolutie wonnen de revolutionaire arbeidersraden (sovjets). Van 1922 tot 1991 zou het kapitalisme niet meer heersen over 22.400.000 km² van deze planeet. Voor vele was de Sovjet-Unie een voorbeeld, vele lieten zich misleiden door de stalinistische leugen dat het socialisme er gerealiseerd was. Ondanks de politieke dictatuur en bureaucratische inefficiëntie, liet de USSR wel zien wat mogelijk kan zijn als de economie niet in dienst staat van een kleine minderheid.

31 jaar na de ondergang van de Unie van Socialistische Sovjet Republieken wordt het land nog in positieve herinnering gehouden door velen. Vooral ouderen blijven de Sovjet tijd zien als een positieve periode. Dit is omdat zij tot de generatie behoren die westen wat ze verloren hadden, toen het kapitalisme opnieuw ingevoerd werd. Westerlingen kijken vooral negatief naar de USSR, dit beeld is natuurlijk door de eerste Koude Oorlog geschapen, toen alles dat naar Rusland rook direct fout was. Westerse propaganda schilderde de USSR af als een grijze ”communistische” dictatuur. De Sovjet propaganda beweerde daarin tegen dat de USSR een socialistische arbeidersstaat voorstelde, in oppositie tegen de kapitalistische dictatuur in het westen.

Zowel de Sovjet media als de westerse media waren fout. De Unie van Socialistische Sovjet Republieken is nooit een communistische samenleving geweest, ze hebben dat ook niet beweerd. Echter ze waren ook geen socialistische arbeidersstaat, omdat de arbeidersklasse geen politieke en economische macht bezat. Revolutionair socialisten die niet behoorde tot het stalinistische kamp, hebben de Sovjet-Unie een gedegenereerde ”arbeidersstaat” genoemd. Dat is een oude trotskistische term om aan te duiden dat de Sovjet-Unie degenereerde onder de invloed van het stalinisme. Het stalinisme is dan wel vernoemd naar Stalin, maar is niet beperkt tot alleen de USSR.

Het stalinisme was een misvorming van de oorspronkelijke socialistische revolutie. Het ontstond eigenlijk direct met de oprichting van de USSR in december 1922. Een centrale kern van het stalinisme is de staatsbureaucratie. Onder Vladimir Lenin moest de revolutionaire staat gebruik maken van ex-tsaristische ambtenaren. Door de burgeroorlog nam de macht van de arbeidersraden (sovjets) af en groeide de macht van de communistische partij. Ex-tsaristische ambtenaren sloten zich direct na 1922 allemaal aan bij de Russische Communistische Partij, om deel te blijven van een geprivilegieerde elite. Het was de fout van de partij om al die nieuwe leden zonder veel screening toe te laten.

Na de dood van Lenin steunden veel nieuwe leden de persoon Joseph Stalin. Hij poogde voor het socialisme in eigen land en dus op het versterken van de bestaande staatsbureaucratie. Leon Trotsky stond voor de voorzetting van de revolutie, omdat Rusland alleen niet ontwikkeld genoeg was voor het socialisme. Lenin had in 1923 al grote kritiek uitgeoefend op de bestaande Sovjet staat, die hij omschreef als tsaristisch met een revolutionaire façade. Zijn dood in januari 1924 zorgde ervoor dat er geen offensief tegen de groeinde staatsbureaucratie kwam. Stalin zette zich neer als verdediger van de bureaucraten en won met hun steun de strijd om de partij.

Tijdens de eerste Koude Oorlog leek de wereld verdeeld in twee kampen. Een ”democratisch” kamp geleid door de Verenigde Staten van Amerika en een ”communistisch” kamp geleid door de Unie van Socialistische Sovjet Republieken. Wie antikapitalistisch was kwam snel in het ”communistische” kamp terecht en wie voor de liberale democratie stond, plaatste zichzelf al snel in het ”democratische” kamp. Door dit kampisme kreeg je al snel het ”Wij tegen Hun” spelletje. Aanhangers van de burgerlijke democratie/kapitalisme steunde kritiekloos de VS, terwijl linkse personen vaak de USSR verheerlijkte of goedpraten. In werkelijkheid was het geen strijd tussen democratie en communisme, het was een strijd tussen twee grootmachten!

Door het enorme machtsmisbruik, zelfverrijking en nepotisme binnen de Communistische Partij van de Sovjet-Unie, was er een enorme kloof tussen arbeiders en staatsbureaucraten. Eind jaren 80 leefde deze stalinistische parasieten in luxe, terwijl Sovjet arbeiders in krappe flats woonde en nauwelijks geld bezaten om een auto te kopen. Toen de parasieten hun marxistisch-leninistische façade opzij zetten en het kapitalisme herintroduceerde, kwam de arbeidersklasse niet in verzet. Waarom zouden ze? Socialisme was in hun ogen het system van de parasieten, het kapitalisme leek goed en beloofde veel. Natuurlijk wisten de naïeve Sovjet arbeiders niet wat hun na 1991 te wachten stond.

Toen de Sovjet-Unie eenmaal ophield met bestaan en het kapitalisme terug kwam, wisten miljoenen opeens wat ze verloren hadden. Weg was het gratis onderwijs, ziekenzorg en het goedkoop openbaarvervoer. Alles ging draaien om het maken van geld en natuurlijk voelden vele daar niets voor. Massa armoede was het resultaat van neoliberaal wanbeleid door Boris Yeltsin. Alleen al tussen 1991 en 1999 leefde zeker 40% van alle ex-Sovjet arbeiders in relatieve armoede. Rusland keerde pas in 2006 terug naar het economische niveau van de Sovjet-Unie, vooral doordat de Russische staat weer controle ging uitoefenen over de economie. Dictators zoals Vladimir Putin en Alexander Lukashenko gebruiken de Sovjet periode om hun regimes te legitimeren.

Vooral Putin speelt in op nostalgie voor de Sovjet-Unie en met name de klassiek stalinistische periode (1930-1956) onder Joseph Stalin. Vladimir Putin heeft een enorme minachting voor de communistische ideologie waarop de USSR was gebouwd, maar hij verheerlijkt de Sovjet-Unie omdat Stalin een Russisch-chauvinistisch beleid voerde. Daarnaast gebruikt Putin de tweede wereld oorlog als propagandawapen. De Grote Patriottische Oorlog is niet alleen een historisch feit, het is ook een middel om de misdadige politiek van Putin te legitimeren. Het binnenvallen van Oekraïne wordt ook goedgepraat met de leugen dat men opnieuw tegen het fascisme vecht.

Natuurlijk verheerlijken revolutionair socialisten de USSR niet als socialistische arbeidersstaat. Wij weten heel goed hoeveel arbeiders onderdrukt, gemarteld en vermoord zijn door de stalinistische NKVD/KGB. Ook weten we hoe elitair Sovjet leiders waren en zich verrijkten. Toch kon de Sovjet-Unie zich meten met de Verenigde Staten van Amerika, zelfs met de enorme beperkingen die het stalinisme met zich mee bracht. China is zelfs nog verder gegaan door het westen met hun eigen kapitalistische middelen te verslaan.

In de nieuwe Koude Oorlog tussen oost en west is socialisme het enigste alternatief. Geen steun voor het westerse imperialisme geleid door de VS/EU of het oosterse imperialisme geleid door China. De Volksrepubliek China wil geen socialisme wereldwijd realiseren. Hun beleid is gericht op het versterken van de Chinese staat en diens meesters van de Chinese ”Communistische” Partij. De parasieten van de CCP hebben ook het kapitalisme opnieuw ingevoerd, alleen houden ze nog wel vast aan een vage marxistisch-leninistische façade die ze nu de: ”Xi Jinping Leer over het Socialisme met Chinese Karakteristieken voor een Nieuw Tijdperk” noemen. Dit terwijl er meer miljardairs zijn in de Volksrepubliek China dan in het kapitalistische westen!

100 jaar geleden hoopte revolutionairen dat de USSR een bastion van de arbeidersklasse kon worden, helaas is dat niet gelukt. Het stalinisme/maoïsme heeft bewezen dat het niet kan werken, we hebben daarom socialisme van onderaf nodig. Hiervoor zijn echter arbeiderspartijen nodig en die missen we op deze planeet. Want politiek links is totaal niet revolutionair ingesteld, ondanks dat de voorwaarden voor een socialistische wereld nu veel gunstiger zijn dan in 1922. Probleem is dat het socialisme door de ervaringen met het stalinisme en het verraad van de sociaaldemocratie, totaal verdrongen is uit het politieke debat. Alle politici praten over problemen die ze denken foutief te kunnen oplossen binnen het kapitalistische systeem.

Een nieuwe generatie jongeren kan leren van de Sovjet-Unie, maar moet niet in de verleiding trappen om deze voormalige natie te idealiseren. Rondlopen met hamer en sikkel is olie op de kapitalistische propaganda die je meteen afschilderen als een aanhanger van Stalin. Natuurlijk is het wel goed dat jongeren meer antikapitalistisch worden, namaten ze inzien dat het kapitalisme de wereld problemen niet wil oplossen. Greta Thunberg lijkt nu te snappen dat het klimaatprobleem niet binnen de bestaande kapitalistische machtsstructuren opgelost kan worden. Als meer jongeren dit realiseren is de stap richting het socialisme als alternatief alleen maar logischer.

Internationaal Socialistisch Alternatief (ISA) zet zich in om het socialisme wereldwijd te realiseren. In Nederland zetten we ons in om een socialistisch klassenbewustzijn op te bouwen via de FNV, maar ook via de De Socialisten, een socialistische partij in opbouw. Wie bereid is om zich in te zetten voor een socialistisch alternatief op het kapitalisme, roepen we op om contact op te nemen met Socialistisch Alternatief – ISA Nederland.

Hoe kunnen socialisten winnen?

Het is niet goed gesteld met politiek links in Nederland. Gevestigd links komt niet verder dan 1/3 van de totale zetels in de Tweede Kamer. Dit gevestigd links is niet echt links te noemen laat staan socialistisch links. Echt links zoals voor 1990 bestaat (nog) niet. Met het verdwijnen van de CPN, PSP en de verrechtsing van PvdA, GL en SP is het zeer slecht gesteld met politiek links. Toch zijn er anno 2022 mogelijkheden voor politiek links om zich te herstellen.

Revolutionair socialisten zien dat door de verrechtsing van de sociaaldemocratie en het onvermogen van de ex-stalinisten om een socialistisch alternatief neer te zetten, het neoliberalisme totale controle over de politiek heeft. Elk kabinet in Nederland is in feite een voortzetting van het vorige. Wim Kok, Jan Peter Balkenende en Mark Rutte, allemaal premiers in dienst van het Nederlandse kapitalisme. Vooral de klassenverrader Wim Kok, die ooit begon als vakbondsactivist en eindigde als lid van commissariaten, bij de ING Groep, TPG Post, Shell en de KLM.

Nederland zit nu met het vierde kabinet van Mark Rutte. Een rechts neoliberaal kabinet bestaande uit VVD, CDA, D66 en ChristenUnie. Het is een voortzetting van het kille beleid dat Rutte sinds 2010 voert. Onder zijn bewind is de ongelijkheid toegenomen en kwam ook institutioneel racisme (toeslagenaffaire) aan het licht. De premier zelf is behoorlijk onpopulair, echter hij weet zich staande te houden door coalitievorming. Dankzij de CDA, D66 en ChristenUnie stemmers kan Mark Rutte steeds aanblijven.

Politiek links kan hier niets tegen doen. De Partij van de Arbeid is geen linkse partij, GroenLinks laat zien net zo burgerlijk elitair te zijn en de SP heeft net alle principiële socialisten voorgoed uit de partij gezet. Met het royeren van hele afdelingen en het negeren van democratische besluiten (zoals in Rotterdam), laat de partij zien geen alternatief te zijn voor de werkende klasse. Welke partij zet zich dan nog in voor arbeiders in Nederland? Antwoord: GEEN op dit moment.

BIJ1 van Sylvana Simons heeft dan wel een anti-kapitalistisch karakter, maar zet het socialisme niet centraal en richt zich voornamelijk op anti-racisme. Met gevestigd links niet bereid om voor een socialistisch alternatief te vechten weet extreemrechts (PVV en FvD) stemmen te winnen. Vooral Thierry Baudet beweert 60.000 leden te hebben. Of dit ook correct is weten we niet aangezien ”Forum voor Democratie” niet transparant is. Zeker is wel dat een deel van de werkende klasse gevoelig is voor de retoriek van Wilders en Baudet doordat links niet strijdbaar wil zijn.

Om een alternatief te kunnen neerzetten is een partij nodig. Wij revolutionair socialisten hebben geprobeerd om van gevestigd linkse partijen, een arbeiderspartij te maken. Dit probeerde we met de Partij van de Arbeid tussen 1977 en 1990 en de Socialistische Partij van 1998 tot 2009. Helaas is steeds gebleken dat de partijtop en diens leden niet bereid zijn om voor het socialisme te vechten. Sociaaldemocraten (PvdA) lieten dat ideaal na 1990 voorgoed stikken en de gematigde socialisten (SP) royeerde juist die leden die voor een socialistisch Nederland zich wouden in zetten.

De onwil van politiek links om het kapitalisme te bevechten en te strijden voor het socialisme, is de centrale kern waarom links zo zwak staat. Er is zeker potentiaal voor een arbeiderspartij op een socialistisch programma, omdat veel arbeiders snappen dat het systeem niet in hun voordeel werkt. Ze worden echter tegengehouden door pro-kapitalistische vakbondsleiders en politici die slechts willen hervormen, polderen of compromissen sluiten. Het kapitalisme laat zien genoeg kracht te hebben om de vloer met zulke figuren te vegen. Daarom is de ongelijkheid ook zo gegroeid sinds 1990.

Om weer te kunnen winnen is een arbeiderspartij nodig, een partij voor de werkende klasse. Die partij wordt niet opgebouwd door revolutionair socialisten. Wij zijn ook niet de nieuwe partij die het allemaal anders gaat doen. Het is de arbeidersklasse die de arbeiderspartij moet opbouwen en dat kan alleen als ze bewust wordt van het nood van een socialistisch alternatief. Dat is waarom revolutionair socialisten ook pleiten voor het socialisme, dit is lastig omdat het klassenbewustzijn heel laag is in Nederland. Het verraad van de sociaaldemocratie en het verval van het stalinisme heeft dit veroorzaakt.

Arbeiders worden ook keer op keer verteld dat ze als individu sterk staan, dat de wereld draait om het individualisme. Collectieve strijd is iets uit het verleden zeggen de kapitalisten. Ze weten dat arbeiders individueel niets zijn tegen de enorme macht van het kapitalistische systeem. Daarom is de vakbeweging ook zwakker geworden, omdat met name jonge arbeiders denken dat ze op gelijkwaardige hoogte staan met hun bazen. Wat ze echter vergeten is dat de baas altijd werkt voor de bezitter/kapitalist en nooit in het voordeel van de arbeider.

Vakbonden zijn daarnaast vaak bureaucratisch, kosten geld en lijken niets voor elkaar te krijgen. Dit beeld wordt natuurlijk versterkt door de kapitalistische media, die trouw negatief praat over stakingen. Als werkenden het werk neerleggen bericht de media van het kapitalisme altijd over de ”slachtoffers van de staking”. Maar dat is ook de taak van de media, berichtgeving doen zoals de bezittende klasse het wil zien. Denk maar niet dat RTL Nieuws iets gaat doen/zeggen wat Bertelsmann SE & Co. KGaA (eigenaar van de RTL Group) niet wil.

Een nieuwe arbeiderspartij zal moeten breken met de kapitalistische dogma’s. Breken met de kapitalistische staat, de monarchie en al haar instituten. Dat gevestigd links dat niet doet, bewijst waarom ze zo zwak staan. Natuurlijk vindt het kapitalisme het allemaal prima dat politiek links er nauwelijks aan doet. PvdA, GL en SP vormen geen gevaar voor hun en ze weten dat. Daarom zijn de lakeien van het grote geld ook bereid om met de sociaaldemocraten, groenen en ex-stalinisten in zee te gaan. Want van anti-kapitalisme is bij gevestigd links geen spraken.

Socialisten kunnen winnen door arbeiders te overtuigen dat een socialistisch alternatief nodig is. Daarom is eenheid nodig in een nieuwe arbeiderspartij. Wij staan voor het standpunt dat socialisten lokaal of op andere niveaus waar ze in een machtspositie zitten de burgerlijke wet kunnen overtreden, in naam van de werkende mensen, jongeren en armen in de samenleving. ”It is better to break the law, than to break the poor”. Gevestigd links is burgerlijk trouw en wil de staat en diens wetten ook niet afschaffen. Het is misselijk makend dat bijna alle SP’ers (slechts twee weigerden) in 2013 ook trouw zworen aan Willem Alexander.

Het overtuigen van werkenden is zoals eerder gezegd lastig. Maar zodra de arbeidersklasse meer en meer geconfronteerd wordt met de uitbuitging, armoede en wanhoop door het kapitalisme, zullen ze zoeken naar alternatieven. Socialisten moeten die alternatieven tonen en altijd de breuk met het kapitalisme voorop zetten. Gevestigd links wil niet verder gaan dan slechts het systeem hervormen, ”menselijker en socialer maken” heet dat in sociaaldemocratische taal. Alleen het kapitalisme is niet groener, menselijker of eerlijker te maken.

Enkele standpunten van revolutionair socialisten zijn:

• Een minimumloon van 14 euro per uur zonder uitzonderingen vanaf 18 jaar. 200 euro loonsverhoging ineens ter compensatie van de invoering van de euro en jaren van “nullijn”. Voor een herinvoering van de automatische prijsindex om de inflatie te compenseren.
• Een 32 urige werkweek met behoud van inkomen en volledige herbezetting door nieuw gecreëerde banen. Garantie op passend werk voor iedereen
• Einde aan de flexibilisering. Alle arbeiders, inclusief part-timers, invalkrachten en migranten werkers hebben recht op dezelfde arbeidsrechten en loon. Gelijk loon voor gelijk werk!
• Nationalisatie onder arbeiderscontrole en -beheer van alle bedrijven die massa-ontslagen willen doorvoeren.
• Een einde aan de privatiseringen. Voor een investeringsprogramma in het onderwijs, de gezondheidszorg, het openbaar vervoer en de nuts bedrijven om de jaren van bezuinigingen in te halen
• Voor een herstel van de sociale zekerheid. Alle uitkeringen en pensioenen omhoog naar 100% van het laatst verdiende loon met het minimumloon als ondergrens en een koppeling aan de lonen
• Pak de vervuiling bij de bron aan, voor schonere productie technieken in de industrie. De energiebedrijven in publiek bezit. Controle vanaf de werkvloer of de bestaande milieu-wetgeving en veiligheidsmaatregelen wel wordt nageleefd.
• Voor de opening van de boeken van de grote bedrijven. Deze zeggen zogenaamd verlies te draaien terwijl het ze gaat om winstmaximalisatie. Laat ze maar eens bewijzen hoeveel verlies ze draaien, hoeveel ze investeren in hun materiaal en in hun personeel.

Hoewel het kapitalistische denken erg dominant is, is het niet almachtig. Jongeren worden steeds kritischer, zeker omdat het klimaat en ook de ongelijkheid toeneemt. Producten worden duurder door inflatie, huizen zijn onbetaalbaar, lonen stagneren. De oorlog in Oekraïne laat zien dat het kapitalisme niet in staat is om de voedselvoorziening op peil te houden. Hogere energieprijzen omdat de kapitalisten meer geld willen omdat ze weten dat er meer vraag naar is. Dit allemaal zorgt ervoor dat een nieuwe generatie arbeiders opgroeit met wantrouwen tegenover het kapitalistische systeem.

Het is nu de taak van socialisten om dat wantrouwen te vormen tot een klassenbewustzijn en het besef dat de strijd voor een socialistisch alternatief nodig is. Gevestigd links kan ons dat niet bieden. Socialistisch Alternatief, de Nederlandse sectie van Internationaal Socialistisch Alternatief wil haar bijdrage hieraan leveren en werkt daarom ook samen met socialisten van Socialisten 010 in Rotterdam, Democratisch Socialisten Amsterdam en Socialisten Utrecht. Hopelijk komt er met ”Socialisten.org” ook een landelijke partij die kan strijden voor een socialistisch Nederland.

De oude Socialistische Partij van de jaren 90

De ”Sociaaldemocratische” Partij van 2022 is deel van gevestigd kapitalistisch links en geen alternatief voor de werkende klasse van Nederland. Lilian Marijnissen heeft net als haar vader, Agnes Kant en Emile Roemer gefaald om van de SP een socialistische partij te maken. Wij revolutionair socialisten weten dit al vele jaren. Maar er was een tijd dat de SP wel groeide en zetels won. Een tijd toen ook de ideologie van de partij nog sprak over het socialisme. Laten we even kijken naar de SP van de jaren 90.

Logo van de SP van 1989 tot 1995

In het jaar 1995 was de SP afgestapt van de oude naam: Socialistiese Partij, geschreven in de alternatieve, fonetische spelling. Men noemde zich: Socialistische Partij naar de normale spelling. Een jaar eerder in 1994 had de partij voor het eerst twee zetels gewonnen. Jan Marijnissen en Remi Poppe kwamen in de Tweede Kamer. De ”koning van het neoliberalisme in Nederland”, Frits Bolkestein erkende dat van alle politieke partijen alleen nog de SP het markt fundamentalisme afwees. PvdA en GroenLinks waren toen al pro-kapitalistisch ingesteld.

Toch was de SP van 1995 nog geen volledige sociaaldemocratische partij. Haar programma uit 1989 (Handvest 2000) sprak nog over nationalisatie en een planeconomie. In praktijk werd dit echter niet verkocht als socialisme. Er werd veel gedaan aan acties en lokale strijd, dit werd echter niet gecombineerd met scholing in het socialisme. SP leden kregen geen beeld van hoe de SP het socialisme wou realiseren. Dit zorgde ervoor dat men vast kwam te zitten in een vreemd web van links populisme en roep om meer overheid om het kapitalisme te beperken.

De SP tomaat kwam midden jaren 90 ook op het toneel. Met de actie ”Stem tegen, Stem SP” wist de Socialistische Partij meer aanhang te winnen. Zeker omdat een groot deel van de arbeidersklasse begon in te zien dat de sociaaldemocratie hun verraden had. De PvdA had al verloren bij de landelijke verkiezingen in 1994 en verloor ook de provinciale staten verkiezingen in 1995. Het ledenaantal van de SP groeide enorm van 15.122 leden in 1992 naar 25.052 in 1999.

Het logo uit 1989 werd vervangen door twee logo’s. Een schild met de letters SP en de tomaat. Deze twee SP symbolen zouden ingezet worden, waarbij de tomaat vooral op posters kwam te staan. Het SP schild was vooral een intern logo. Pas in 2003 werd de SP tomaat ook echt het symbool van de gehele Socialistische Partij. Drie jaar later kwamen de letters SP terug, ook al bleef de tomaat als logo bestaan tot de dag van vandaag.

De twee SP logo’s van 1995 tot 2003

Met het aannemen van het document: Heel de Mens in 1999 werd afstand genomen van het socialisme als einddoel. De SP sprak niet meer over de nationalisatie van de productie middelen nog over een democratische planeconomie. Natuurlijk was de kapitalistische media erg positief over het feit dat de laatste parlementair-linkse partij afstand had genomen van dat ”mislukte” socialisme. Het zou echter nog tot 2021 duren voor de reformistische partijleiding de SP kon zuiveren van alle socialistische tegengeluiden.

Het probleem van de SP is altijd geweest dat ze het socialisme nooit begrepen hebben. Voor hun was het een ideaal van meer gelijkheid, solidariteit en meer overheid, regels om het kapitalisme te beperken. Wat figuren zoals Jan Marijnissen niet snapten is dat de staat niet neutraal is. Dat is het verschil tussen stalinisten/sociaaldemocraten en revolutionair socialisten. Wij verwerpen de burgerlijke staat en diens instituten. Wij willen ze niet hervormen of overnemen, wij willen ze vernietigen en heropbouwen onder controle van de arbeidersklasse.

De SP van 1995 was nog een partij die een tegengeluid liet zien in een tijd van neoliberale overvloed. Dit mist de SP van 2022, ze is geen tegengeluid en al helemaal geen socialistisch alternatief. Lilian Marijnissen beweert, na opnieuw een verkiezing te hebben verloren, dat ze nu opeens wel kritischer wordt op de PvdA en GroenLinks. Dit terwijl ze tussen 2017 en 2022 juist trouw de Roemer lijn volgde en de SP liet toetreden tot gevestigd kapitalistisch ”links”.

Het is de taak van alle socialisten, zowel de geroyeerde SP leden als onafhankelijke socialisten om een nieuwe arbeiderspartij op te bouwen. In tegenstelling tot de ”Sociaaldemocratische” Partij met haar intolerante houding tegenover andersdenkenden, moet een nieuwe arbeiderspartij breed zijn en verschillende socialistische stromingen tolereren. Vrijheid van discussie en eenheid in actie!

We kunnen de periodes van de SP omschrijven als volgt:

1972-1986: Oprichting als maoïstische partij met een zakelijk karakter.

1986-1999: Marxisme-Leninisme (Stalinisme) verdwijnt langzaam uit de SP, maar nooit officieel.

1999-2006: Sociaaldemocratisering van de SP tot een tweede PvdA.

2006-2010: SP probeert aansluiting te zoeken tot gevestigd links en faalt.

2010-2017: Stagnatie zet voort, partij verliest verkiezingen, leden lopen weg.

2017-2021: Linkse oppositie wordt luider, SP leiding zet jongerenorganisatie eruit en royeert principiële socialisten.

We kunnen concluderen dat de SP van de jaren 90 een partij was in transactie van dogmatisch marxisme-leninisme (stalinisme) onder Daan Monjé, tot een pragmatische sociaaldemocratische partij onder Jan Marijnissen. Waar de partij in 1986 nog trouw was aan wat Stalin marxisme-leninisme noemde, sprak de SP in 1999 niet eens meer over het socialisme in Heel de Mens.

Een nieuwe arbeiderspartij zal leer moeten trekken uit de oprichting, opkomst en neergang van de Socialistische Partij. Natuurlijk zal de SP nog blijven bestaan, de PvdA en GroenLinks bestaan ook nog. Maar net als deze twee partijen is de SP geen instrument voor de arbeidersklasse om ooit aan de macht te komen. Daan Monjé kan zich terecht in zijn graf omdraaien. Natuurlijk was hij een dogmatische stalinist, maar Monjé begreep wel dat het kapitalisme vervangen moest worden, Lilian Marijnissen blijkbaar niet!

Een overzicht van ISA’s interventie in de COP26

Hieronder een video overzicht van onze interventie tijdens de COP26. Het waren zeker een paar intensieve dagen. Uren reizen in een bus en dan nog op en neer naar Edinburgh en Glasgow. Maar het resultaat is zeker positief te noemen. Internationaal Socialistisch Alternatief kan trots zijn op al haar leden die ervoor kozen om naar Schotland te reizen. Maar we zouden geen socialisten zijn als we geen alternatieven hebben op de kapitalistische vernieling van de planeet. Daarom pleit ISA ook voor een planeconomie (geen bureaucratische zoals in de Sovjet-Unie) maar een economie onder controle van de werkende klasse. 

Een democratische geplande socialistische economie zou de wereld heel snel kunnen veranderen. Hier daarom wat voorbeelden van hoe democratische planning van de economie voor revolutionaire verbeteringen kunnen zorgen.

• 12% van de totale CO2-uitstoot is afkomstig van het wegvervoer. Door massaal te investeren in gratis openbaar vervoer, door goederen per spoor te vervoeren en door te voorkomen dat de wereldzeevaart wordt gebruikt als middel om de arbeidskosten te drukken, zouden deze emissies drastisch worden teruggedrongen.
• 6% van de uitstoot is afkomstig van ontbossing en bosbranden. Ontbossing zou snel in zijn tegendeel kunnen worden omgezet, terwijl bosbranden kunnen worden teruggedrongen door bosbeheer, meer verantwoorde stadsplanning en overheidsinvesteringen in brandweer.
• Inefficiënte processen in de industrie en energiesector zijn goed voor ongeveer 10% van alle emissies. Een planeconomie die onnodige verspilling tegengaat en energiebesparende investeringen zouden deze emissies drastisch verminderen.
• 17,5% van de emissies is afkomstig van energie in gebouwen. Een ambitieus publiek plan om gebouwen wijk per wijk te isoleren zou zorgen dat er daar bijna niets van overblijft.
• Hele kapitalistische structuren en extreem destructieve sectoren kunnen worden ontmanteld: de wapenindustrie, de extreem buitensporige reclame-industrie, financiële speculatie.

Revolutionair socialisten in Schotland – Deel 1

Erg vroeg in de ochtend van donderdag 4 november vertrokken we in een touringcar uit Brussel samen met 75 revolutionair socialisten uit Oostenrijk, Duitsland, België en Nederland. De bus had als einddoel Edinburgh Schotland, om daar mee te doen aan de COP26 interventie van Internationaal Socialistisch Alternatief (ISA). Door een fout in de papieren moesten we helemaal opnieuw door de Britse douane bij de Eurotunnel. Hierna was het nog uren rijden naar het noorden van het Verenigd Koninkrijk. Daar bevinden zich de steden Edinburgh en Glasgow. Hier zal ISA op 5 en 6 november een grote interventie houden in protest tegen de kapitalistische wereldleiders die meedoen aan de COP26.

De reis begon bij het hoofdkwartier van de Linkse Socialistische Partij in Brussel. Hierna stapte we op in de bus richting Frankrijk en de Eurotunnel. Na bijna 24 uur rijden en door een massieve vertraging bij de Eurotunnel, kwamen we eindelijk aan in Castle Rock ten Edinburgh (natuurlijk slapen we niet in het kasteel). Op vrijdag 5 november zullen twee interventies zijn. De eerste begint al vroeg in Glasgow en de tweede zal beginnen rond 10:00 uur Schotse tijd in Edinburgh. ISA hoopt met haar interventies een socialistisch alternatief te presenteren aan iedereen die snapt dat er iets moet veranderen in deze wereld. Het klimaatbeleid van de kapitalistische leiders is mislukt en ze zullen ondanks veel gepraat, niets doen om de almacht van het internationale kapitalisme te beperken. Daarom pleiten wij ook voor internationaal socialisme dat alleen kan werken als dat democratisch georganiseerd wordt door de arbeidersklasse in alle landen van de wereld.

Sluit je aan bij ISA!

Dit jaar werd opnieuw de VMU gehouden, de Virtuele Marxistische Universiteit. Opnieuw was dit een groot succes, want meer dan 1.400 mensen namen deel hieraan. De VMU geeft ons inzicht in de opvattingen van ISA en de strijd voor een socialistisch alternatief wereldwijd wat broodnodig is. Revolutionair Socialistische Media steunt Internationaal Socialistisch Alternatief. Daarom roept RSM op om lid te worden van ISA, in Nederland kan dat via Socialistisch Alternatief en in België via de Linkse Socialistische Partij. De strijd tegen ongelijkheid, racisme, kapitalistische uitbuiting en klimaatverandering kan niet via hervormingen of meer overheid. Socialisme is het alternatief, de democratische controle van de werkende klasse. Sluit je aan bij ISA, vecht voor een socialistische wereld!