De eeuwige hypocrisie rond het midden oosten

De hypocriete Amerikanen hebben nu pro Palestijnse geluiden omschreven als antisemitisch. Het Congres van de Verenigde Staten verklaarde dat pro Palestijnse opvattingen nu gelijk staan aan Jodenhaat. Dit komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. De neoliberale Democratische Partij en extreemrechtse Republikeinse Partij weten maar al te goed dat de afkeer van de Staat Israël wereldwijd toeneemt. Ook in de VS is de sympathie voor de Palestijnen groot en dat wil Washington DC de kop indrukken. Eerder verklaarde het reactionaire Congres ook dat ze de ”wandaden van het socialisme” afkeurde, zowel Republikeinen als Democraten steunde de antisocialistische hetze.

Het standpunt van het Congres

Hoewel het Congres van de Verenigde Staten van Amerika veel anti democratische standpunten kan innemen, betekent dit niet dat meteen alle pro Palestijnse standpunten verboden zijn. Je opstellen voor de Palestijnen zorgt niet direct ervoor dat je in de cel eindigt. Wel kunnen de voorstanders van de terreurstaat nu beweren dat elke kritiek op Israël gelijk staat aan antisemitisme, nu ook het Congres dit verklaard heeft. Schuld hebben vooral de rechtse Democraten en extreemrechtse Republikeinen. Deze twee zionistische partijen dienen het Israëlische kolonialisme en verdedigen diens terreur tegen de Palestijnen.

De moties van het Congres zijn meer groot praat. Het toont vooral het misdadige karakter van de twee politieke partijen die het Amerikaanse kapitalisme dienen. Vorig jaar nog stemde het Congres in met een motie die de zogenaamde ”misdaden van het socialisme” afwijst. Dit is vooral een reactie op het groeide antikapitalisme onder werkenden, waardoor vooral jongeren. Met een antisocialistische hetze proberen de Democraten en Republikeinen om het tij te keren. Het is niets voor niets dat er nooit positief gepraat wordt over een socialistisch alternatief, op alle televisiekanalen in het zogenaamde ”land van de vrijheid”.

Westerse hypocrisie omtrent mensenrechten

Dat het westen weinig waarde hecht aan de mensenrechten, blijkt wel uit de geschiedenis. Tijdens het eerste Koude Oorlog steunde de VS en West-Europa kritiekloos elke dictatuur die zich anticommunistisch opstelde. Van het totalitaire regime van Chiang Kai Shek in Taiwan, naar de kleptomaan Joseph-Désiré Mobutu in Congo. Het westen gebruikte de term: ”mensenrechten” en ”democratie” als propagandaslogans tegen de Sovjet-Unie. Deze propaganda sloeg deels aan omdat het westen inderdaad meer vrijheden tolereerde dan het stalinistische Oostblok. Wat vaak vergeten wordt is dat die vrijheden het resultaat zijn van keiharde klassenstrijd.

Want de heersende klasse had het helemaal niet zo nauw met vrijheden voor werkenden. Universeel stemrecht? Nee, want alleen rijke mannen hoorde te stemmen. Stemrecht voor vrouwen? Nee, brulden de mannen van de kapitalistenklasse. 40-urige werkweek? Nee, dan gaat onze economie kapot, kraaide de kranten van de groot kapitalisten. Gelijk loon voor gelijk werk? Nee, is nog steeds het antwoord van de bazen en managers die onze economie besturen namens de bourgeoisie. Het kapitalisme heeft elke poging van werkenden om vrijheden te verkrijgen gedwarsboomd, met hun politici, kranten en zelfs geweld!

Geen kritiek op Israël, alle kritiek op Iran

De westerse hypocrisie is vooral goed te zien in het midden oosten. De terreurstaat Israël heeft sinds het jaar 2000 meer dan 40.000 Palestijnse burgers vermoord, waaronder zeker 20.000 kinderen. Nooit is de Staat Israël hiervoor onder sancties geplaatst. Westerse leiders beweerde steeds dat de terreurstaat het recht zou hebben om Palestijnen in Gaza te doden. Na de aanval van HAMAS op 7 oktober 2023, werden 30.000 Palestijnen gedood. Het westen zwijgt in alle talen en laat Israël gewoon doorgaan. Dat het antisemitisme hierdoor groeit is helaas een feit. Echter kritiek op het terreur van Israël is geen antisemitisme, ondanks dat het westen dit overal kraait.

De Islamitische Republiek Iran werd op 1 april het slachtoffer van een terreuraanslag. Hun ambassade in Syrië werd aangevallen, waarbij 16 personen stierven. Israël heeft deze aanval uitgevoerd en kreeg zoals verwacht geen kritiek. Als een ambassade van een westers land zou zijn aangevallen, dan hadden de krantenkoppen geroepen om moord en doodslag. Iran sloeg terug door 300 raketten en drones af te voeren op Israël. Een meer symbolische daad, omdat Israël bijna al die raketten en drones wist neer te halen. Toch kiest men nu voor escalatie door Iran opnieuw aan te vallen.

Wat als Iran verder gaat?

Dat Israël al die raketten en drones wist neer te halen komt vooral omdat ze gewaarschuwd waren. Maar wat als Iran nu echt in de aanval gaat? Amerika heeft al gedreigd om Israël bij te staan, komt er dan opnieuw oorlog in de Golf regio? Dit zal zeker nadelig voor de wereldeconomie uitpakken omdat de Golf een belangrijke handelsroute is. Iran is daarnaast niet de zwakke militie van de Taliban in 2001 of het leger van Saddam Hussein uit 2003. Iran heeft de mogelijkheid om hard terug te slaan en zal niet vies zijn om dat te doen. Gaat het westen dan namens Israël een oorlog met Iran beginnen? Laten we niet vergeten dat Israël hiervoor verantwoordelijk is door een ambassade aan te vallen.

Dit is niet de eerste keer dat het westen terreuraanvallen uitvoert. De Iranese generaal Qasem Soleimani werd in Bagdad vermoord door de Amerikanen in 2020. Dit toont vooral hoe agressief het westerse imperialisme is in het uitschakelen van hun tegenstanders. Als Iran dezelfde methodes had gebruikt dan was het nu al oorlog. Het westen is een imperialistische grootmacht dat de vijand van werkenden overal is. Probleem is dat hun propaganda erg krachtig is. Velen geloven de leugens over dat het westen staat voor vrijheid, zonder na te gaan hoe die westerse vrijheden ontstaan zijn.

Socialisme is het enigste alternatief

Revolutionair Socialistische Media zal dit vaak genoeg moeten herhalen. Want in deze tijden van instabiliteit en chaos, is het socialisme het enigste alternatief. Met socialisme bedoelen we de democratische heerschappij van de klasse die het werk uitvoert, de werkende klasse. Dat zijn niet alleen fabrieksarbeiders, maar elke werkende persoon die zijn/haar/hun arbeid moet verkopen om loon te ontvangen. De kapitalistenklasse probeert progressief en soms ook inclusief over te komen. Dit echter een schijnvertoning. Er heerst afkeer van none binaire personen en weinig bedrijven zijn echt inclusief en tolerant.

Dit is altijd zo geweest. Het kapitalisme is van natuur conservatief en wil alleen veranderen als hun winsten in gevaar komen. Daarom is het aan ons werkenden om een einde aan dit systeem te maken. Want het kapitalisme is verantwoordelijk voor de instabiliteit, de klimaatcrisis, de honger, de oorlogen, het draait uiteindelijk allemaal om geld, winst voor de eigenaren van bedrijven. Om het socialisme te realiseren is een revolutionaire partij nodig. Een partij die de meest klassenbewuste strijders samenbrengt en die pleit voor een socialistische democratie. Dat houdt in de nationalisatie van de grote bedrijven die de economie domineren. Ook staan we voor de nationalisatie van de financiële, farmaceutische en energie sectoren, onder democratische controle om een einde te maken aan de marktwerking.

5 maanden later, 28.000 Palestijnen vermoord

Vijf maanden geleden begon de Staat Israël met de invasie van de Gaza Strook. Ze beweren slechts in oorlog te zijn met het Islamistische Verzet – HAMAS. In werkelijkheid gaat het om een collectieve bestraffing van het Palestijnse volk, voor de aanval op 7 oktober 2023. Toen vielen Palestijnse milities vanuit de Gaza Strook, Israël binnen en pleegde daarbij ook terreurdaden. Hoewel de Palestijnen het recht hebben om zich tegen de Israëlische bezetting te keren, was hun aanval op 7 oktober juist contraproductief, gezien het feit dat dit Israël de mogelijkheid gaf om wraak te nemen.

De bezetting van de Palestijnse gebieden

Met de Palestijnse gebieden bedoelt Revolutionair Socialistische Media, de Gaza Strook en de Westelijke Jordaanoever. Wij verwerpen de Staat Israël, maar het land Israël dat sinds 1948 bestaat is een feit. We kunnen daarom ook niet pleiten voor één Palestina, aangezien er een Israëlische arbeidersklasse is die geen verbinding voelt met Palestina. Als wij praten over Palestina hebben we het over de Arabische Palestijnen in de bezette gebieden. Eind maart 2024 heeft het Israëlische bezettingsleger 2/3 van Gaza bezet. Gaza Stad is met de grond gelijk gemaakt en de bevolking van bijna 600.000 personen moest hals over kop vluchten.

Probleem is dat Gaza al een zeer klein gebied is voor 2,3 miljoen mensen. De strook heeft slechts een oppervlakte van 360 km2, dat is net iets groter dan de totale oppervlakte van Amsterdam. Israël heeft de toevoer van voedsel en basis levensmiddelen afgesloten. Schuldig hieraan is ook de Egyptische dictatuur die samenwerkt met de terreurstaat Israël. Oxfam vreest dat voor de burgers die zich nog in Gaza Stad bevinden hongersnood dreigt. Schuld hieraan is Israël die het Palestijnse volk collectief straft.

Dit is geen oorlog van enkel HAMAS tegen Israël

Het hypocriete westen blijft de terreurstaat steunen. Ook in de westerse media wordt de oorlog foutief afgeschilderd als een strijd tussen HAMAS en Israël. Dit is niet correct, het is een oorlog tussen het Palestijnse volk en een imperialistische bezettingsmacht, gesteund door het westen. Het Islamistische Verzet – HAMAS is inderdaad reactionair, terroristisch en heeft ook niet de steun van alle Palestijnen. Maar HAMAS verzet zich wel het felst tegen de bezetter. Naast HAMAS vechten ook milities van seculiere groepen tegen Israël, die nooit bij naam genoemd worden in de westerse media.

Want het is natuurlijk makkelijk om de islamieten van HAMAS neer te zetten als de boze vijand van het ’’democratische’’ Israël. Door de invasie te omschrijven als een conflict tussen een land en een politieke groep, krijgen westerse mensen een beperkt beeld te zien. Het verklaart ook waarom men in Israël zo negatief naar de Palestijnen kijkt. Die worden afgeschilderd in de Israëlische media als minderwaardig en barbaars. We kennen dit plaatje van onze eigen media, die moslims graag neerzet als reactionair, conservatief, anti-westers, anti-democratisch, anti-vrouwelijk en zo verder. Anti-Palestijnse propaganda krijgen Israëliërs dagelijks te zien en te horen.

28.000 doden, maar Israël staat niet onder sancties

Volgens de Verenigde Naties stierven tussen eind februari 2022 en eind maart 2024, ongeveer 27.000 civilisten in de invasie van Oekraïne. De criminele Russische Federatie van dictator Vladimir Putin is hierdoor onder sancties geplaatst en de hele westerse wereld keurt de imperialistische acties van Moskou af. Echter de criminele Staat Israël heeft in vijf maanden net zoveel burgers vermoord in de Gaza Strook, als Rusland in oost Oekraïne. Israël staat niet onder westerse sancties, terwijl het net zoveel onschuldigen vermoord heeft als Rusland.

Dit toont de westerse hypocrisie en dubbele standaard. De Staat Israël wordt afgebeeld als democratisch, vrij en tolerant. Terwijl de Russische Federatie als ondemocratisch, niet vrij en intolerant wordt neergezet. Dit laatste klopt natuurlijk, maar voor anti-zionisten en Palestijnen is de Staat Israël behoorlijk intolerant. Israëlisch extreemrechts domineert de politiek en wie zich hier tegen uitspreekt kan rekenen op intimidatie, discriminatie en stigmatisatie. Het westen blijft Israël steunen met wapens en miljarden aan subsidies. Geen wonder dat dit kleine land zoveel onschuldige Palestijnen kan doden, ze krijgen gratis wapens hiervoor uit het westen.

Revolutionair socialisten eisen dat er meteen sancties ingesteld moeten worden tegen de Staat Israël. Maar we weten ook dat die niet gesteund zullen worden door het westen. Want dat westen is doodsbang om antisemitisch genoemd te worden. Daar strooit de terreurstaat toch al mee wie ook maar kritiek durft te leveren op de genocide in Gaza. Het doden van 28.000 ongewapende mannen, vrouwen en kinderen toont het misdadige karakter van de Staat Israël aan, dat net zo crimineel is als de Russische Federatie.

Wij moeten ingrijpen

Het is aan ons werkenden om onze regeringen te dwingen om in te grijpen. De enigste die echt iets kan doen is de Verenigde Staten. Maar Joe Biden gaat niet ingrijpen en Donald Trump al helemaal niet. Mocht Trump straks weer president worden (en die kans is groot) dan zal dat Israël alleen maar goed uitkomen. Biden heeft bewezen trouw te zijn aan een genocidaal regime en dat maakt zijn kansen om Trump te verslaan in november niet zo goed. Want Biden moet het hebben van jonge stemmers, vrouwen, zwarte Amerikanen en juist die minachten hem nu door zijn onvoorwaardelijke steun aan Israël.

Werkenden zullen het zelf moeten doen. Hoe? Door bijvoorbeeld wapenleveringen aan Israël tegen te houden zoals havenarbeiders deden in India. Havenarbeiders hebben al laten zien dat door collectief te weigeren, de Amerikanen een probleem hebben. Cultureel kunnen we Israël ook stoppen door te eisen dat het land geweerd wordt van internationale evenementen. Als de organisatoren dat niet aandurven zullen we zelf moeten weglopen. Israëliërs zullen moeten beseffen dat ze niet gewenst zijn door hun steun voor genocide, net zoals Russen dat al ervaren.

Socialisme blijft het enigste alternatief voor vrede

Het socialisme blijft het enigste alternatief voor vrede. Daarvoor is echter een klassenbewustzijn nodig bij zowel de Palestijnen als de Israëliërs. Het bewustzijn dat de huidige leiders van beide gemeenschappen niet in hun interesse werken. Extreemrechts in Israël kan de problemen van werkenden niet oplossen en de Palestijnse leiders zijn corrupt en werken in de Westelijke Jordaanoever zelfs met Israël mee. Om een alternatief neer te zetten is een organisatie van de arbeidersklasse nodig, een revolutionaire arbeiderspartij op een socialistisch programma.

Met socialisme bedoelen we dat de economische en politieke controle bij de werkende klasse ligt en niet een kleine groep kapitalisten. Dit is vooral het geval in Israël, maar ook in de Palestijnse gebieden heerst het kapitalisme door de steun van Palestijnse leiders aan kapitalisten. Het is goed dat er wereldwijd steun is voor de Palestijnen. Echter, enkel met Palestijnse vlaggen waaien en slogans zoals ‘’FREE PALESTINE’’ roepen is niet voldoende. Want dat brullen ook reactionaire krachten zoals HAMAS en FATAH.

Een socialistische omwenteling in beide gemeenschappen zal nodig zijn. Revolutionair socialisten staan dus voor een socialistisch Israël en een socialistisch Palestina op de grenzen van 1967. Dat zal inhouden dat Israël alle kolonisten terughaalt en de belegering van Gaza beëindigd. Echter om zover te komen is socialisme ook nodig in landen zoals Egypte, Jordanië en Syrië. Alleen een socialistische federatie van het midden oosten biedt mogelijkheid om in vrede en veiligheid te leven.

22.000 Palestijnen vermoord

Sinds 7 oktober 2023 heeft de Staat Israël meer dan 22.000 Palestijnen vermoord in de Gaza Strook. Dit begon nadat strijders van de Islamistische Verzetsbeweging – HAMAS een aanval opende op Israël. Deze aanval had militaire doelen voor ogen, maar verviel ook snel in willekeurige daden van terreur tegen ongewapende Israëlische burgers. Ook het ontvoeren van meer dan 1000 Israëliërs was een onnodige daad van terreur. Israël reageerde als een gebette hond en besloot om alle Palestijnen te omschrijven als ”terroristen”. Nu wordt ook langzaam hun werkelijk doel zichtbaar, het etnisch zuiveren van de Gaza Strook en het verdrijven van 2,3 miljoen Palestijnen.

Rechtse commentatoren noemen de aanval van HAMAS op 7 oktober een terreurdaad. Dit is deels correct en deels niet. Want de aanval richtte zich in eerste instantie tegen de Israëlische militaire bezettingsmacht. Het doden en ontvoeren van Israëlische burgers is echter contraproductief. Maar, Israël is de hoofdveroorzaker van het Palestijnse leed en ook de Egyptische dictatuur speelt een grote rol. Want de Arabische Republiek Egypte staat aan de kant van de Staat Israël en heeft de Palestijnen min of meer verraden. Doordat Israël en Egypte de grenzen dicht houden, is Gaza een openlucht gevangenis voor 2,3 miljoen mensen op net 365 vierkante kilometers.

HAMAS en elke andere Palestijnse groep heeft het recht om zich te verzetten. Gezien de vreselijke onderdrukking van de Palestijnen door de Israëliërs is dit rechtvaardig. Niemand zal zeggen dat de Oekraïners niet het recht hebben om zich gewapend tegen de Russische bezetters te keren. Oost Oekraïne leeft nu twee jaar onder Russische bezetting, de Krim staat al sinds 2014 onder Russische controle. De Westelijke Jordaanoever had na 1993 volledig Palestijns moeten zijn. Echter de Staat Israël weigerden zich aan de Oslo Akkoorden te houden en bleef de bezetting in stand houden.

Gewapend verzet is volgens ons alleen nuttig als het in dienst staat van een revolutionaire omverwerping van het kapitalisme, als vreedzame methodes niet mogelijk zijn. Helaas is dat niet wat de Palestijnse politieke leiders voor ogen hebben. Zowel HAMAS, als ook FATAH (seculiere nationalisten) pleiten niet voor revolutionaire veranderingen. FATAH heeft de bezetting op de Westelijke Jordaanoever min of meer erkend na 1993 en HAMAS is politiek reactionair, wiens leiders in luxe en veiligheid leven (Qatar). Hierdoor is gewapend verzet nutteloos als het niet gekoppeld wordt aan de strijd voor een socialistisch alternatief.

Het hypocriete westen meet echter met verschillende maten. Als een Oekraïense aanval op Russisch grondgebied ongewapende Russen dood, dan wordt dat geen terrorisme genoemd in de westerse media. Als een Palestijnse aanval op Israël leidt tot de dood van ongewapende Israëliërs, brult men in de media van Amerika en Europa meteen: TERRORISME!! Hier zien we de hypocriete houding van de kapitalistische media en het toont ook waarom veel Europeanen met een Arabische achtergrond zo woedend zijn, terecht!

De extreemrechtse regering van de Staat Israël heeft plannen voor de Gaza Strook. Nu ze noord Gaza grotendeels bezet hebben is hun nieuw doelwit; het zuiden. Alle 2,3 miljoen Palestijnen zouden ”vrijwillig” moeten vertrekken beweert massamoordenaar Benjamin Netanyahu. Voor de 590.481 bewoners van Gaza Stad is blijven al geen optie meer. De grootste stad van Gaza is grotendeels kapot geschoten door gevechten tussen de Israëlische bezetters en Palestijnse verzetsstrijders. Israël wil nu de Palestijnse vluchtelingen in het nauw drijven door ook het zuiden aan te vallen en te bezetten. Netanyahu wil een tweede Nakba, een etnische zuivering van de Gaza Strook.

We weten dit omdat Netanyahu het goed vindt dat de zionistische kolonisten terug mogen keren in bezet gebied. Deze fundamentalistische joden moesten Gaza in 2005 verlaten tot grote woede van extreemrechtse politici zoals Netanyahu. Als het bezettingsleger straks alle Palestijnen met geweld verjaagd heeft, kan de Gaza Strook weer volledig bewoond worden door zionistische kolonisten. In 2004 leefde 7.826 zionisten in de Gaza Strook, die ook onder dwang moesten vertrekken. 20 jaar later mogen ze weer terugkeren op het land dat Israël opnieuw wil stelen van de Palestijnen.

Het is onze taak om internationale solidariteit te tonen. We moeten onze regeringen duidelijk maken dat wij de werkende klasse, de misdadige politiek van Netanyahu afwijzen. De Staat Israël kan ook alleen bestaan door de vele subsidies vanuit het westen. Het leger van Israël krijgt jaarlijks miljarden aan dollars, gratis van de Amerikaanse belastingbetaler. Ook doneren rijke zionisten vele miljoenen om de bezetting van de Palestijnen mogelijk te maken. Als het westen direct alle subsidies zou stoppen, dan krijgt Israël het moeilijk om de bezetting vol te houden.

Echter het westen blijft Israël steunen en negeert de mensenrechten van de Palestijnen volledig. Ondanks al dat gepraat over ”vrijheid en democratie” doet het westen niets om de massamoord op 22.000 Palestijnen te stoppen. Nee, ”Israël heeft het recht om zich te verdedigen” is de leugen die westerse leiders (zoals Mark Rutte) verspreiden. Om protest tegen de massamoord de kop in te drukken hebben enkele westerse landen zoals Duitsland en de Verenigde Staten, besloten om antizionisme gelijk te schakelen met antisemitisme.

Als je dus tegen de joodse staat bent, ben je direct een antisemiet. Dit is heel gevaarlijk want het onderdrukt de vrijheid van meningsuiting. Het gelijk schakelen van antizionisme met antisemitisme komt niet uit de luchtvallen. Het is een politieke aanval van de kapitalistische regeringen op de werkende klasse, die in grote meerderheid het opneemt voor de Palestijnen. Vooral op universiteiten en op straat willen overheden, de tegenstanders van de Staat Israël kunnen vervolgen met de leugen dat antizionisme gelijk staat aan Jodenhaat.

Revolutionair socialisten zijn tegen een moslim staat en een joodse staat. Wij willen geen staat voor etnische groepen omdat je dan direct krijgt wat Israël is, een natie voor enkel en alleen één etnische/religieuze groepering. Ja, wij zijn tegen de joodse; Staat Israël omdat wij een seculier socialistisch Israël nastreven naast een seculier socialistisch Palestina met de grenzen van 1967. Dit is een andere positie dan veel linkse groepen, die pleiten voor één seculier democratisch Palestina voor moslims en joden. Wij denken echter dat één natie voor beide gemeenschappen onder het kapitalisme nooit zal werken.

Ook onder het socialisme zal het lastig zijn om jaren van haat, onrecht en onderdrukking opzij te zetten. Daarom moeten we eerst een einde maken aan de zionistische Staat Israël en de corrupte Staat Palestina. FATAH en HAMAS zijn obstakels en moeten opzij gezet worden. Een socialistische Palestijnse regering is nodig om samen met een socialistische regering in Israël, een plan op te stellen voor twee socialistische naties, die dan samen deel kunnen worden van een socialistische unie van het midden oosten. Dat is de visie waar wij voor strijden in de Socialistische Strijdbeweging in Israël en Palestina.

Verovering van Gaza begonnen

De imperialistische Israëliërs zijn op 2 november 2023 de Gaza Strook binnen gevallen. Hun doel is de totale vernietiging van de Islamistische Verzetsbeweging – HAMAS. Deze organisatie is door Israël gesteund in de jaren 90 tegen de Palestijnse Nationale Bevrijdingsorganisatie – FATAH, met als doel het Palestijnse verzet te verzwakken. HAMAS won echter massale steun door hun onvoorwaardelijke strijd tegen de bezetters, terwijl FATAH juist koos voor collaboratie en acceptatie van bezetting. Nu is de slag om de Gaza Strook begonnen. 2,3 miljoen mensen zitten vast tussen de Izz ad-Din al-Qassam brigades van HAMAS en het Israëlische bezettingsleger.

Sinds 7 oktober beheerst het conflict weer het westerse nieuws. Dat was het doel van de Islamistische Verzetsbeweging – HAMAS geweest. Met hun aanval van 7 oktober, wou HAMAS de wereld wakker schudden, name de Arabische wereld die de Palestijnen min of meer in de steek gelaten heeft. Arabische landen kozen de laatste jaren voor samenwerking met de Israëlische bezetter. De Egyptische dictatuur is veel te goede vrienden met Israël sinds 1979 en ook andere Arabische landen zien meer heil in economische samenwerking met de terreurstaat. Dit toont dat de Palestijnen niet op de Arabische landen kunnen vertrouwen.

Het terreur van Benjamin Netanyahu heeft de Arabische wereld weer wakker gemaakt. Echter de vraag is of de kapitalistische dictaturen echt iets gaan doen. De totalitaire Saoedische monarchie heeft altijd hun eigen hebzucht boven dat van iedereen gesteld. Mensenrechten, laat staan rechten van de Palestijnen, staan nooit hoog in het vaandel van de meest reactionaire monarchie van het midden oosten. Hoewel de HAMAS leiders veilig in de Staat Qatar wonen zegt dit weinig. De Arabische monarchieën kozen voor handelsbelangen met Israël de laatste jaren. HAMAS wist dat Benjamin Netanyahu het Palestijnse volk collectief zou straffen voor de terreuraanval op ongewapende Israëliërs.

Op 2 november vielen de soldaten van Israël de Gaza Strook binnen. Hun grootste tegenstander zijn de Izz ad-Din al-Qassam brigades van HAMAS. Echter ook seculiere groepen vechten tegen de bezetter, de Abu Ali Mustafa Brigades en de Nationale Verdedigingsbrigades zeggen de strijd aan te gaan. Deze twee gewapende groepen behoren tot het Populaire Front voor de Bevrijding van Palestina en het Democratische Front voor de Bevrijding van Palestina. Hoeveel aanhang ze in de Gaza Strook hebben is onduidelijk. Vermoedelijk gaat het om enkele honderden.

Gaza Stad werd op 9 november omsingeld door de Israëlische bezetter. Echter om de gehele stad te bezetten is meer nodig. Er is maar één snelweg en als die geblokkeerd raakt, dan kun je nergens heen met voertuigen en tanks. De straten van Gaza Stad zijn erg smal, zo smal zelfs dat je zelfs een wapen vaak niet kunt gebruiken. Het komt dus neer op brute man tegen man gevechten en de Palestijnen zullen tot de laatste man vechten. Nu al zijn 33 Israëlische soldaten gestorven en dat terwijl Gaza Stad nog niet binnen gevallen is.

HAMAS heeft enkel populariteit omdat er geen alternatief is op de grond. Toch gelooft zeker 60% van de Palestijnen in Gaza dat HAMAS niet het alternatief is wat nodig is. Ze weten wat jaren van reactionair HAMAS beleid voorstelt. Dat een conservatieve groep zo veel steun heeft is enkel en alleen te danken aan de Israëlische bezetter. Die sinds 2007 de Gaza Strook afgesloten heeft van de wereld. Egypte doet hieraan mee, hierdoor lijden de Palestijnen in Gaza al jaren. 2,3 miljoen mensen op slechts 45km2, waarvan de meeste in slechte huizen wonen met geen toegang tot basisvoorzieningen.

Revolutionair socialisten eisen de volledige terugtrekking van het Israëlische bezettingsleger. Wij staan voor democratische strijd van werkenden in Palestina en Israël. Tegen het zionistische nationalisme van Benjamin Netanyahu, maar ook tegen het islamisme van HAMAS. Vertrouwen op de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie kunnen de Palestijnse arbeiders niet. FATAH en ook de seculier linkse partijen komen niet met het socialistische alternatief dat zo nodig is. Het is de taak van politiek links om niet kritiekloos de Palestijnse leiders (zoals HAMAS en FATAH) te steunen. Links moet het socialisme centraal zetten als alternatief!

Daarom vecht de Socialistische Strijdbeweging (ISA in Israël/Palestina) ook voor de volgende standpunten in dit conflict:

1. Stop de oorlog, geen wraakaanval, stop de bombardementen, geen grond invasie
2. Het voortzetten van de strijd tegen de regering Netanyahu
3. Voor een internationale massastrijd aan beide kanten van de groene lijn om het vuur te stoppen, voor een diepgewortelde oplossing en een enorme investering in het herstel van gemeenschappen aan beide kanten
4. Voor de mobilisatie van arbeidersorganisaties tegen de ’’verdeel en heers tactiek’’ van rechts en om het inferno te stoppen
5. Nee tegen de inperking van democratische vrijheden en de toenemende politieke vervolging onder het mom van de oorlog
6. Geweld van extreemrechtse kolonisten en fanatieke nationalisten moet direct stoppen.
7. Maak de bankwinsten en oorlogswinsten over naar herstelbetalingen en rehabilitatie van beide gemeenschappen.
8. Iedereen moet vechten voor vrede en persoonlijke veiligheid. Vrede vereist volledige gelijkheid
9. Voor de erkenning van een Palestijnse staat
10. Bevorder de oprichting van massale strijdpartijen aan beide zijden voor een socialistisch alternatief

Groen licht voor invasie Gaza

Het misdadige Israëlische leger heeft groen-licht gekregen van de extreemrechtse overheid om de Gaza Strook binnen te vallen. Hun doel is de volledige vernietiging van de Islamistische Verzetsbeweging – Hamas. Israëlische soldaten weten ook dat ze niet vervolgd zullen worden als ze misdaden tegen niet gewapende Palestijnen zullen plegen. Dit heeft de terreurstaat Israël hun soldaten duidelijk gemaakt.

Het hypocriete westen steunt de invasie van de Gaza Strook. Allemaal scharen ze zich achter de leugen dat Israël het recht zou hebben zich om zichzelf te verdedigen. Revolutionair socialisten zeggen van niet, omdat Israël een bezetter is en Palestijnse gebieden sinds 1967 bezet houdt. Israel is verantwoordelijk voor meer terreur en dood dan Hamas en dus als men de Islamistische Verzetsbeweging terroristisch noemt, dan ook graag de Staat Israël omschrijven als terroristisch. Maar dat doet het hypocriete westen niet. Net zoals men de Republiek Turkije niet omschrijft als terroristisch, maar de Koerdistan Arbeiders Partij – PKK wel. Dit terwijl Turkije meer terreur tegen Koerden heeft gepleegd dan de PKK ooit tegen de Turkse staat.

Westerse landen steunen terreurstaten zoals Turkije en Israël, omdat ze de belangen van het westerse imperialisme dienen. HAMAS en de PKK zijn van oorsprong anti-westers en tegen de belangen van het kapitalisme geweest. Ook Iran is door de Amerikaanse overheid vaak terroristisch genoemd, terwijl de VS meer terreur gezaaid heeft dan de Iranees theocratie. Natuurlijk heeft HAMAS en ook de PKK terreur aanslagen gepleegd. Wij veroordelen aanvallen op civiele doelen en het vermoorden van mensen die niets met de bezetters te maken hebben. Echter we veroordelen de eenzijdigheid waarmee het westen de terreurdaden van HAMAS en de PKK afkeurt, maar zwijgt over het staatsterreur van landen zoals Israel en Turkije.

De aankomende invasie van de Gaza Strook zal leiden tot veel burgerdoden. Er leven 2,3 miljoen Palestijnen op net 45 vierkante kilometer. Israël eist dat al die burgers zich verplaatsen naar zuid Gaza. Probleem is dat dit nauwelijks te doen is. Bondgenoot Egypte houdt de grens dicht en Israël heeft zelf voor de openlucht gevangenis gezorgd sinds 2007. Het regime van Abdul Fatah al-Sisi in Egypte is geen vriend van de Palestijnen. Dat bewijst het feit dat ze de openlucht gevangenis mogelijk maken door de grenzen dicht te houden. Dit deed de voorganger van de huidige Egyptische dictator ook al. Daarom is Egypte geen bondgenoot van de Palestijnen.

Extreemrechts in Israël eist bloed en moord. Zionistische kolonisten voelen zich versterkt en vallen in de bezette Westelijke Jordaanoever ongewapende Palestijnen aan. De kolonisten zijn bewapend door het Israëlische leger en voelen zich in hun anti-Arabische haat versterkt, door de acties van hun extreemrechtse overheid. Verschillende Palestijnen zijn al vermoord door de wreedheid van de kolonisten die hun wapens nu tegen de ongewapende Palestijnen richten. Het Israëlische leger grijpt natuurlijk niet in, want de bezettingsmacht staat volledig in lijn met het extreemrechtse zionisme van de kolonisten.

Daarom is de afkeer van de terreurstaat Israël zo groot bij velen. Daarom haten veel Palestijnen de Israëliërs en kunnen ze vaak het verschil niet zien tussen een willekeurige Israëlische burger en een aanhanger van de bezetting. Dit konden Europeanen tijdens de Tweede Wereld Oorlog ook niet. Elke Duitser was fout en wanneer terreuraanvallen op Duitse steden plaatsvonden werd dat toegejuicht. Dat is precies wat de Palestijnen ook doen. Door het onrecht wat hun al jaren wordt aangedaan voelen ze weinig empathie voor de Israëlische slachtoffers, wat begrijpbaar is. Burgers van bezette Europese landen voelden ook geen empathie voor de Duitsers, toen die te maken kregen met terreuraanvallen van geallieerde vliegtuigen.

Nu er groen licht is voor de invasie van de Gaza Strook zal het niet lang meer duren. De Islamistische Verzetsbeweging – HAMAS is niet de enigste die zal vechten. Ook groepen zoals het Populaire Front voor de Bevrijding van Palestina – PFLP hebben aanhangers in de Gaza Strook. HAMAS is dan wel de grootste maar ook andere groepen zullen vechten. Het resultaat zal dood en verderf zijn en veel slachtoffers aan beidde kanten. Want Gaza is een web van huizen. Er is maar één snelweg en als die geblokkeerd wordt kun je met tanks en voertuigen nergens heen. Het zal uitlopen op wrede straatgevechten in steegjes zo smal dat je vaak al met messen elkaar kunt doden. Dan maakt het niets uit of je tanks bezit of niet.

Het is aan ons revolutionair socialisten om zich tegen de aankomende invasie te keren. Geen steun voor de Staat Israël en hun hypocriete westerse vrienden. Geen steun voor de Israëlische vlag en de massamoordenaar Benjamin Netanyahu. Revolutionair socialisten pleiten echter ook niet voor één Palestina voor zowel Joden als Arabieren. Het land Israël bestaat en we kunnen niet van de Israëlische arbeidersklasse vragen om hun land op te geven voor Palestina. Wat nodig is een socialistisch Israël, vrij van zionisme en kapitalisme en met de grenzen van 1967. Natuurlijk zijn er Palestijnen die dit niet willen. Maar Israël is als land sinds 1948 een feit. Wel kunnen we vechten voor een socialistisch Israël dat zich niet meer laat leiden door zionistisch nationalisme.

Naast een toekomstig socialistisch Israël moet er een onafhankelijk socialistisch Palestina komen. Met Jeruzalem als gedeelde hoofdstad van beidde landen. Dit is niet mogelijk onder de huidige leiders. Zowel HAMAS in Gaza als FATAH in de Westelijke Jordaanoever staan niet in dienst van de Palestijnse arbeidersklasse. Wat nodig is, is een socialistisch alternatief op de kapitalistische partijen. Daarom zeggen revolutionair socialisten van de Socialistische Strijdbeweging in Israël en Palestina:

1. Stop de oorlog, geen wraakaanval, stop de bombardementen, geen grond invasie
2. Het voortzetten van de strijd tegen de regering Netanyahu
3. Voor een internationale massastrijd aan beide kanten van de groene lijn om het vuur te stoppen, voor een diepgewortelde oplossing en een enorme investering in het herstel van gemeenschappen aan beide kanten
4. Voor de mobilisatie van arbeidersorganisaties tegen de ’’verdeel en heers tactiek’’ van rechts en om het inferno te stoppen
5. Nee tegen de inperking van democratische vrijheden en de toenemende politieke vervolging onder het mom van de oorlog
6. Geweld van extreemrechtse kolonisten en fanatieke nationalisten moet direct stoppen.
7. Maak de bankwinsten en oorlogswinsten over naar herstelbetalingen en rehabilitatie van beidde gemeenschappen.
8. Iedereen moet vechten voor vrede en persoonlijke veiligheid. Vrede vereist volledige gelijkheid
9. Voor de erkenning van een Palestijnse staat
10. Bevorder de oprichting van massale strijdpartijen aan beide zijden voor een socialistisch alternatief

Het kapitalisme kan dit conflict niet oplossen. Het westerse imperialisme houdt de terreurstaat Israël steeds boven water en laat de Palestijnen bloeden en sterven. Daarom is er spraken van Palestijns terrorisme. Daarom is HAMAS groot geworden. Deels doordat Israël HAMAS steunde tegen FATAH in de jaren 90, maar ook omdat datzelfde FATAH, de seculiere nationalisten, de gewapende strijd opgegeven hebben. HAMAS wordt door de Palestijnen gezien als legitieme verzetsbeweging tegen het terreur van Israël. Als HAMAS daarbij ook terrorisme tegen Israëlische burgers gebruikt zal dat de Palestijnen weinig doen, ze lijden onder dood, terreur en verdriet dag in dag uit.

Joden in Nederland zijn niet verantwoordelijk voor wat Benjamin Netanyahu gaat doen. Antisemitisme en haat tegen joden in Nederland moet bevochten worden. Nederlandse joden die niets met de Staat Israël te maken hebben mogen niet het slachtoffer worden van dit conflict. We moeten onze woede niet tegen hun richten, maar tegen de aanhangers van Benjamin Netanyahu. Dat zijn de reactionaire aanhangers van de SGP en ChristenUnie die Israëlische vlaggen uithangen. Dat zijn de neoliberalen van de VVD en de extreemrechtse Partij voor Vreemdelingenhaat en Vrijmarktpolitiek. Daarom zullen revolutionair socialisten alle joodse slachtoffer van antisemitisme verdedigen, als ze te maken krijgen met haat puur vanwege hun afkomst.

Westerse regeringen moeten stoppen met het steunen van Benjamin Netanyahu. Ze moeten Israël dwingen om zich uit de Westerse Jordaanoever terug te trekken en de blokkade van Gaza direct te stoppen. Dan zal ook de Islamistische Verzetsbeweging – HAMAS geen voedingsbodem meer hebben voor terreuraanvallen. Revolutionair socialisten weten helaas dat het westen dit niet zal doen. Ook Mark Rutte is een verdediger van de terreurstaat Israël. Bijna alle politieke partijen in de Tweede Kamer hebben het Israëlische terreur steeds goedgepraat en het Palestijnse terreur veroordeeld, dat is de westerse hypocrisie waar ook Nederland aan schuldig is.

Israël Palestina: Nieuwe Oorlog

Het is weer oorlog in Gaza en dat is niet nieuw. Sinds 1967 voert Israël oorlog tegen de Palestijnen en heeft tienduizenden vermoord in hun kolonialistische drang om het ”heilige land”, een natie voor enkel en alleen joden te maken. Want dat is de aard van Israël een natie te zijn voor enkel joden. Voor niet joden is geen plaats. Israël heeft geen seculiere grondwet, het heeft niet eens een grondwet om te beginnen. Het land wordt bestuurd volgens het principe dat geheel historisch Israël-Palestina toebehoort aan de joden als volk.

Dat is ook waarom men in 1948 besloot om in de Britse kolonie Palestina, een joodse staat op te richten. Revolutionair socialisten zijn tegen staten voor etnische groeperingen. We zijn tegen Arabische staten voor Arabieren, Duitse staten voor Duitsers en Nederlandse staten voor Nederlanders. Want wie is Nederlander? Arabier? Jood? Die vraag kunnen zelfs de Israëliërs niet beantwoorden, omdat die er zelf niet overtuigd van zijn wie nu wel en niet jood is. Sommigen zeggen dat iemand joods is als hij/zij gelooft in de religie en de Hebreeuwse taal spreekt. Anderen spelen op etniciteit, dat je joods bent als je moeder joods is en weer anderen dat je jood bent als je in Israël geboren bent.

Israël is geen staat voor Israëliërs, de mensen die in het land wonen. Het is een joodse staat voor mensen die zich Joods noemen en de religie/cultuur der joden aanhangen. Voor niet-joden is Israël niet opgezet. Een burgerlijk huwelijk bijvoorbeeld, bestaat niet in Israël. In die zin is het land niet anders dan de islamistische staten om zich heen. De islamistische republieken zijn ook enkel en alleen gemaakt voor moslims en waarin niet-moslims vaak te maken hebben met discriminatie en buitensluiting.

Om het conflict te begrijpen moeten we dus terug naar 1948 gaan. Toen de joodse minderheid in het Britse Mandaat Palestina opeens meer dan 50% van het land kreeg. Natuurlijk waren de Arabische Palestijnen daar fel op tegen. Ook de Arabische landen om Palestina waren woedend dat de imperialistische Europeanen opeens gingen bepalen dat een religieuze minderheid opeens 50% van de Britse kolonie kreeg. De aanhangers van een zuivere joodse staat zijn de zionisten. Hun milities grepen in 1948 de macht en versloegen de Arabische landen en de Palestijnen. Vaak wordt beweerd dat joodse minderheid de Arabische meerderheid in een felle titanenstrijd versloeg, aldus de propaganda!

De werkelijkheid is iets anders gegaan. Het klopt dat in het begin de gewapende joden een minderheid waren in aantallen. Maar de Arabieren waren verdeeld en aan het einde van de eerste oorlog in 1948 waren er meer bewapende joden dan Arabieren. Daarnaast hadden de joodse milities een betere commandostructuur die speelde op eenheid, terwijl de Arabieren vast zitten in onderling wantrouwen en hierdoor eigenlijk alle oorlogen verloren hebben. De nieuwe Staat van Israël had tot 1967 geen controle over de Gaza Strook en de Westelijke Jordaanoever. Deze gebieden stonden onder Egyptisch (Gaza) en Jordaans (Jordaanoever) bestuur.

In 1967 besloot Israël om aan te vallen en veroverde binnen zes dagen de Palestijnse gebieden en het Sinaï schiereiland van Egypte. Dat Israël dit kon doen lag vooral in het feit dat het land aan een westers subsidie infuus ligt. De Staat Israël krijgt miljarden aan subsidies van met name de Verenigde Staten van Amerika. Hierdoor kunnen ze kolonialistische bezettingspolitiek voeren. Dit is enkel te danken aan de enorme subsidies vanuit westerse schatkisten. In 2022 kreeg Israël van de Amerikanen bijna vier miljard dollars en dan praten we nog niet over het geld dat uit Europa komt. Daarnaast krijgt het Israëlische ”Defensie Leger” veel kortingen op westerse wapens!

De Palestijnen leven sinds 1948 en met name 1967 onder Israëlische staatsterreur. Langzaam worden ze één van de langst onderdrukte volkeren van de wereld, allemaal omdat het hypocriete westen de Staat Israël blijft steunen in hun misdadige bezetting. Natuurlijk is er Palestijns verzet tegen de onderdrukking, wat vaak direct antisemitisch en terroristisch genoemd wordt door het hypocriete westen. Van 1967 tot 1993 was er het seculier nationalistische verzet. Dit bestond voornamelijk uit een stalinistische tak en een nationalistische tak. De stalinistische tak is het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) en het nationalistische Palestijnse Nationale Bevrijdingsfront (FATAH).

FATAH is de grootste seculier nationalistische organisatie en leidt de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO). In deze PLO zit ook de PFLP die echter sinds 1993 gemarginaliseerd is. De hele PLO is eigenlijk als strijdbaar orgaan niet meer actief en heeft de bezetting min of meer geaccepteerd. Dit zorgde ervoor dat het Islamistische Verzet (HAMAS) aan steun won. Vooral na 1993 groeide HAMAS uit de een grote verzetsbeweging omdat het bereid is om Israël direct aan te vallen. Zo ook in oktober 2023 toen HAMAS strijders vanuit de Gaza Strook een aanval uitvoerde op de bezetter.

Bij de aanval van HAMAS zijn met name burgers vermoord en ontvoerd. Revolutionair socialisten wijzen deze terreur methodes af en zijn solidair met de nabestaanden. Echter dit houdt niet in dat we opeens de Staat Israël gaan steunen. Want het terreur van HAMAS is niets vergeleken bij het staatsterreur van Israël. De Nederlandse media kraait moord en brand over de onschuldige Israëlische slachtoffers van HAMAS, maar ze kraaide dit nooit wanneer honderden Palestijnen vermoord worden. In 2021 gingen geen Palestijnse vlaggen omhoog op Nederlandse overheidsgebouwen in solidariteit met de slachtoffers van het terreurbombardement op de Gaza Strook. Erger, de hypocriete Nederlandse overheid heeft zelfs in de VN de Staat Palestina niet erkend.

De Socialistische Strijdbeweging (ISA in Israël-Palestina) is duidelijk. Revolutionair socialisten zeggen dat het noodzakelijk is om nu protest en strijd te bevorderen om een richting aan te geven die het bloedbad zal stoppen en de problemen wil lossen die tot de oorlog hebben geleid. Na de ervaring van de gebeurtenissen in mei 2021 zijn nu daden van protest en strijd nodig – zoals de Palestijnse “waardigheidsstaking” destijds, solidariteitsdemonstraties tussen gemeenschappen op werkplekken en scholen, protestacties, bijeenkomsten van vakbonden om stelling te nemen – tegen de militaire escalatie, tegen de bombardementen in Gaza, tegen de “verdeel en heers” en tegen de voortzetting van de belegering en bezetting.

Gezien het beleid van nationale onderdrukking, oorlogsmisdaden en ongelijkheid dat door kapitalistische rechtse regeringen wordt gepromoot, is het noodzakelijk om de horizon van een uitweg op de agenda te zetten, voor de oplossing van de fundamentele problemen, in de context van een strijd voor socialistische verandering in de regio, op basis van het garanderen van gelijke rechten op bestaan, op zelfbeschikking en op een leven met waardigheid en welzijn.

Fundamentele oplossing is nodig

• Solidariteit met degenen die hun dierbaren hebben verloren en met gewone mensen uit alle gemeenschappen, aan beide kanten van het hek, die geconfronteerd worden met de verschrikkingen van de oorlog
• De kern van het ‘falen’ : de arrogantie van het ‘conflictbeheersings’-beleid van de regering en de normalisering van de bezetting en belegering leiden tot oorlog
• Er is nood aan strijd om de verslechtering te stoppen en om een einde te maken aan de belegering, bezetting en armoede, als onderdeel van een strijd voor een fundamentele oplossing voor de eindeloze conflictrondes. Dit vereist een socialistische verandering, op basis van het garanderen van gelijke rechten op bestaan, zelfbeschikking, waardigheid en welzijn

Kapitalisme zorgt voor honger

Het kapitalistische systeem toont weer eens dat het niet in staat is om de mensheid te voeden. Voor de oorlog in Oekraïne was de voedselvoorziening al erg ongelijk verdeeld. Het rijke westen (Europa en Noord Amerika) consumeert meer en gooit ook weer veel voedsel weg. De planeet is in staat om alle zeven miljard mensen te voeden. Het is het kapitalistische systeem dat ervoor zorgt dat dit niet mogelijk is. Terwijl overgewicht in westerse landen een groot probleem is, lijden mensen in Somalië, Jemen, Centraal Afrikaanse Republiek, Chad en de Democratische Republiek Congo honger!

Na bijna 1,5 maand van oorlog in de voormalige Sovjet republiek Oekraïne is het effect op de graanvoorziening duidelijk. Oekraïne en Rusland produceren samen 1/3 van alle graan op deze planeet. Nu Oekraïne slechts 40% kan produceren en Rusland onder zware sancties staat, is er een tekort aan graan en dat zorgt voor explosieve stijging in prijzen. We zien dit terug in arme Latijn-Amerikaanse landen zoals Peru. Door het onvermogen van president Perdo Castillo om het kapitalisme af te schaffen, lijdt de Peruaanse arbeidersklasse.

Peru wordt sinds haar oprichting geleid door corrupte politici in dienst van de heersende klasse. President Perdo Castillo werd onverwacht gekozen omdat de bevolking zich kon vinden in zijn links-populistische boodschap. Echter Castillo is geen Marxist, geen revolutionair socialist. Hij wenst niet te breken met het systeem dat armoede en ongelijkheid veroorzaakt. Vermoedelijk omdat hij niet weet welk systeem het kapitalisme zou moeten opvolgen. Dit toont de enorme beperking van reformistisch-links, wat we al zagen in figuren zoals Hugo Chavez, Evo Morales en Lula da Silva.

Door niet te willen/kunnen breken met het kapitalisme, ziet Perdo Castillo nu de gevolgen van de oorlog in Oekraïne in zijn land. Ook al ligt Peru duizenden kilometers verderop, het land is afhankelijk van importen uit de voormalige Sovjet-Unie, met name kunstmeststoffen uit Belarus. 70% van de bevolking leeft op lage lonen en officieel leeft 20% in relatieve armoede. Maar dat zijn officiële cijfers en aangezien vele afhankelijk zijn van goedkoop brood, is het best mogelijk dat de relatieve armoede zal toenemen.

De rechtse oppositie misbruikt de economische crisis in Peru om de nieuwe president af te zetten. Politiek rechts heeft het nooit kunnen accepteren dat ze verloren aan een ”Marxist” zoals de media Castillo foutief omschrijft. Ze misbruiken de prijsstijgingen en de wanhoop onder werkende Peruaanse arbeiders om stakingen en protesten uit te lokken. In het parlement hebben rechtse partijen al twee pogingen gedaan om de president af te zetten, die zijn mislukt. Echter de wanhoop is groot nu prijzen voor alles stijgen.

Vraag en aanbod is het probleem en de kapitalisten die daar een slaatje uit slaan. Want door een schaarste worden producten duurder. Dit toont de onrechtvaardigheid van het kapitalisme, waardoor de armste zich geen basis levensmiddelen meer kunnen veroorloven. Het resulteert in onrust, stakingen en protesten. Natuurlijk heeft politiek rechts geen alternatieven, hun oplossingen zijn: ”geeft het kapitalisme nog meer macht”. Deze neoliberale politiek is juist verantwoordelijk voor zoveel ongelijkheid.

Wat in Peru ook meespeelt is de grondwet. Die bepaald dat de overheid geen prijscontroles mag invoeren om prijsstijgingen tegen te gaan. Veel arme Peruvianen zijn hierop tegen en daarom minachten ze ook de meeste politieke partijen die in de Peruviaanse politiek actief zijn. Wat echter steeds ontbreekt bij verkiezingen is een arbeiderspartij op socialistische principes. Perdo Castillo heeft niet opgeroepen om zo’n partij op te richten en daarom staat hij behoorlijk zwak. Hij heeft geen sterk kabinet dat zich bereid stelt om het kapitalisme aan te pakken.

Wat in Peru gebeurd zien we ook in het rijkere westen. Producten worden duurder . Waar het goedkoopste brood tot kort nog 80 eurocent kostte is dat nu al 99 eurocent in de meeste supermarkten. Prijzen stijgen, terwijl lonen dit niet bijhouden. Naast hogere voedselprijzen stijgen ook de energie rekeningen doordat er nu minder gas uit Rusland komt. De rijken en leden van de bourgeoisie zullen minder tot nauwelijks last ervaren. Echter werkenden met een salaris tot € 30.000 per jaar bruto ervaren dit zeker. Hun lasten stijgen enorm sinds november 2021, met name energie en voedselprijzen!

In het midden oosten zullen de stijgende voedselprijzen ook onrusten uitlokken. De Arabische wereld is enorm afhankelijk van graan importen. Alleen al Libanon importeert 80% van haar graan uit Oekraïne. Sinds 2019 is er een economische crisis in het land dat veroorzaakt wordt door corrupte politici die enkel politiek bedrijven in dienst van het kapitalisme. Zij voeden religieus sektarisme en zetten arbeiders tegen elkaar op. Ondertussen heeft de nationale munt 90% van haar waarde verloren, dit zorgt ervoor dat Libanees geld niets meer waard is.

De Egyptische dictatuur verhoogde de broodprijzen met 50% en heeft belangrijke subsidies op elektriciteit, water en brandstof bijna afgeschaft. Hierdoor wordt het leven nog lastiger voor miljoenen Egyptenaren die erg afhankelijk zijn van overheidssubsidies. Zonder die zou men gewoonweg niet kunnen rondkomen omdat de lonen in het land erg laag zijn. In Soedan kwam het tot stakingen en protesten nadat de militaire dictatuur daar de prijzen verhoogde. Werkenden laten van zich horen wat de klassenstrijd versterkt.

De wanhoop van mensen in latijn Amerika en het midden oosten toont de beperkingen van het kapitalisme. Dit systeem werkt niet voor werkenden, alleen een zeer kleine klasse van bezitters worden er rijker op. In het jaar 2022 zullen wederom de rijken steeds rijker geworden. De kapitalistische uitbuiter Elon Musk heeft een eigen vermogen van 219 miljard Amerikaanse dollars, terwijl zeker 700.000.000 mensen in extreme armoede leven. Arbeiders hebben de mogelijkheid om hier een einde aan te maken. Daarom pleiten wij revolutionair socialisten ook voor een alternatief, een socialistisch alternatief.

Dit socialistische alternatief pleit voor de nationalisatie van de productie middelen (land, grondstoffen, machines, werktuigen, gebouwen). Dat betekent de onteigening van grote bedrijven onder democratische controle van de arbeidersklasse. Natuurlijk mag dit niet volgens de wetten van het kapitalisme, maar die wetten wijzen wij af. Wij staan voor andere wetten, socialistische wetten die staan voor heerschappij van de klasse der werkenden, de klasse die nu niet aan de macht is!

In het westen is het besef voor de noodzaak van een socialistisch alternatief nog erg klein. Dit komt doordat kapitalistisch gevestigd links niet staat voor het socialisme. Daarnaast wordt dit ideaal voortdurend zwart gemaakt door kapitalistische politici en hun lakeien in de media. Men spreekt over dat het ”niet werkt” en men wijst dan naar het stalinisme en de sociaaldemocratie. In de Duitse media is het heel normaal om voortdurend de stalinistische DDR erbij te halen als Karl Marx benoemd wordt. Dit terwijl de Duitse Democratische Republiek niets gemeen had met de opvattingen van Marx. Oost-Duitsland was een dictatuur van een minderheid.

Al voor de oorlog in Oekraïne was er honger door kapitalistische politiek. Maar omdat de oorlog nu plaats vindt in een land dat samen met Rusland zorgt voor 1/3 van de graanproductie, zien we de gevolgen ervan. Nu er meer vraag dan aanbod is voeren de kapitalisten de prijzen op. Dit natuurlijk vanuit de overtuiging om er rijker op te worden. Wij revolutionair socialisten verwerpen deze hebzuchtige houding en steunen daarom de wens van werkenden om prijscontroles in te voeren. Natuurlijk zeggen wij er wel bij dat vertrouwen op een kapitalistische overheid niet voldoende is om de belangen van werkenden veilig te stellen.

De neoliberaal Mark Rutte is eerlijk geweest. Hij zegt dat de overheid niet iedereen kan compenseren. Daarmee bewijst de staat dat ze er niet zijn voor ons werkende mensen. Miljarden aan belastinggeld was er voor Air France-KLM en grote bedrijven. Echter voor mensen met een laag inkomen heeft de overheid nu opeens geen geld meer? Dit toont waarom we niet op een overheid kunnen vertrouwen in dienst van het kapitalisme. Voor de bezittende minderheid is er altijd belastinggeld, voor de bezitloze meerderheid alleen kruimels of niets!

Ook voor Nederlandse werkenden wordt het rondkomen moeilijker. Op de kapitalistische politiek kunnen ze niet vertrouwen. Mark Rutte is er alleen voor de grote bedrijven, voor hun heeft hij geld, voor de arbeidersklasse niet. Maar een stem op andere kapitalistische partijen is net zo contraproductief. Want Mark Rutte heerst met christendemocraten en ”sociaal-liberalen”. Extreemrechts lijkt hierdoor aantrekkelijk met hun populisme en nationalisme. Echter figuren zoals Wilders en Baudet steunen het neoliberalisme. Wilders komt uit de VVD en Baudet wil ook minder regels voor het kapitalisme!

Of je nu een arbeider bent uit Nederland, Peru of Libanon, het kapitalisme is er niet voor jou. Het systeem is er voor de bezitters en hun lakeien, de bazen met hun elitaire salarissen terwijl de lasten voor ons steeds zwaarder worden. We kunnen er niets aan doen, zegt de media van het kapitalisme. Maar dat is onjuist. Er is iets aan te doen! Socialistisch Alternatief – ISA Nederland pleit voor een partij van de werkende klasse. Een partij die wil breken met het kapitalisme, diens instituten (overheid, leger, politie) en uitbuiting van mens, dier en natuur. Wij werkenden hebben niets te verliezen dan onze ketenen, we hebben een wereld te winnen!

212 Palestijnen vermoord in Gaza door Israël

212 Palestijnen zijn sinds 6 mei vermoord door de terreur-Staat Israël. Toch blijft de westerse wereld trouw aan de leugen dat Israël het ”recht heeft om zichzelf te verdedigen”. Deze leugen wordt ook herhaald in Turkije, waar Erdogan met veel geweld de Koerden onderdrukt. In dat opzicht lijken de Koerden en Palestijnen op elkaar. Zowel Turkije als Israël worden volop gesteund in hun misdadige politiek. In de Gaza Strook zijn nu meer dan tweehonderd Palestijnen gedood, waaronder 58 kinderen. President Joe Biden (en Mark Rutte) staat echter pal achter kindermoordenaar: Benjamin Netanyahu.

Omdat HAMAS steeds raketten afvuurt op Israël kraait het westen en de zionistische media, dat het land het recht heeft om zichzelf te verdedigen. Als de Staat Israël geen bezetter was en de Palestijnen niet onderdrukte, dan had het inderdaad het recht om zichzelf te verdedigen. Maar Israël is geen slachtoffer, het is een imperialistische bezetter die sinds 1967 met veel geweld haar zionistische expansie doordrukt. Schuld hieraan is het kapitalistische westen, dat Israël bewapent. Het zijn namelijk wapens gemaakt in het westen (met name de VS), die gebruikt worden om Palestijnen te onderdrukken en te doden.

Tot de oprichting van de Palestijnse Autoriteiten in 1993, was het verboden voor Palestijnen in bezet Gaza en de Westelijke Jordaanoever om hun vlag te tonen en zich kritisch over Israël uit te spreken. De Israëlische bezetter was wreed en dictatoriaal. Volgens de Oslo Akkoorden hadden de Palestijnen een eigen staat moeten krijgen. Maar de Staat Israël negeerde de akkoorden en bleef bezetter spelen. In 2005 werd de Gaza Strook ontruimt, maar dat was slechts een façade. In werkelijkheid sloot Israël de strook af en vestigde hierbij een open lucht gevangenis. Palestijnen in Gaza kunnen geen kant op. Ze hebben geen toegang tot de zee, hun luchtruim is gesloten en de grenzen ook.

Tijdens het bombardement op Gaza werd doelbewust het media centrum van de stad aangevallen. Israël gaf de journalisten een uur de tijd om te vluchten. Hierna zorgde een raket ervoor dat het hele gebouw vernietigd werd. Deze direct aanval op de journalistieke vrijheid toont dat Israël niet wil dat de wereld erachter komt hoe misdadige hun terreur tegen de Palestijnen is. 58 kinderen zijn vermoord door de Israëliërs, terwijl de raketten van HAMAS maar negen burgers gedood hebben.

Massamoordenaar Benjamin Netanyahu beweert steeds dat elk doel van Israël in Gaza door HAMAS gebruikt wordt. Dit is een leugen aangezien die 58 kinderen echt niet voor het Islamitische Verzet (HAMAS) werkte. Ook het media gebouw in Gaza Stad was geen HAMAS centrum, maar een algemeen media centrum. Het staatsterreur van Israël is wreed omdat het zionisme de Palestijnen aanziet als minder. Volgens deze Joods-nationalistische leer hebben de joden het alleen recht om over Israël/Palestina te heersen.

212 doden waaronder 58 kinderen en Israël lijkt nog niet te stoppen. In 2014 stierven 2.000 Palestijnen bij bombardementen, hoeveel bloed willen de zionisten nog zien? Duidelijk is wel dat de internationale gemeenschap opnieuw niets kan doen omdat met name Amerika en Europa de terreurstaat door dik en dun steunen. Het is daarom belangrijk dat revolutionair socialisten pal achter de Palestijnen staan en hun verzet volledig legitiem is. Natuurlijk pleiten wij niet voor zelfmoordaanslagen of nutteloze raketten. HAMAS is niet het alternatief dat Palestina nodig heeft. Nodig is klassenstrijd van Palestijnse arbeiders en Israëlische arbeiders.

Natuurlijk is dit lastig aangezien de Israëliërs volgepropt worden met haat. Hun wordt steeds verteld dat HAMAS eropuit is om Israël te vernietigen. Dat klopt ook deels, omdat het Islamitische Verzet een antisemitische houding heeft. Echter wat de Israëlische arbeiders moeten beseffen is dat ”hun” staat verantwoordelijk is voor HAMAS. De bezetting van de Palestijnse gebieden (inclusief Oost-Jeruzalem) is waarom HAMAS in 1988 is opgericht. Israël is zelf verantwoordelijk voor de zelfmoordaanslagen uit het verleden. Pas wanneer alle zionistische kolonisten en het bezettingsleger vertrokken zijn uit de Westelijke Jordaanoever heeft Israël het recht op zelfverdediging.

Een echt alternatief kan alleen socialistisch zijn, wanneer de Israëlische arbeidersklasse breekt met het zionisme en samen met de Palestijnse arbeidersklasse optrekt. Dat is ook wat de Socialistische Strijdbeweging (ISA in Israël en Palestina) voor ogen heeft. Het neoliberale regime van Benjamin Netanyahu heeft de werkende klasse niets te bieden dan oorlog, corruptie en kapitalistische onderdrukking. Wij pleiten voor een werkelijk onafhankelijk, socialistisch Palestina en een democratisch, seculier socialistisch Israël op basis van vrije en open grenzen met gegarandeerde rechten voor minderheden, als onderdeel van de revolutionaire socialistische transformatie van het Midden-Oosten.

Update: Op 21 mei zijn nu 243 Palestijnen vermoord door bombardementen op Gaza.

Geen vrede zonder strijd tegen bezetting, armoede en kapitalisme

De terreurstaat Israël is weer begonnen met een groot bombardement op de Gaza Strook. Nadat zionisten met geweld probeerde Palestijnse burgers van Oost-Jeruzalem (Bezet Palestina) uit hun huizen te jagen, kwam het tot verzet van Palestijnen. Het misdadige zionistische regime van Benjamin Netanyahu reageerde meteen met geweld en terreur. De reactionaire islamistische beweging HAMAS die Gaza bestuurt, koos direct ervoor om zeker 1000 raketten op Tel Aviv af te vuren. Daarop viel Israël opnieuw de Gaza Strook aan en dode daarbij 87 Palestijnen.

Laten we duidelijk zijn, de terreurstaat Israël is het probleem hier. De westerse media zet Israël natuurlijk niet neer als het probleem. HAMAS zou het grootste probleem zijn, omdat die raketten afvuurt op Israël aldus RTL4 Nieuws in Nederland. Daarbij wordt volledig vergeten dat Israël de Palestijnen sinds 1967 onderdrukt. Oost-Jeruzalem is niet erkent als Israëlisch, toch wordt het oosten van de stad beheerst door zionistische kolonisten die de Palestijnse inwoners willen verjagen met geweld. Ze worden daarbij gesteund door het Israëlische leger en politie.

Daar komt het steeds op neer, geweld en terreur tegen Palestijnen. Sinds 1948 worden die verdreven, eerst uit de gebieden die nu tot de Staat Israël behoren en sinds 1967 uit Palestijnse gebieden die Israël grotendeels beheerst. De Oslo Akkoorden uit 1993 zouden de Palestijnen een eigen staat geven. Echter de Staat Israël negeerde de akkoorden en gaf de Palestijnen geen vrijheid. Daarom is HAMAS (Islamistische Verzetsbeweging) gegroeid tot de meest invloedrijkste verzetsbeweging, terwijl FATAH (Bevrijdingsbeweging van Palestina) nu gehaat wordt door hun corruptie, nepotisme en collaboratie met de bezetter.

Wat alles nog vreselijker maakt is dat Israël een democratie is, een zwaar gebrekkige democratie. Dit houdt in dat een meerderheid van de Israëlische bevolking steeds moedwillig kiest voor politici die de bezetting en onderdrukking van Palestina steunen. Natuurlijk speelt het zionisme een grote rol hierbij, deze ideologie gaat ervan uit dat het hele historische Israël/Palestina eigendom van de joden hoort te zijn. Zionisten hebben laten zien geen tolerantie te kennen voor niet-joden, met name moslims ervaren discriminatie, stigmatisatie en racisme. De Staat Israël is ook geen seculiere staat, maar een Joodse staat voor enkel en alleen joden.

Op 13 mei 2021 zijn zeker 87 Palestijnen gedood bij bombardementen op de Gaza Strook. Slechts zes Israëlische inwoners zijn gedood bij de raketaanvallen van HAMAS. Dit bewijst hoe ineffectief de raketten van de reactionaire Palestijnse groep zijn. Ze veroorzaken nauwelijks slachtoffers aan de kant van Israël. Toch moet de propagandakracht niet onderschat worden. HAMAS kan zich neerzetten als verzetsgroep door raketten af te vuren. Benjamin Netanyahu kiest dan direct voor vergelding en terreur, want dat is wat zijn extreemrechtse aanhang eist. Die willen meteen Palestijns bloed zien.

HAMAS is dus niet het probleem. Het probleem is de bezetting van de Palestijnse gebieden op de Westelijke Jordaanoever en de lucht en zee blokkade van Gaza. De Palestijnen in de Gaza Strook zitten vast en kunnen geen kant op. Ze zijn volledig afhankelijk van hun Israëlische bezetter die opgevoed zijn met afkeer van de Arabische Palestijnen. Het zionisme leert de Israëliërs dat ze het ”uitgekozen volk” zijn om te heersen. Palestijnen zijn een obstakel die met man en macht onderdrukt moeten worden.

Revolutionair socialisten verwerpen het criminele regime van Benjamin Netanyahu. De Gaza Strook is door Israëlische bombardementen zo goed als onbewoonbaar. 1,85 miljoen mensen leven in de open lucht gevangenis en kunnen geen kant op. In 2014 werden al 2.000 Palestijnen vermoord toen Netanyahu besloot om wraak te nemen voor de moord op twee kolonialistische tieners in bezet gebied. Nu kiest de terreurleider ervoor om Gaza te laten bloeden voor de Palestijnen die zich niet uit hun huizen laten zetten in Oost-Jeruzalem.

De westerse media moet eens fel stelling trekken tegen de Israëlische bezetting. Echter dat past niet binnen de lijn van het westerse imperialisme. Israël is de kunstmatige staat opgericht met steun van het westen. Zonder de miljarden aan dollars uit de belastingkist van de Amerikanen, zou de Staat Israël niet zoveel militaire macht voorstellen. Zionisten in het westen doneren jaarlijks ook miljoenen naar Israël. Daarbij gaat het niet enkel en alleen om rijke joden. Want de meerderheid van donateurs is niet joods, eerder christelijk of seculier.

Alleen al in 2020 kreeg de Israëlische Bezettingsmacht (IDF) meer dan 3,8 miljard dollars aan Amerikaans belastinggeld. Daarnaast kregen de bezetters een lening van 8 miljard dollars van Amerikaanse banken en de wapenindustrie om oorlogsmateriaal te kopen. Geen enkel land krijgt zoveel geld van de Amerikaanse belastingbetaler als de Staat Israël. Het is geen wonder dat dit kleine land in staat is om 54 jaar een ander volk te onderdrukken. Zonder de economische en militaire geldstroom uit Washington DC zou de Staat Israël haar bezetting niet vol houden. Zeker als ze ook nog onder sancties zouden staan zoals Iran, Cuba en Noord Korea.

De terreuraanvallen op de Gaza Strook bewijzen de misdadigheid van Benjamin Netanyahu. De Socialistische Strijdbeweging in Israël/Palestina (Internationaal Socialistisch Alternatief) vecht tegen het zionisme en islamisme. Ze verwerpen zowel de reactionaire HAMAS, het corrupte FATAH en het Israëlische regime. De eisen van de Socialistische Strijdbeweging zijn:

Stop de oorlog! Stop de raketaanvallen en militaire aanvallen op Gaza. Stop de belegering. Stop de politie- en militaire onderdrukking van het protest. Stop de willekeurige arrestaties. Mobiliseer voor betogingen tegen de militaire aanvallen en tegen de bezetting.

Solidariteit met de strijd van de bewoners van Sheikh Jarah tegen de barbaarse overname van hun huizen door kolonisten en het rechtse regime, die proberen Palestijnen te verdringen die onder de bezetting van het Israëlische kapitalistische bewind in Oost-Jeruzalem leven.

Maak een einde aan de toegang van Israëlische strijdkrachten tot het Al Aqsa-complex. Stop de nationalistische provocaties en de aanvallen op de rechten van gelovigen die een godsdienstoorlog in de hand werken. Maak een einde aan de criminalisering van de Palestijnse huizenbouw in Oost-Jeruzalem, stop de sloop van huizen, de bezetting en de nederzettingen.

Er is geen vrede mogelijk zonder strijd tegen bezetting, armoede, ongelijkheid, tegen de corrupte elites en voor gezondheidszorg, bestaansmiddelen en welzijn voor iedereen. Voor protesten van Palestijnen en Israëli’s, nee tegen aanvallen op burgers

Alleen vrede en gelijkheid zullen persoonlijke veiligheid voor iedereen brengen – beëindig alle aanvallen en collectieve straffen op 2 miljoen inwoners van Gaza. Solidariteit met inwoners van beide bevolkingsgroepen in Israël die te maken hebben met willekeurige raketbeschietingen

Stop de bezetting, geen ontkenning meer van het recht op zelfbeschikking en nationale onderdrukking van de Palestijnen. Voor een onafhankelijk socialistisch Palestina met Oost-Jeruzalem als hoofdstad, voor een socialistische verandering in Israël en in de hele regio

Tien jaar oorlog in Syrië

In maart 2011 begon de Syrische oorlog. Nu 10 jaar later is dit conflict nog niet voorbij, ook al zijn de gevechten sinds 2017 verminderd. De oorlog in Syrië heeft nu aan 450.000 mensen het leven gekost en meer dan 5,1 miljoen Syriërs zijn hun land ontvlucht. Hoewel vaak spraken is van een burgeroorlog zal RSM deze term niet meer gebruiken. Dit omdat er in Syrië gevochten wordt door landen als Turkije en Rusland. Syrië is een proxyoorlog geworden voor het Turkse imperialisme en het Russische imperialisme. Rusland dat het dictatoriale regime van Bashar Assad steunt en Turkije dat haar eigen imperialistische plannen heeft in Noord Syrië.

Net als in Tunesië, Libië en Egypte was ook de opstand in Syrië een resultaat van onderdrukking. Jaren lang werden arbeiders steeds armer, terwijl neoliberale dictators (gesteund door het westen) steeds rijker werden. Dictators Ben Ali in Tunesië, Mubarak in Egypte en Gadaffi in Libië waren zeker geen vijanden van het kapitalisme. Gaddafi was een vijand tot de jaren 90, hierna bekeerde hij zich en liet het kapitalisme weer toe in zijn Grote Socialistische Volks Libisch Arabische Jamahiriya. Het openen van de Libische beurs in 2007 bewees dit. Ook stuurde hij zijn zonen naar Londen om daar kapitalistische economie te studeren.

Ben Ali en Mubarak waren al in jaren 80 neoliberale leiders. Geliefd bij het westen omdat ze bereid waren om het neoliberalisme te introduceren in de Arabische wereld. Tot ongeveer 1980 hadden de Arabieren een economie waarbij de staat erg veel invloed had. Syrië had van 1971 tot 2000 een planeconomie naar het voorbeeld van het stalinisme. Onder het bewind van Hafez Assad leek de Syrische Arabische Republiek ook erg op een stalinistische volksrepubliek. Alleen was de Syrische Ba’ath Partij niet trouw aan het marxisme-leninisme. Het stalinisme wees Hafez af, hij stond meer in lijn van het Arabisch-nationalisme dat ook populair was in de jaren 60 en 70.

Toen Hafez Assad in 2000 overleed werd hij opgevolgd door zijn jongste zoon: Bashar Assad. Die was niet voorbestemd om leider te worden. Die eer had zijn oudste broer moeten krijgen. Echter Bassel Assad overleed in 1994 bij een auto ongeluk. Dus koos Hafez zijn jongste zoon uit om hem op te volgen. Toen hij overleed nam Bashar het roer over, na zes jaar te zijn voorbereid kon de jongste Assad dictator van Syrië worden. Op papier is de Syrische Arabische Republiek een seculiere staat. In realiteit speelde Hafez en Bashar op sektarisme door met name leden van de sjiitische minderheid voor te trekken.

Syrië heeft een soennitische bevolking, echter een kleine minderheid is sjiitisch. Deze minderheid is vooral sterk bij de alevieten, de religieuze groepering waar de Assad familie toe behoort. Hafez Assad zorgde ervoor dat de alevieten op belangrijke posities kwamen. Daarnaast voerden hij het Arabisch-nationalisme op en dwong etnische minderheden (met name de Koerden) om zich Arabisch te gedragen. Syrië was (en blijft) een nationalistische dictatuur, niet minder wreed dan andere nationalistische regimes zoals die van Erdogan in Turkije.

Ben Ali in Tunesië heerste van 1987 tot 2011. Onder zijn bewind werden grote privatiseringen doorgevoerd waardoor een kleine groep bezitters (kapitalisten) steeds meer geld kregen. De armoede onder de arbeidersklasse steeg enorm tussen 1987 en 2011. Met name jongeren hadden geen werk en leefde van niets. Hun frustratie ontplofte toen een straatverkoper zichzelf in brand stak als protest. Na massaprotesten moest Ben Ali vluchten aangezien de heersende klasse hem in de steek liet. Hetzelfde gebeurde bij Mubarak in Egypte, alleen Gaddafi hield stand en kon alleen door een opstand van zijn eigen mensen omver geworpen worden.

Natuurlijk deed het hypocriete westen alsof het de protesten en opstanden steunde. Nadat westerse leiders juist heel positief waren geweest over Ben Ali, Mubarak, Gaddafi en ook Bashar Assad, keerde nu de westerse landen zich tegen hun. Bij Gaddafi stuurde het westen zelfs de NAVO op de Grote Socialistische Volks Libische Arabische Jamahiriya af. Die werd natuurlijk verpletterd, want de rebellen hadden de eerste Libische burgeroorlog in 2011 zeker verloren zonder de luchtsteun van de NAVO. Ook in Syrië steunde de NAVO rebelse groepen met wapens, om Bashar Assad omver te werpen.

In het begin gingen die wapens naar het Vrije Syrische Leger (FSA). Deze rebellengroep bestond uit voormalige militairen uit het Syrische Arabische Leger, die weigerden om op ongewapende demonstraten te schieten. Echter deze rebellengroep verloor steun toen islamitische groepen actief werden. Deze kregen geld en wapens van reactionaire monarchieën zoals de Verenigde Arabische Emiraten, Saoedi-Arabië en Turkije. Het FSA hield maar een jaar stand als verenigde organisatie. Na 2012 splitste zich dit leger op en kwamen veel NAVO wapens in de handen van islamieten. Die vormde tot de komst van IS de belangrijkste oppositiegroepen tegen Bashar Assad.

In 2014 kwam Islamitische Staat op in Irak. Deze terreurgroep drong Syrië binnen en nam bijna 1/3 van het land in bezit. Dit was mogelijk omdat het regime van Bashar Assad te maken had met zowel de seculiere rebellen als islamitische rebellen. Daarnaast hadden de Koerden zich ook losgerukt en de Syrische Democratische Strijdkrachten opgericht in 2015. Assad vocht dus op verschillende fronten. Tegen de rebellen gesteund door het westen, dan tegen de islamieten, tegen Islamitische Staat en de Koerden. Met de Syrische Democratische Strijdkrachten kwam een gewapende vrede, zeker toen Turkije een invasie van Noord Oost Syrië begon.

Islamitische Staat werd uiteindelijk verslagen door de eenheid van de Syrische volkeren in de Syrische Democratische Strijdkrachten. Echter een nieuw vijand kwam opdagen. Het Turkse imperialisme zag kans om verslagen IS soldaten te mixen met andere anti-Assad rebellen. Erdogan kreeg de controle over de Syrische Interim Regering door wapens en materiaal te geven aan een nieuwe rebellengroep: Het Syrische Nationale Leger (SNA). Dit leger bestaat uit voormalige IS soldaten, voormalige FSA soldaten en andere anti-Assad strijders.

Turkije gebruikt het Syrische Nationale Leger om zijn interventie in de oorlog te rechtvaardigen. Nu de Syrische Interim Regering onder Ankara valt, hebben ze bepaalde legitimiteit. Erdogan gebruikte het SNA om gebieden in Noord Syrië te onderwerpen aan zijn bewind. Met hulp van Turkse soldaten en luchtmacht is het Erdogan gelukt om een groot deel van Noord Oost Syrië onder Turkse controle te brengen. Officieel is natuurlijk de Syrische Interim Regering de baas over de bezette gebieden, maar we weten allemaal dat deze regering een marionet van Ankara geworden is.

Er zit ook logica in de Turkse interventie in Syrië. Nadat Islamitische Staat verslagen werd door de Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF), was bijna 30% van het land bevrijd door een organisatie geleid door de ideologie van Abdullah Öcalan (PKK oprichter). Erdogan vreest de nationale bevrijdingsstrijd van de Koerden. Daarom begon hij in 2015 met aanvallen op de PKK, terwijl het eerst leek alsof Erdogan toenadering zocht. Bij deze aanvallen valt de Turkse luchtmacht ook Noord Irak aan. Erdogan en zijn extreemrechtse bondgenoten willen de SDF vernietigen net zoals hij de HPG (PKK strijdkrachten in Turkije) wil uitrooien.

Bashar Assad is sinds 2017 aan de winnende hand. Maar de Syrische Arabische Republiek heeft nog niet alles terug gewonnen. Er is spraken van een samenwerking tussen het Syrische Arabische Leger en de Syrische Democratische Strijdkrachten in Noord Syrië tegen het Syrische Nationale Leger (SNA) en de Turkse staat. In Noord West Syrië zitten nog islamitische rebellen van de Syrische Reddingsregering. Echter de grootste vijand van Assad is nu de SNA en diens Turkse meesters. Met de Autonome Administratie van Noord Oost Syrië heeft de Syrische Arabische Republiek een tijdelijk verdrag, maar het is een vrede die slechts gebaseerd is op de Turkse bezetting.

Zonder steun van het Kremlin had Bashar Assad het waarschijnlijk niet gered. Russische piloten en vliegtuigen vliegen in Syrië en vallen posities van de islamieten en SNA aan. 48.000 Russen hebben dienst gedaan in Syrië sinds 2015. Door bombardementen van de Russische luchtmacht zijn zeker 5.000 burgers gestorven. Door deze Russische steun heeft het Syrische Arabische Leger zich staande gehouden tegen Islamitische Staat, die in 2017 ook verslagen werd. Als straks ook de laatste islamieten vernietigd zijn zal Assad zich gaan richten op de gebieden in het noorden, die onder controle van SNA/Turkije staan.

De Koerden en hun Autonome Administratie van Noord Oost Syrië staan behoorlijk geïsoleerd. Dit terwijl zij het meest liberale en democratisch gedeelte van het hele land vertegenwoordigen. De Syrische Arabische Republiek is nog steeds een autoritaire dictatuur. In rebelse gebieden heerste het recht van de sterkste en wie wapens heeft. Ongeveer 8.000 Turken commanderen de 85.000 gewapende strijders van het Syrische Nationale Leger, die door hun plunderingen in Afrin Stad bewezen hebben bijzonder wreed te zijn. Het is dus belangrijk dat de Turkse bezetting ophoudt en dat alle buitenlandse soldaten Syrië verlaten.

Vertrouwen op Bashar Assad kunnen Syrische arbeiders niet. Natuurlijk lijkt Assad een beter alternatief dan de wrede islamitische rebellen of dat tuig dat door Ankara bestuurd wordt. Maar er is een alternatief, ook al hebben wij revolutionair socialisten nog bepaalde vraagtekens. De Autonome Administratie van Noord Oost Syria (AANES) heeft sinds 2015 een model neergezet dat inderdaad veel progressiever is dan het autoritaire staatsmodel van de Ba’ath Partij. AANES is geen socialistisch alternatief, maar het is wel een democratisch alternatief op het autoritarisme van de Syrische Arabische Republiek en de Syrische Interim Regering.

Veel linkse personen en organisatie gegeven daarom ook steun aan de AANES. Kapitalistische regeringen doen dat natuurlijk niet. Want er zit ook een bepaald anti-kapitalisme binnen de Koerdische nationale bevrijdingsstrijd. Daarnaast is Abdullah Öcalan een icoon binnen de Autonome Administratie van Noord Oost Syria. Dit haat Ankara en wil daarom het liefst geheel Noord Oost Syrië onderwerpen, aan de marionetten van de Syrische Interim Regering. Bashar Assad en de leiders van de AANES zullen dat natuurlijk niet toestaan. Hierdoor is dus een onzekere alliantie ontstaan tussen de Syrische dictator en de volkeren van noord oost Syrië.

Noord oost Syrië had een Koerdische staat kunnen worden. In de westerse media wordt dit gebied ook Koerdisch genoemd. Echter de Autonome Administratie van Noord Oost Syrië is dat juist niet. Er is geen spraken van een etnisch-Koerdische staat. De politieke administratie van het gebied is multicultureel en juist niet etnisch nationalistisch. Daarom is de AANES ook een zeldzaam lichtpunt in de oorlog. Want terwijl mensenrechten door zowel Assad als de rebellen geschonden worden is dat veel minder het geval bij de Koerden.

Na tien jaar is het dus zeer onzeker of de Autonome Administratie van Noord Oost Syrië haar onafhankelijkheid kan blijven bewaren. Bashar Assad kan met Russische steun de autonome gebieden binnen vallen. Het Syrische Arabische Leger heeft al eens eerder de Koerden onderdrukt. De Syrische Democratische Strijdkrachten moeten dus geen illusies hebben in hun alliantie met Damascus. Erdogan en zijn Syrische marionetten zijn nu de gezamenlijke vijand van Assad en de AANES. Pas als de bezette gebieden in het noorden bevrijd zijn is de vraag wat de Assad dynastie gaat doen met de Koerden.

Wij vrezen dat hij de wapens zal oppakken. Op dit moment heeft Bashar Assad de alliantie nodig tegen de SNA en Turkije. Er zijn ook nog islamitische rebellen actief in het noorden van Syrië. Erdogan is een destabiliserende factor in het conflict. Het bewijst wederom dat Ankara niets geeft om Syrië. Het gaat hun om macht en met name om de vernietiging van alles dat naar Abdullah Öcalan ruikt. De NAVO is bereid om de Turkse dictator hierin te steunen. Want Turkije mag als enigste dictatuur binnen de westerse alliantie gewoon zijn gang gaan. Het toont de enorme hypocrisie van het westen en van de Noord Atlantische Verdragsorganisatie.

De AANES is een democratisch alternatief en hier kunnen socialisten werken om een socialistisch alternatief op te bouwen. Binnen de autonome administratie zijn politieke raden actief en beheersen coöperaties van werkenden veel ondernemingen. Anders dan in de Syrische Arabische Republiek en gebieden onder rebels bestuur, is er binnen de AANES veel minder spraken van corruptie. Het betalen van smeergeld is zo goed als onbekend, terwijl dit elders juist heel normaal is. Er is werkend onderwijs en een overheid die ook vrouwen enorm veel participatie mogelijkheden geeft.

Dit is allemaal onbekend geweest in Syrië tot 2015. Het Ba’ath bewind hield de Koerdische gebieden bewust onderontwikkeld en dwong Arabisch conservatisme af, vooral nadat Bashar Assad meer neoliberaler werd. De Autonome Administratie van Noord Oost Syrië komt echter nauwelijks in het nieuws. Alle positieve ontwikkelingen zijn onbekend bij mensen in Europa en het westen. Men kent de oorlog en het geweld van Assad en de rebellen. Maar alles wat de Koerden in zes jaar hebben opgericht is alleen zichtbaar op You-Tube.