Waarom socialisten het icoon Lenin niet moeten gebruiken

Volgend jaar zal het 100 jaar geleden zijn dat Vladimir Ilyich Ulyanov overleed op 53 jarige leeftijd. Ulyanov werd in november 1917 aangesteld als Voorzitter van de Raad van Volkscommissarissen van de Russische Socialistische Federatieve Sovjet Republiek. In juli 1923 kreeg hij nog de functie van Voorzitter van de Raad van Volkscommissarissen van de Unie van Socialistische Sovjet Republieken, maar aangezien zijn slechte gezondheid heeft hij deze functie nooit kunnen uitvoeren. Ulyanov is echter niet de naam waaronder deze man bekend stond. Tijdens zijn revolutionaire leven was zijn schuilnaam: Lenin. Nu bijna 100 jaar na zijn dood is het socialisme langzaam weer populair geworden. Toch raden wij het af om Lenins gezicht te gebruiken in onze propaganda, waarom?

Als wij revolutionair socialisten aan Lenin denken, dan zien we een grote revolutionaire denker. Een man die zijn hele leven in dienst van de socialistische revolutie stelde. Een man die door het kapitalisme gehaat en geminacht werd en na zijn dood nog meer verdraaid en verketterd is. Schuld hieraan zijn niet enkele de kapitalisten en hun marionetten in het westen. Lenin is namelijk meteen na zijn overlijden in 1924 verheven tot ”heilige” binnen de religie van het marxisme-leninisme (stalinisme). Dit is de schuilnaam van de stalinistische bureaucratie die na de Russische burgeroorlog de overhand kreeg in de jonge Sovjet-Unie. Leider van de bureaucratie was Joseph Besarionis Jughashvili, die in 1922 de administratieve functie van Generaal Secretaris van de Russische Communistische Partij kreeg.

We kennen de functie van generaal secretaris binnen een stalinistische partij als het opperste gezag. Maar in 1922 was het niet zo bedoeld. De functie was puur administratief omdat het politbureau alle besluiten als collectief nam. Zowel Lenin als zijn medestanders hadden nooit verwacht dat deze Jughashvili (na 1917 bekend als Stalin) het ambt zou misbruiken, om alle macht naar zich toe te trekken. Dit deed Stalin door via de partijadministratie overal loyale stalinisten te plaatsen. Dit eerst alleen binnen de partij en later na 1927 plaatste hij ook loyale volgelingen op staatsfuncties binnen de Sovjet-Unie. Doordat veel ex-tsaristische ambtenaren zich na 1922 bij de communistische partij aansloten en hun privileges wilden behouden, waren ze de idealen eerste stalinisten.

Vladimir Lenin heeft de opkomst van Joseph Stalin als machtige leider nog deels kunnen zien aankomen. Al in 1923, toen hij al deels verlamd was zag Lenin hoeveel macht Stalin naar zich toe getrokken had. De zieke man vreesde voor de opkomende bureaucratie. Hij noemde de Sovjet-Unie dan ook een arbeidersstaat met bureaucratische misvormingen en dat terwijl het land pas net opgericht was. Lenin stierf in januari 1924 en heeft nooit kunnen meemaken hoeveel dood en verderf de stalinisten gezaaid hebben in zijn naam. Want Stalin gebruikte Lenin als icoon voor zijn ”socialisme in eigen land”. Vooral in de jaren 30 verschenen overal Lenin beelden en werd hij een icoon van de stalinistische dictatuur.

Van 1930 tot 1956 zag je heel vaak Lenin en Stalin naast elkaar staan. Dit veranderde pas nadat de stalinisten besloten om af te stoppen van hun grote leider en zich alleen nog op Lenin gingen richten. Natuurlijk was dit slechts een kosmetische verandering, men wou af van Stalin omdat hij binnen zijn eigen rangen veel had gemoord. De bonzen van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie verwijderde Stalin en gingen Lenin nog meer verheerlijken met nog meer standbeelden, loofliederen en symboliek. Overal waar de stalinisten hun dictatuur opbouwde in de wereld werd Lenin daar een symbool van, ook al had hij dit nooit gewild. In het westen gebruikte de anticommunisten de stalinistische dictaturen als bewijst, voor de zogenaamde ”ondemocratische” leer van Lenin.

Toen het stalinisme tussen 1989 en 1991 implodeerden beweerde het anticommunisme dat Lenin ”gefaald” had. Zijn leer is ”fout” kraait de kapitalistische propaganda nog steeds. Wij revolutionair socialisten weten dat dit niet geval is, maar de overvloed aan verdraaiingen, zwart making en leugens was enorm in de jaren 90. Dit werd ook versterkt omdat ex-stalinisten volop meededen met de neoliberale contrarevolutie en zelfs in landen waar stalinistische partijen aan de macht bleven heerst nu min of meer het kapitalisme. Het beeld van Lenin als dictator is ontstaan door de stalinistische bureaucratie en versterkt door de anticommunistische landen. De Lenin van de stalinisten wordt gebruikt om onderdrukking en staatsterreur te legitimeren, wat nog steeds gebeurd in Cuba, Laos, Vietnam en China.

Het Russische imperialisme misbruikt Lenin in Oekraïne, door Sovjet standbeelden van hem weer terug te plaatsen in veroverde gebieden. Voor de imperialisten is Lenin een ”Russische leider”, dit terwijl het reactionaire Kremlin een enorme hekel heeft aan de idealen van de echte Vladimir Ilyich Ulyanov. Die zou het verafschuwd hebben, dat zijn symbolen en gezicht gebruikt worden voor groot Russisch chauvinisme en imperialisme in Oekraïne. Het is daarom logisch dat met name westerse, maar ook oosterse arbeiders geen verschil kunnen zien tussen de Lenin in steen en de echte Lenin. De Lenin uit steen is de Lenin die mensen kennen, die men zag op standbeelden, posters en waar men gehoorzaamheid aan moest zweren van ondemocratische regeringen!

Daarom is het naïef om Lenins gezicht te gebruiken in onze propaganda. Werkenden kunnen het verschil nog niet zien tussen de twee Lenins. Dit is niet hun schuld, de stalinistische/kapitalistische omschrijving van de historische Lenin is gewoon het meest dominant. Daarnaast heeft het anticommunisme genoeg jaren gehad om Ulyanov volledig zwart te maken en hem de schuld te geven voor de misdaden van Stalin. Onze propaganda is helaas te zwak om de berg aan leugens effectief tegen te gaan. Daarom is het onverstandig om Lenin als propaganda icoon te gebruiken in 2023. Dit is niet omdat Lenins idealen fout zijn, maar omdat zijn gezicht zo verankerd is in de stalinistische misdaad en de meeste werkenden dit weten en niet het verschil zien, tussen de Lenin in steen en de Lenin zoals hij was.

Advertentie

Wat valt er te kiezen op 15 maart?

Over enkele dagen zijn er provinciale staten verkiezingen. Niet alleen kiezen we dan de provinciale staten, maar indirect zal ook de Eerste Kamer gekozen worden. Het lijkt erop dat de regeringspartijen hun meerderheid in de Eerste Kamer dreigen te verliezen. Vooral het CDA zal flink moeten inleveren omdat veel agrarische stemmers massaal dreigen te stemmen op de Boer Burger Beweging (BBB). Deze relatief nieuwe politieke partij (opgericht door grote agrarische kapitalisten) verzet zich fel tegen de stikstofbeperkingen en wil het liefst dat boeren gewoon door kunnen gaan met hun huidige veeteelt.

Realiteit is echter dat 40% van de stikstofuitstoot uit de agrarische sector komt. Boeren die steeds meer en meer vee moeten houden om te kunnen blijven concurreren, stoten zoveel CO2 uit dat de grond straks niet meer te verbouwen is. Dit feit wil de BBB niet erkennen. Logisch ook omdat de partij voortkomt uit het boerenprotest en vooral de belangen van grote commerciële bedrijven dient. De kleine boeren laten misleiden door het populisme van de Boer Burger Beweging. Het Christen Democratisch Appél won traditioneel veel stemmen onder boeren. Maar door hun steun aan de stikstof beperkingen die het kabinet oplegt zijn ze onpopulair geworden.

De Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD) blijft sterk, vooral onder rechtse stemmers is geen rede tot echte ontevredenheid. Voor de rijken en de bezittende klasse voert de VVD goed beleid uit. Dat werkenden door de hoge inflatie en dure boodschappen meer lasten ervaren doet de kleine groep VVD stemmers niets. De landelijke opkomst is helaas ook erg laag. Slechts 56% kwam in 2019 stemmen voor de provinciale staten. Dit toont ook dat velen (terecht) denken dat er niets te veranderen valt door te stemmen. Dat is te begrijpen omdat politiek links geen socialistisch alternatief neerzet. Ook al gaan PvdA/GroenLinks samen als één lijst, ze bieden geen uitweg.

BIJ1 doet bij deze verkiezingen niet mee, ook de Socialisten zijn niet in staat om mee te doen. Hierdoor heeft de linkse stemmer eigenlijk maar twee keuzen. De ’’Sociaaldemocratische’’ Partij met nationalistische karakteristieken of de burgerlijk-groene: Partij voor de Dieren. Geen van deze partijen wil met het kapitalisme breken en denken allemaal hun idealen te kunnen realiseren onder de huidige machtsstructuren. Het stemadvies van revolutionair socialisten zal dan ook zijn om links te stemmen, waarmee we dan SP of PvdD bedoelen. Echter we zeggen hierbij ook duidelijk dat we zullen moeten strijden voor een socialistisch alternatief.

Socialistisch Alternatief roep daarom werkenden op om contact met ons op te nemen en te strijden voor het socialisme. Hiermee bedoelen we niet de sociaaldemocratie (meer overheid onder het kapitalisme) of dictatoriale overheidscontrole (stalinisme). Verkiezingen zijn de enigste manier waarop de binnen deze beperkte democratie de kapitalistische politici kunnen afstraffen. Daarom is het belangrijk om tegen de regeringspartijen te stemmen, maar niet te vallen voor rechts-populistische of extreemrechtse partijen. Want zowel JA21, PVV en FvD staan voor kapitalistische politiek, een discrimineerde houding tegenover etnische minderheden, vrouwen en de niet heteroseksuele gemeenschap.

Wij staan voor de opbouw van een sterke socialistische arbeiderspartij om een alternatief neer te zetten bij verkiezingen, maar ook om de werkende klasse te laten zien dat zij de klasse zijn die aan de macht moet komen. Het kapitalisme verdeelt ons en geeft alle winsten aan een extreme minderheid van bezitters (kapitalisten). Daarom werkt Socialistisch Alternatief ook binnen de Socialisten om deze nieuwe formatie uit te bouwen tot een socialistische partij, die mee kan doen met verkiezingen en die op straat een echt links geluid laat zien tegen het kapitalisme (wat PvdA, GL en SP niet doen). Neem daarom contact met ons op en doe mee met de strijd voor een socialistisch Nederland, als deel van vrijwillige socialistische federatie van Europa en de gehele wereld!

Waarom een feministen mars nodig is!

Vandaag is er de eerste landelijke feministen mars in Amsterdam. Onder velen heerst de misopvatting dat vrouwen al gelijkwaardig zijn in de maatschappij. Echter de realiteit is dat dit niet zo is. Vrouwen krijgen nog steeds te maken met discriminatie, seksisme en onveiligheid. De meeste slachtoffers van huiselijk geweld zijn nog steeds vrouwen. Daarnaast heeft het schandaal bij the Voice of Holland bewezen dat de kapitalistische entertainmentindustrie vol zit met seksisme en dat de leiders van grote bedrijven hier te weinig aan doen om hun winsten te behouden. Het seksisme en kapitalisme zijn aan elkaar gelinkt. Daarom is de strijd voor vrouwenrechten zonder breuk met het kapitalisme niet te doen.

Het is goed dat de eerste feministen mars gehouden wordt. Want zoals de organisatoren ook zeggen; ”Door verder te gaan als Feminist March hopen we een duidelijke boodschap af te geven: feminisme is niet alleen voor vrouwen, maar voor iedereen die onderdeel uitmaakt van een gemarginaliseerde groep of zich onderdeel voelt van ons collectief”. Dat is inderdaad een stap in de goede richting. Wij gaan echter nog een stap verder. Revolutionair socialisten pleiten voor socialistisch feminisme, waarbij onze strijd voor vrouwen gekoppeld wordt aan de noodzaak van een socialistisch alternatief in de politiek. Socialistisch Alternatief, de Nederlandse sectie van Internationaal Socialistisch Alternatief steunt daarom de internationale campagne ROSA.

ROSA – Socialistische Feministen is vernoemd naar Rosa Luxemburg. Deze Pools-Duitse revolutionair socialist was een felle voorvechter van vrouwenrechten. Ze snapte echter ook dat het kapitalisme de onderdrukking van vrouwen mogelijk maakte en dus pleitte Luxemburg in haar kort leven voor socialistisch feminisme. Wij verschillen hiermee met de burgerlijke feministen of liberale feministen. Die geloven dat vrouwen op gelijkwaardige functies binnen de kapitalistische gemeenschap kunnen komen door ”vrouwen quota’s” in stellen of vrouwen meer ”middelen” te geven. Realiteit is echter dat dit het seksisme en de wereldwijde uitbuiting van vrouwen niet heeft verminderd.

Socialistische feministen van ROSA schrijven dat: ”ROSA verdedigt de noodzaak van het uitbouwen van een verenigde strijd van werkenden en jongeren – vrouw en man – tegen seksisme, maar ook tegen het kapitalisme dat elke vorm van discriminatie onderhoudt en voedt. We verdedigen de noodzaak van een samenleving die gebaseerd is op de noden en mogelijkheden van iedereen : een socialistische samenleving. We denken dat deze veranderingen noodzakelijk zijn om de materiële basis te creëren die nodig is voor de emancipatie van vrouwen”

Loop daarom vandaag mee in de feministen mars in Amsterdam om 13:00 uur!

Suriname: Opstand tegen de falende regering

Het is onrustig in Suriname. Demonstranten zijn het parlement binnen gedrongen en keren zich tegen de kapitalistische regering van Chan Santokhi. Het is nooit echt goed gegaan met Suriname sinds haar onafhankelijkheid in 1975. Dit komt vooral omdat de kapitalistische overheden geen interesse hebben in het welzijn van de werkende klasse. Daarnaast was het land lange tijd in de greep van de corrupte Dési Bouterse, die ook als militaire dictator heerste tussen 1980 en 1987. Ongeveer 50% van het land leeft in relatieve armoede. Dit aantal zal toenemen door massieve inflatie en de ellende die de Nationale Democratische Partij achtergelaten heeft.

Dictator en corrupte president Dési Bouterse was tien jaar de baas over Suriname van 2010 tot 2020. Hij heeft het land letterlijk failliet gemaakt en toen Chan Santokhi het moest overnemen had het land diepe schulden. Daarnaast gaf de Nationale Democratische Partij (NDP) veel overheidsbanen aan loyale aanhangers. In de laatste maand van Bouterse zou de overheid nog een 4.000 extra ambtenaren hebben aangesteld. Veel NDP ministers lieten hun ministeries in chaos achter, hierdoor stond de nieuwe overheid van de Vooruitstrevende Hervormingspartij (VHP) al met 0-1 achter. Santokhi nam het roer ook over midden in de Covid-19 crisis. De schade van zowel tien jaar Bouterse en Covid-19 hebben voor veel onvrede gezorgd.

Probleem is dat Santokhi geen socialist is. Hij denkt foutief te kunnen werken binnen het kapitalistische systeem. Alleen door de corruptie en armoede voelt het internationale kapitalisme weinig voor het kleine Suriname. Dit wil de regering veranderen door (je raad het al), neoliberaal beleid. Het land moet zich ”open stellen” voor buitenlandse kapitalisten. Dit is een mislukte neoliberale tactiek die bewezen heeft niet te werken. Overal waar neoliberalisme wordt toegepast, groeit de welvaart voor een kleine minderheid en groeit de armoede voor de meerderheid. We zien de resultaten al in Suriname na drie jaar VHP overheid.

Politiek werd lange tijd gevoerd via etnische lijnen. De VHP was de Hindoestaanse partij, terwijl de Algemene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij en Nationale Partij Suriname vooral de zwarte bevolking vertegenwoordigen. De Nationale Democratische Partij was hierop een uitzondering. Dési Bouterse beweerde boven de etnische partijen uit te steken en via links populisme weet hij nog steeds een gedeelte van de Suriname bevolking voor zich te winnen. Maar geen enkele van de grote politieke partijen biedt een socialistisch alternatief aan. Dit zorgt ervoor dat politiek steeds bedreven wordt via het kapitalisme. Ironisch genoeg zeggen alle politieke partijen in het land dat ze sociaaldemocratisch en centrumlinks zijn.

De protesten in februari 2023 zijn voortgekomen uit wanhoop en woede. Natuurlijk maakt een deel van de ”demonstranten” misbruik van de situatie door te plunderen. Dit gebeurd vaker bij protesten en het moet ook veroordeeld worden. Echter de Surinaamse werkende klasse zal moeten beseffen dat ze niets te winnen hebben met de huidige politici. Vanuit de vakbonden zal gevochten moeten worden met een algemene staking en protesten die gecontroleerd worden door werkenden. Net als in Nederland en Europa ontbreekt het in Suriname aan een klassenbewustzijn. Een duidelijk resultaat van de afwezigheid van een socialistisch alternatief.

In wanhoop stelt de Surinaamse overheid nu een avondklok in en dreigt met geweld en massa arrestaties. Dat zal de woede niet doen bekoelen alleen maar versterken. Chan Santokhi zit vast in zijn eigen neoliberale beperkingen en kan de problemen van Suriname niet binnen het kapitalisme oplossen. Is er dan geen linkse partij die het anders wil doen? Nee, er zijn genoeg centrumlinkse partijen, maar ook die noemen het socialisme niet bij naam en zijn meestal politieke voertuigen van elitaire politici. We hebben al gezegd dat bijna alle politieke partijen in de Republiek Suriname zich sociaaldemocratisch of centrumlinks noemen. Een tactiek om met linkse woorden te strooien en niet buiten het kapitalistische systeem te hoeven denken.

Een partij die ooit in het Surinaamse parlement zat was de Surinaamse Partij van de Arbeid (SPA). Echter deze sociaaldemocratische partij koos ervoor om deel te nemen aan kapitalistische regeringen onder leiding van de VHP. De SPA verloor aan parlementszetels in 2015 en heeft sindsdien geen vertegenwoordigers meer. De Broederschap en Eenheid in de Politiek (BEP) zat ook met de VHP in coalities en wist geen alternatief neer te zetten. Het maakte de verkiezingsoverwinning van de Nationale Democratische Partij in 2010 mogelijk.

De NDP werkte nauw samen met de Progressieve Arbeiders- en Landbouwers Unie (PALU), een partij die zich ooit ’’marxistisch’’ noemde, maar tegenwoordig geen revolutionair socialisme aanhangt. Deze PALU verloor haar laatste zetel in 2020 en is door haar collaboratie met Dési Bouterse ongeloofwaardig en niet te vertrouwen. We zien in feite twee pseudo-linkse kampen. Het sociaaldemocratische kamp van de VHP en diens bondgenoten en een links-populistisch kamp geleid door de NDP. Beidde kampen strooien met populisme, maar hebben bewezen geen alternatief te willen bieden op het Surinaamse kapitalisme.

Dat Surinaamse kapitalisme is toch al behoorlijk zwak. Tussen 40% en 70% van de bevolking moet met weinig tot zeer weinig inkomen rondkomen. Die lijden nu het meest onder de enorme inflatie en verlaging van belangrijke overheidssubsidies. Ook weten we dat nepotisme deel is van de Suriname. Zowel Dési Bouterse als Chan Santokhi gaven hun vrienden en familie goed betaalde overheidsbanen en land. Volgens de Surinaamse grondwet heeft iedereen recht op een stuk land, echter door de corruptie bij de overheid, krijgen voornamelijk de rijken dit toegekend en de werkende klasse nauwelijks tot nooit!

Enorme inflatie sinds 2022 is een oorzaak van de huidige protesten en wanhoop. Werkende Surinamers en hun gezinnen kunnen hun maandelijkse lasten niet meer betalen. Natuurlijk doet de overheid hier niets tegen omdat ze vast zitten aan neoliberale dogma’s. De wanhoop is enorm, ook bij de Surinaamse Nederlanders die in Europa van familie horen, hoe duizenden gezinnen niet genoeg geld hebben om elke maand rond te komen. De lasten zijn met minimaal 60% toegenomen sinds het begin van 2022 en omdat zoveel moeten rondkomen van lage lonen is men erg boos op de overheid.

Het misdadige Internationaal Monetaire Fonds is hiervoor verantwoordelijk. Want zowel Dési Bouterse als Chan Santokhi hebben de neoliberale dictaten van het IMF aanvaard in ruil van economische steun. Al meer dan 40 jaar dwingt het IMF neoliberalisme af op de wereld. Zo eist men in Suriname dat de subsidies op brandstof en elektriciteit worden verlaagd naar een ’’kostenterugwinningsniveau’’. Hierdoor kunnen veel Surinamers niet meer auto rijden omdat de brandstofkosten te hoog zijn. Ook de kosten voor elektriciteit zorgen tot stress en vele durven hun lichten thuis niet meer aan te doen.

Wat nu te doen? Surinaamse arbeiders hebben niets te winnen in de huidige politiek. De politieke partijen in de Republiek Suriname zijn allemaal kapitalistisch en denken niet buiten de bestaande (kapitalistische) machtsstructuren. De VHP overheid hoopt op buitenlandse investeerders, maar hun eigen corruptie en nepotisme maken het land niet bepaald aantrekkelijk. De oplossing ligt ook niet in het neoliberalisme. De werkende klasse zal zelf actie moeten ondernemen en een klassenbewustzijn moeten ontwikkelen.

Alleen dan kan een partij van de arbeiders gevormd worden die ook durft te breken met het kapitalisme en de bestaande Surinaamse staat. Want die werkt niet in het voordeel van de werkende klasse. Door het falen van de huidige overheid kan de NDP met links populisme weer stemmers trekken. Echter, werkenden moeten niet vergeten dat veel ellende van nu de schuld is van tien jaar NDP. Alle vakbonden zouden samen moeten komen om een partij van de werkende klasse op te richten. Een partij die bereid is om te breken met het kapitalisme en een socialistisch alternatief neerzet. Dat zou vele kunnen aanmoedigen om mee te doen in de opbouw van een Surinaamse socialistische raden republiek.

Eenheid van Democraten en Republikeinen tegen socialisme

De neoliberale Democratische Partij en extreemrechtse Republikeinse Partij in de VS zijn het eindelijk eens. Alle Republikeinen en 109 Democratische leden van het Congres (parlement) stemde voor een gezamenlijke verklaring waarin het socialisme wordt afgekeurd. Hoewel er op deze planeet geen socialistische landen zijn en het socialisme niet de kracht heeft om aan de macht te komen (voorlopig), zijn de politieke lakeien van het kapitalisme erg bang hiervoor. Daarom heeft het Congres van de Verenigde Staten nu een politieke stunt uitgehaald met een resolutie tegen het socialisme, een enorme verspilling van tijd en belastinggeld!

Wat staat nu in deze resolutie? Die gesteund is door alle Republikeinen en 109 Democraten? Het is gewoon oude koeien uit de sloot, de eeuwige hetze van de heersende klasse tegen het socialisme, met het dode stalinisme in de hoofdrol. De resolutie noemt de Sovjet-Unie, Cambodia, Cuba en Noord Korea. Ironisch genoeg zijn de Amerikanen blijkbaar vergeten dat ze massamoordenaar Pol Pot (Cambodia) gesteund hebben met wapens, zodat hij kon vechten tegen de Vietnamezen. De man die 1/3 van alle Cambodjanen dode tussen 1975 en 1979, kreeg wapens uit de VS en politieke steun van de Republikeinen. Ook was de VS behoorlijk vriendelijk tegen Mao Zedong na 1971. Maoïstisch China mocht zelfs Amerikaanse vliegtuigen kopen!

De resolutie zet ook Vladimir Lenin op dezelfde hoogte als Joseph Stalin, Mao Zedong en Pol Pot. Dat is een historische misdaad omdat Lenin stierf nog voordat Stalin, Mao en Pol Pot aan de macht kwamen. Stalin was in 1924 nog geen alleenheerser, Mao werkte binnen de Chinese nationalistische partij (KMT) en Pol Pot leefde nog niet. Daarnaast heeft Lenin nooit de totalitaire lijn van het stalinisme gesteund. Hij wees de bureaucratische ontwikkelingen in de Sovjet-Unie in zijn laatste levensjaar af en vreesde voor de macht van Joseph Stalin. Maar het kapitalisme moet Lenin op gelijkte hoogte met Stalin plaatsen om een directe lijn tussen de Russische revolutie en het stalinisme te trekken.

109 Democraten stemde voor de antisocialistische resolutie, wat bewijst dat de Democratische Partij net zo antisocialistisch als de Republikeinse Partij is. De resolutie kon ook alleen maar komen omdat de Republikeinen nu een meerderheid in het Congres van de Verenigde Staten hebben. Dat 109 Democraten voor deze hetze stemde bewijst de trouwheid van de neoliberale partij aan het antisocialisme van de heersende klasse. Het is daarom volledig terecht dat Socialistisch Alternatief (ISA in de VS) oproept om te breken met de Democratische Partij. Probleem is dat politiek links al jaren leeft in de illusie dat ze de Democratische Partij nodig hebben. Dat links via de Democraten veranderingen moeten afdwingen. Dit denkt bijvoorbeeld de Democratische Socialisten van Amerika!

De Democratische Socialisten van Amerika groeide extreem de laatste jaren. Van 5.000 leden in 2013, ging de partij naar 94.000 in 2021. Het zijn voornamelijk jongeren die lid werden in de hoop dat de DSA een alternatief kunnen neerzetten op de verrotte kapitalistische politiek. Probleem is dat DSA geleid wordt door gematigde socialisten, dat zijn figuren die niet geloven in een revolutie en illusies hebben omtrent de staat en de Democratische Partij. We zien dit ook in Nederland bij de SP van Lilian Marijnissen. De SP is niet in staat om verkiezingen te winnen sinds 2010 door hun gematigde houding en compromisbereidheid met het kapitalisme. Marijnissen denkt met populisme te winnen, in realiteit verliest ze keer op keer.

DSA in de VS heeft enorm potentiaal. Echter de leiding is niet revolutionair ingesteld en denkt foutief dat ze via de Democratische Partij moeten werken. We zien ook dat leden van DSA die via de Democraten in het Congres komen, zich onderwerpen aan de lijn van de partij. Een mooi voorbeeld is Alexandria Ocasio-Cortez (AOC), een DSA lid dat in 2019 via de Democratische Partij in het Congres is gekomen. AOC noemt zich ”socialistisch”, maar koos er ook voor om de lijn van de Democraten te volgen en daarmee klassenverraad te plegen aan het spoorpersoneel. Een staking van Amerikaanse spoorarbeiders werd neergeslagen met politieke steun van Ocasio-Cortez. Het DSA lid pleegde boerenbedrog en toonde hiermee dat ze deel is van de kapitalistische staat en het onderdrukkingsapparaat.

Socialistisch Alternatief schreef over haar verraad:

Wat deze verklaring impliceert en wat de acties van de Squad (AOC en andere zogenaamde ”socialisten”) definitief bewijzen, is dat deze verkozenen deel uitmaken van de kapitalistische staat, de staat die handelt voor de miljardairs tegen de belangen van de meerderheid, de arbeidersklasse. Een socialist kan geen stakingsbreker zijn. De DSA moet elke pretentie dat de Squad socialistisch is, achterwege laten. De DSA moet hen uit hun organisatie zetten. Zo niet wordt het verraad van de Squad ook het verraad van de DSA.

De Republikeinse Partij is meest plutocratische partij van de VS. Het is niet alleen een partij van de rijken en de kapitalisten, de Republikeinen zijn sinds 2016 ook extreemrechts. Dat houdt in dat ze extreemrechtse opvattingen zijn gaan steunen, we hoeven hiervoor alleen naar Donald Trump te kijken. Het is niets voor niets dat racisten en fascisten hun heil zoeken bij de Republikeinen sinds de Trump aanhangers de partij overnamen. De democratische conservatieve partij is dood, de huidige Republikeinse Partij is tegen de democratie, vrouwenrechten, arbeidersrechten en de vrijheid van meningsuiting. Voor de kapitalistenklasse maakt dat niets uit. Ze weten dat de Republikeinen hun marionetten zijn en als die iets te ver gaan dan mogen de Democraten het overnemen.

Wat Amerikaanse arbeiders nodig hebben is een partij van de werkende klasse. De Democratische Partij zal dat nooit worden en het feit dat 109 Democraten voor de antisocialistische resolutie stemde bewijst dit. Als de Democratische Socialisten van Amerika blijven vasthouden aan de illusie dat ze de Democraten nodig hebben, zal de partij leden gaan verliezen. Jongeren zullen vroeg of later gedesillusioneerd worden. We zagen dit al bij de sociaaldemocratie, de Jonge Socialisten in Nederland zijn zelfs failliet. Kapot gemaakt voor hebzuchtige penningmeesters die geld stalen van de PvdA jongeren. De sociaaldemocratie is een doodlopende weg en de DSA moet hiervan afstappen om niet zoals de Europese sociaaldemocratie te eindigen!

Hypocrisie van de Nederlandse staat in zaken demonstratierecht

Het nieuws dat klimaatactivisten al gearresteerd werden in hun huizen nog voordat ze konden demonstreren, bewijst de hypocrisie van de Nederlandse staat. Activisten van Extinction Rebellion Nederland wouden een snelweg blokkeren en terwijl ze dat aankondigden, was de politie al onderweg om hun thuis te arresteren. Ter vergelijking; de boeren die met tractoren de wegen blokkeerden werden niet in hun huizen opgepakt. Erger, politieagenten gingen zelfs met boerse demonstranten op de foto. Dit toont dat de staat duidelijk maakt welke demonstratie men wel toestaat en welke niet.

Dit laat zien hoe de kapitalistische staat omgaat met vrijheid van meningsuiting. Het extreemrechtse tuig dat zwarte activisten van Kick Out Zwarte Piet tegenhield op snelwegen is ook niet opgepakt nog door de politie afgevoerd. Agenten zijn bijzonder hard tegen anarchistische activisten die veel geluid maken, maar laten Covid-19 ontkenners en boeren met rust. Het toont dat de staat behoorlijk repressief is en vooral linkse activisten hard aanpakt onder invloed van de heersende rechtse mentaliteit bij politie en de staat. De overheid/staat is niet neutraal en werkenden zullen zich moeten realiseren dat wij niet kunnen vertrouwen op de staat.

In de NRC is al de grap gemaakt dat de activisten van Extinction Rebellion Nederland beter tractoren hadden moeten krijgen om een snelweg te blokkeren. Dit omdat de boeren met hun tractoren wel de vrijheid hadden om de boel plat te leggen. Het komt er uiteindelijk op neer dat de Nederlandse staat hypocriet is en geen neutrale kijk heeft op het demonstratierecht. Het institutionele racisme bij de overheid laat ook zien dat we niet te maken hebben met een neutrale staat. Dit bewijst ook waarom wij niet geloven in het versterken van de staat, zoals de sociaaldemocratie poogt.

De Nederlandse overheid/staat is hard in het ingrijpen bij demonstraties van studenten, arbeiders, activisten en organisaties die het kapitalisme kritisch tegenover staan. Ook faalt de overheid wanneer werkenden hulp nodig hebben zoals bleek bij de toeslagenaffaire. Protest is daarom nodig, maar dat moet wel georganiseerd worden door werkenden. Extinction Rebellion zou er goed aan doen om samen met de werkende klasse de strijd te organiseren. Want los van werkende mensen zijn protesten zwakker en houden niet lang vol.

Revolutionair socialisten keuren de Nederlandse staat af en roepen op tot verzet tegen deze overheid. Echter acties los van de werkende klasse gaan de klimaatproblemen niet oplossen. Uiteindelijk is alleen een breuk met het kapitalisme de enigste manier om een einde te maken aan de klimaatcrisis. Socialistisch Alternatief, de Nederlandse sectie van Internationaal Socialistisch Alternatief eist:

• Onmiddellijke sluiting van alle kerncentrales
• Onmiddellijke ontmanteling van kolencentrales.
• Miljarden euro’s overheidsinvesteringen in de omschakeling van de energievoorziening naar hernieuwbare energiebronnen.
• Nationalisatie onder arbeiderscontrole en omschakeling van de productie naar ecologisch veilige en duurzame producten.
• Volledige loondoorbetaling en nieuwe degelijke jobs voor alle werknemers in fabrieken en sectoren die gesloten moeten worden voor klimaatbescherming.
• Gezamenlijke strijd van arbeiders en klimaatactivisten
• Betaalbare mobiliteit voor iedereen – gratis openbaar vervoer, zitplaatsen voor iedereen, massale uitbreiding van het openbaar vervoer, gratis lokaal vervoer, snelheidsbeperking op snelwegen.
• Draag de energie- en auto-industrie, grote bedrijven en banken over aan de overheid.
• Democratische controle en beheer door arbeiderscomités en de werkende bevolking.
• Wereldwijd in actie tegen de vernietiging van klimaat en milieu.

De nazistische oorsprong van de Duitse geheime politie

De Bundesnachrichtendienst (Federale Inlichtingendienst – BND) is samen met het Bundesamt für Verfassungsschutz (Federale Ambt voor de Bescherming van de Grondwet) de geheime dienst van de Bondsrepubliek Duitsland. Terwijl bijna iedereen bekend is met het Oost-Duitse Ministerie voor Staatsveiligheid (Stasi) weten zo goed als weinigen, de nazistische oorsprong van de BND. De westerse propaganda gaat natuurlijk niet vertellen dat extreemrechtse figuren aan de wieg stonden van de ”liberaal democratische orde” en het ”Vrije Duitsland”.

Revolutionair socialisten zijn tegenstanders van de voormalige Duitse Democratische Republiek (DDR) en de huidige Bondsrepubliek Duitsland (BRD). Net zoals wij tegenstanders zijn van het Koninkrijk der Nederlanden keren wij ons tegen deze landen omdat ze niet het belang van werkenden dienen. Dit deden we vanuit een socialistisch standpunt, aangezien zowel de DDR als de BRD opgericht waren door buitenlandse grootmachten. De BRD was het resultaat van de westerse geallieerden, die een anticommunistisch Duitsland wouden. Stalin had liever een burgerlijk neutraal Duitsland gehad. Daarom was de DDR in het begin ook opgebouwd als een burgerlijke staat, met symbolen van de Weimar Republiek en geen verwijzingen naar het socialisme.

De anticommunisten in het westen moesten van een neutraal Duitsland niets hebben. West-Duitsland werd op 23 mei 1949 opgericht met Bonn als hoofdstad. De Oost-Duitse stalinisten bleven de BRD omschrijven als West-Duitsland en noemde het land niet bij hun eigen naam. Konrad Adenauer die in 1949 bondskanselier werd weigerde om de DDR te erkennen, West-Duitse media spraken daarom van de Sovjet bezettingszone als men de DDR bedoelde. Drie jaar eerder had het Amerikaanse leger al stappen gezet om een Duitse veiligheidsdienst op te zetten. Veel moeite was niet nodig. Men rekruteerde gewoon leden uit de voormalige Wehrmacht, officieren die trouw hadden gezworen aan Adolf Hitler en het nazisme.

Leutenant generaal; Reinhard Gehlen, werkte voor Hitler als inlichtingenofficier in het Duitse leger. Hij analyseerde de Sovjet-Unie en diens legers vanaf 1942. Gehlen ging na 1945 direct voor de Amerikanen werken en die vonden het geweldig dat een man met zoveel kennis nu voor hun werkten. Met steun van het Amerikaanse leger werd de Gehlen Organisatie (GO) opgericht in 1946. De schuilnaam van de groep was de Zuid-Duitse Industriële Organisatie. Gehlen rekruteerde meer dan 350 ex-Nazi officieren en had eind jaren 40, 4.000 spionnen werken in de Sovjet bezettingszone van Duitsland. Oorspronkelijk moest de GO verantwoording afleggen aan het Amerikaanse leger. Echter vanaf 1947 gehoorzaamde Gehlen alleen nog aan de CIA!

Niet alle westerse geallieerden waren blij met ex-Nazi’s die nu spioneerden voor het westen. De Britten waren erg vijandig en deden alles om de GO te saboteren in hun zone. De Britse pers schreef heel open over Reinhard Gehlen en de CIA was daar niet blij mee. Toen de BRD in 1949 werd opgericht bleef de GO werken voor de CIA en moest Adenauer accepteren dat de enigste veiligheidsdienst in West-Duitsland niet onder zijn regie stond. Pas zeven jaar later in 1956 ging de CIA akkoord om de GO te hernoemen in de Federale Inlichtingendienst (BND). Echt efficiënt is de Gehlen Organisatie niet geweest. Veel spionnen werden ontmaskerd omdat de Sovjet geheime diensten veel dubbelagenten hadden in de GO.

Konrad Adenauer bleef Reinhard Gehlen steunen, ook al was duidelijk dat hij als leider van de BND niet goed werk leverde. KGB en Stasi agenten wisten zoveel informatie binnen te halen dat Gehlen eigenlijk een mislukking genoemd kan worden. Pas nadat Gehlen met pensioen was gestuurd, bleek dat zijn BND leed aan nepotisme en corruptie. Reinhard Gehlen gaf BND geld aan familie en vrienden, hij was corrupt. Er was spraken van vriendjespolitiek en zelfverrijking. De Amerikanen hebben dat altijd prima gevonden, zolang men de Sovjet-Unie maar tegenwerkte was alles geoorloofd. Corruptie en nepotisme! Washington DC vond het allemaal goed!!

In de jaren 50 en 60 was het de groep rond Reinhard Gehlen die linkse Duitsers in de gaten hield. Terwijl Adenauer veel ex-Nazi’s gratie gaf, spioneerde de voormalige Hitler aanhangers rond in linkse partijen en groepen. Vooral de Communistische Partij van Duitsland (KPD) en de Sociaaldemocratische Partij van Duitsland (SPD) waren het ”Rode Gevaar” volgens Adenauer. De KPD werd in 1956 zelfs verboden en diens leden vervolgd door het ”democratische” West-Duitsland. Pas in 1968 was het weer mogelijk om een communistische partij op te richten in West-Duitsland. Officieel is het KPD verbod nog steeds van kracht, hoe belachelijk dit ook is.

Nog niet zo lang geleden werd duidelijk dat extreemrechtse figuren actief zijn in het Duitse leger. Het was een enorm schandaal, maar bewijst ook dat de Duitse staat niet naar extreemrechts kijkt als groot gevaar voor de Duitse democratie. Nee, de staat kijkt liever naar linkse Duitsers, die kritisch kijken naar het kapitalisme. Extreemrechts probeerde zelfs een staatsgreep te plegen in 2022. Dat lukte natuurlijk niet, maar alleen al het feit dat extreemrechts zich sterk genoeg voelt om zover te gaan bewijst dat de BRD totaal niet in staat is om de democratie te beschermen.

West-Duitsland werd in oktober 1990 eigenaar van de Duitse Democratische Republiek. Sindsdien is er veel aandacht voor de misdaden van de stalinistische staat en diens: Ministerie voor Staatsveiligheid. Echter de nazistische oorsprong van de BND wordt zo goed als verzwegen. Men spreekt liever niet over Reinhard Gehlen, die heel makkelijk weer aan het werk ging voor de Amerikanen en later de anticommunistische Adenauer. Dat oorlogsmisdadigers vrij gelaten werden in de jaren 50, bewijst hoe veel moeite Konrad Adenauer deed om het nazistische verleden onder het tapijt te vegen. West-Duitsland moest vooral de Russen zien als vijand en wie dat niet wou zien was een gevaar voor de “liberaal democratische orde”!

Nog steeds voert met name het Federale Ambt voor de Bescherming van de Grondwet, een ware hetze tegen linkse Duitsers. Revolutionair socialisten worden op één hoop met het stalinisme geworpen. Wie het socialisme aanhangt wordt zelfs een vijand van de ”Freiheitliche demokratische Grundordnung” genoemd. Zo sterk is de hetze van de Duitse staat tegen marxisten, dat wij op gelijke hoogte met islamieten en extreemrechtse figuren worden geplaatst. Het Federale Ambt voor de Bescherming van de Grondwet bespioneert revolutionair socialisten, die openlijk hun afkeer van de BRD duidelijk maken. Net als de Gehlen Organisatie bewijzen de huidige Duitse inlichtingendiensten hun loyaliteit aan de kapitalistische staat.

Daarom eisen wij de opheffing van de BND. Helaas is er nog geen socialistisch alternatief waar Duitse arbeiders en hun gezinnen op kunnen vertrouwen. DIE LINKE is de enigste linkse partij die en alternatief kan neerzetten. Helaas zorgt het reformisme binnen DIE LINKE er juist voor dat foutieve politiek wordt gevoerd. De linkse partij verliest al jaren verkiezingen door hun gematigde houding en zelfs compromisbereid om te regeren onder het kapitalisme. Revolutionair socialisten zeggen dat de Duitse arbeiders niet op de BRD en hun veiligheidsdiensten kunnen vertrouwen. De nazistische oorsprong van de BND bewijst dit!

11 maanden na de invasie

Op 24 januari 2023 zal het 11 maanden geleden zijn dat Russische troepen vanuit Belarus (Wit-Rusland), de Krim en de separatistische ’’volksrepublieken’’ in de Donbas regio, geheel Oekraïne binnenvielen. De Russische regering en het militaire apparaat hadden deze ’’Speciale Militaire Operatie’’ al maanden voorbereid. Meer dan 180.000 soldaten verzamelden zich in december 2021 aan de grens. Officieel om een oefening te houden, maar de Amerikaanse inlichtingendiensten waarschuwden al voor de dreigende invasie. Vanwege hun rol in de oorlog in Irak en Afghanistan geloofden er maar weinigen in, maar deze keer hadden ze het wel bij het rechte eind.

Twee maanden later kwam de invasie en de Russen begonnen voor het eerst sinds 1945 een grootschalige landoorlog in Europa. 180.000 Russische soldaten werden ondersteund door 35.000 separatisten van de sinds 2014 bestaande Russische marionettenstaten in de Donbas regio van Oekraïne. De vrees was dat Oekraïne de strijd niet aan zou kunnen. Vele hadden de kracht van het Russische leger overschat, zeker omdat Putin steeds beweerd had na 2008 grote militaire hervormingen te hebben doorgevoerd.

Dat bleek nu grotendeels gebakken lucht. Het Russische leger is door corruptie, wantrouwen en een slechte commandostructuur totaal niet in staat gebleken om het kleinere Oekraïense leger de baas te worden. Als er één leger is dat wel grote hervormingen doorvoerde sinds 2014 is het wel dat van Oekraïne. Na de EuroMaidan van december 2013 begonnen prowesterse regeringen in Kyiv met het omvormen van de militaire commandostructuur. Tot 2014 leek het Oekraïense leger erg op dat van Rusland.

Waar het Sovjet/Russische leger geen ruimte bood voor eigen initiatief en soldaten niets mochten doen zonder orders van bovenaf, heeft het Oekraïense leger sinds 2014 meer eigen initiatief toe gelaten. Commandanten hebben meer vrijheid om een doel te bereiken zonder dat een hoge generaal alles bepaalt. Dit zien we terug in het feit dat Rusland meer dan acht generaals heeft verloren in de oorlog. Deze generaals werden gedood omdat ze naar de frontlinies moesten om zelf het commando over te nemen.

Russische soldaten wantrouwen hun commandanten. Dit was al zo tijdens de Sovjet periode en heeft vooral ermee te maken dat commandanten een mentaliteit bezitten die machtsmisbruik in de kaart speelt. Het mishandelen, treiteren en pesten van jonge dienstplichtigen is al vijftig jaar de norm in het Sovjet/Russische leger en heeft een eigen naam; Dedovshchina. Hierdoor is er altijd wantrouwen geweest tussen de lagere rangen en hogere rangen.

Hoeveel soldaten er gestorven zijn tussen februari 2022 en januari 2023 is niet 100% duidelijk. Oekraïne en Rusland zitten in een informatieoorlog en verhogen de doden van de vijand en verlagen hun eigen doden. Kyiv zegt dat 111.760 Russische troepen gedood zijn, terwijl Moskou beweert dat 61.207 Oekraïense soldaten het leven gelaten hebben. Zeker is wel dat de Donbas regio volledig kapot geschoten is. Steden aan het front zijn spookgebieden en zeker 8 miljoen inwoners moesten vluchten.

Acht miljoenen vluchtelingen hebben alles achter moeten laten en vele zijn hun huis en eigendommen kwijt. De regering in Kyiv kan deze slachtoffers niets bieden omdat president Volodymyr Zelensky een neoliberaal is. In de laatste 11 maanden heeft de Oekraïense president zich volledig onderworpen aan het westerse imperialisme. Hij levert zijn land min of meer uit aan het westen. Dat houdt in privatisering van alle nog bestaande staatsbedrijven en het verder dereguleren van de economie.

Revolutionair socialisten zeggen dat de werkende klasse niet op Zelensky kan vertrouwen. Werkenden moeten bouwen aan een beweging die het nationalisme verwerpt en Russische soldaten aanmoedigt om zich tegen Putin te keren. Want veel Russische soldaten willen niet vechten. Zowel Kyiv als Moskou spelen met nationalisme en demoniseren elkaar. Natuurlijk is Rusland de agressor hierin, maar met nationalisme valt deze oorlog niet te winnen.

Veel Oekraïners leven in de illusie dat het westen staat voor ’’vrijheid en democratie’’. Daarom verheerlijken ze de NAVO en de EU. De realiteit is echter dat het westen nooit voor deze normen heeft gestaan. Tussen 1991 en 2014 gaf het westen niets om Oekraïne, dat gezien werd als een corrupte ex-Sovjet republiek. Pas na de val van de pro-Russische regering draaide men bij omdat Kyiv opeens heel prowesters werd en alles wou gaan doen wat men in Brussel en Washington DC wou zien.

Het is aan de arbeidersbeweging in alle landen om tegen de oorlog te vechten, tegen de uitbuiting van werkenden en voor betere levensvoorzieningen. Dit houdt in dat we moeten strijden tegen het kapitalisme en alle imperialistische grootmachten, zowel het westen (geleid door de VS) als het oosten (geleid door China).

Strijd, solidariteit, socialisme voor 2023

Het jaar 2023 is aangebroken. Ook dit jaar zal strijd, solidariteit en een socialistisch alternatief nodig zijn tegen de onrechtvaardigheid dat kapitalisme heet. In de wereld zal steeds meer ongelijkheid ontstaan nu het systeem miljoenen in de armoede werpt. Ondertussen spelen de imperialistische grootmachten een spelletje Wereldmacht om deze planeet. Deze nieuwe Koude Oorlog wordt door twee kampen gespeeld, het westerse imperialisme geleid door de VS en het oosterse imperialisme geleid door China. Beidde kampen proberen invloed, macht en controle uit te oefenen in de wereld. Werkenden hebben daar niets aan. Hun leven wordt lastiger door enorme inflatie, te weinig inkomen en duurdere boodschappen.

Eind 2022 werd al bekend dat Arabische absolute monarchieën probeerde invloed te kopen in het Europese parlement. Dit lukte ironisch genoeg vooral bij de club die zich de ”sociaaldemocratie” noemt. Enkele sociaaldemocratische leden van het Europese Parlement worden verdacht van omkoperij = corruptie. De grote namen zijn Eva Kaili van de Pan-Helleense Socialistische Beweging (PASOK) en Antonio Panzeri van de Italiaanse: Artikel Één partij. Zij zouden geld van Qatar ontvangen hebben om positieve propaganda te maken voor het WK voetbal in deze absolute monarchie.

Het verbaast ons revolutionair socialisten niets dat sociaaldemocraten zo corrupt blijken te zijn. De sociaaldemocratie is een leeg omhulsel en heeft haar linkse idealen al tientalen jaren geleden verraden. Eva Kaili en Antonio Panzeri zijn alleen in naam links en progressief, de-facto bieden deze ”corrupte” politici geen enkel alternatief op het neoliberalisme dat hun moederpartijen trouw dienen in het Europese Parlement. Natuurlijk hebben PASOK en het Italiaanse Artikel 1, direct de twee verdachten geroyeerd. Het omkopen van kapitalistische politici is echter niet ongewoon en past bij de aard van het systeem.

Daarom pleiten wij ook voor een socialistisch alternatief. Dat alternatief komt niet van gevestigd links. PvdA, GL en SP in Nederland willen niet voor het socialisme strijden. De sociaaldemocraten doen dat al ”eeuwen” niet meer, de groenen dromen van groen-kapitalisme en de SP is meer een sociaaldemocratische klokkenluidersclub met nationalistische karakteristieken. Voor echte socialisten in Nederland is er alleen De Socialisten. Deze nieuwe formatie is in 2022 opgezet en probeert een socialistische partij in de toekomst te worden. Je kunt nu ook lid worden en daarom roepen wij alle linkse Nederlanders op om zich aan te sluiten bij De Socialisten.

NAVO lid Turkije bereid zich voor om Syrië opnieuw aan te vallen. De Turkse imperialisten bezetten sinds 2016 grote delen van Noord Syrië. Daar zijn de marionetten van ”’Sultan” Recep Tayyip Erdoğan aan de macht gezet. Dat Turkije een dictatuur is weten revolutionair socialisten al jaren. De oppositie tegen de rechts conservatieve AK partij krijgt al jaren te maken met intimidaties, staatsgeweld en onderdruking. Turkse fascisten van de Nationalistische Bewegingspartij zitten samen met de AK partij in het Erdogan kabinet en zijn niet vies van dictatoriale politiek. Zo wordt de linkse en anti-nationalistische; Democratische Volkspartij (HDP) een legaal politiek leven onmogelijk gemaakt.

Het prijsplatform voor energie in Nederland geeft iets geruststelling. Echter we moeten niet vergeten dat het een gift is van de staat aan de energiebedrijven. Het prijsplatform wordt betaald met belastinggeld en dat wil de staat terugverdienen in 2024. We moeten er dus rekening mee houden dat voor velen energie in 2024 niet te betalen is met deze prijzen. Vroeger (tot november 2021) was ongeveer 7% van de Nederlandse bevolking arm, die leefde in relatieve armoede. Dat houdt in dat men alleen geld had om (net) je vastenlasten te betalen. Door de inflatie en hogere prijzen zal het aantal armen toenemen naar zeker 10% van de bevolking, vermoedelijk al in 2024.

Dat meer armoede dreigt kan ook de klassenstrijd versterken. Werkenden zullen inzien dat het huidige systeem niet werkt en dat biedt mogelijkheden voor De Socialisten. Het neoliberale denken is nog sterk aanwezig, maar niet meer almachtig. Hoewel staat, politiek en media de kapitalistische lijn nog trouw volgen, worden jongeren en ook werkenden meer kritischer. Greta Thunberg lijkt zich al te ontwikkelen tot anti-kapitalist, wat voor miljoenen jongeren een motivatie kan zijn. Het klimaat is niet te redden onder het systeem dat juist voor klimaatverslechtering zorgt. Deze planeet wordt in feite door de hebzucht van een kleine minderheid kapot gemaakt.

Het westerse imperialisme zit in felle concurrentiestrijd met het oosterse imperialisme. Het draait hier niet om democratie vs autocratie. Het is niet vrijheid tegen onderdrukking zoals de westerse media kraait. Bij het imperialisme draait alles om macht en invloed. Westerse imperialisten waren gewend dat ze na 1991 de absolute macht hadden, doordat de Sovjet-Unie geen tegenwicht meer bood. China kwam echter op en ging het westen met hun eigen methodes bevechten. Daar houdt het westen niet van en dus probeert men alles om de Chinezen dwars te zitten. Oekraïne is hiermee een proxy oorlog geworden. Werkenden horen geen kant te kiezen en zowel het westerse imperialisme als het oosterse imperialisme af te wijzen!

In 2022 lieten werkenden bij de Bijenkorf en de schoonmakers van zich horen. Ook bij de Nederlandse Spoorwegen waren er stakingen. De FNV zal zelf moeten gaan pleiten voor socialistische politiek, want vertrouwen op de bestaande politiek is verspilling van tijd en moeite. Het kabinet en de kapitalistenklasse komen echt niet over de brug en zullen slechts kruimels afstaan. Het is de taak van socialisten om binnen de vakbeweging te pleiten voor een socialistisch alternatief, daarom moedigen we ook werkenden aan om bij de FNV te komen. Want samen staan we sterk tegen het kapitalisme en Mark Rutte.

100 jaar geleden: Oprichting Sovjet-Unie

Op 30 december 1922 werd door de revolutionaire republieken; Rusland, Belarus, Oekraïne en Transkaukasië de Unie van Socialistische Sovjet Republieken uitgeroepen. Na een bloedige burgeroorlog tussen revolutie en contrarevolutie wonnen de revolutionaire arbeidersraden (sovjets). Van 1922 tot 1991 zou het kapitalisme niet meer heersen over 22.400.000 km² van deze planeet. Voor vele was de Sovjet-Unie een voorbeeld, vele lieten zich misleiden door de stalinistische leugen dat het socialisme er gerealiseerd was. Ondanks de politieke dictatuur en bureaucratische inefficiëntie, liet de USSR wel zien wat mogelijk kan zijn als de economie niet in dienst staat van een kleine minderheid.

31 jaar na de ondergang van de Unie van Socialistische Sovjet Republieken wordt het land nog in positieve herinnering gehouden door velen. Vooral ouderen blijven de Sovjet tijd zien als een positieve periode. Dit is omdat zij tot de generatie behoren die westen wat ze verloren hadden, toen het kapitalisme opnieuw ingevoerd werd. Westerlingen kijken vooral negatief naar de USSR, dit beeld is natuurlijk door de eerste Koude Oorlog geschapen, toen alles dat naar Rusland rook direct fout was. Westerse propaganda schilderde de USSR af als een grijze ”communistische” dictatuur. De Sovjet propaganda beweerde daarin tegen dat de USSR een socialistische arbeidersstaat voorstelde, in oppositie tegen de kapitalistische dictatuur in het westen.

Zowel de Sovjet media als de westerse media waren fout. De Unie van Socialistische Sovjet Republieken is nooit een communistische samenleving geweest, ze hebben dat ook niet beweerd. Echter ze waren ook geen socialistische arbeidersstaat, omdat de arbeidersklasse geen politieke en economische macht bezat. Revolutionair socialisten die niet behoorde tot het stalinistische kamp, hebben de Sovjet-Unie een gedegenereerde ”arbeidersstaat” genoemd. Dat is een oude trotskistische term om aan te duiden dat de Sovjet-Unie degenereerde onder de invloed van het stalinisme. Het stalinisme is dan wel vernoemd naar Stalin, maar is niet beperkt tot alleen de USSR.

Het stalinisme was een misvorming van de oorspronkelijke socialistische revolutie. Het ontstond eigenlijk direct met de oprichting van de USSR in december 1922. Een centrale kern van het stalinisme is de staatsbureaucratie. Onder Vladimir Lenin moest de revolutionaire staat gebruik maken van ex-tsaristische ambtenaren. Door de burgeroorlog nam de macht van de arbeidersraden (sovjets) af en groeide de macht van de communistische partij. Ex-tsaristische ambtenaren sloten zich direct na 1922 allemaal aan bij de Russische Communistische Partij, om deel te blijven van een geprivilegieerde elite. Het was de fout van de partij om al die nieuwe leden zonder veel screening toe te laten.

Na de dood van Lenin steunden veel nieuwe leden de persoon Joseph Stalin. Hij poogde voor het socialisme in eigen land en dus op het versterken van de bestaande staatsbureaucratie. Leon Trotsky stond voor de voorzetting van de revolutie, omdat Rusland alleen niet ontwikkeld genoeg was voor het socialisme. Lenin had in 1923 al grote kritiek uitgeoefend op de bestaande Sovjet staat, die hij omschreef als tsaristisch met een revolutionaire façade. Zijn dood in januari 1924 zorgde ervoor dat er geen offensief tegen de groeinde staatsbureaucratie kwam. Stalin zette zich neer als verdediger van de bureaucraten en won met hun steun de strijd om de partij.

Tijdens de eerste Koude Oorlog leek de wereld verdeeld in twee kampen. Een ”democratisch” kamp geleid door de Verenigde Staten van Amerika en een ”communistisch” kamp geleid door de Unie van Socialistische Sovjet Republieken. Wie antikapitalistisch was kwam snel in het ”communistische” kamp terecht en wie voor de liberale democratie stond, plaatste zichzelf al snel in het ”democratische” kamp. Door dit kampisme kreeg je al snel het ”Wij tegen Hun” spelletje. Aanhangers van de burgerlijke democratie/kapitalisme steunde kritiekloos de VS, terwijl linkse personen vaak de USSR verheerlijkte of goedpraten. In werkelijkheid was het geen strijd tussen democratie en communisme, het was een strijd tussen twee grootmachten!

Door het enorme machtsmisbruik, zelfverrijking en nepotisme binnen de Communistische Partij van de Sovjet-Unie, was er een enorme kloof tussen arbeiders en staatsbureaucraten. Eind jaren 80 leefde deze stalinistische parasieten in luxe, terwijl Sovjet arbeiders in krappe flats woonde en nauwelijks geld bezaten om een auto te kopen. Toen de parasieten hun marxistisch-leninistische façade opzij zetten en het kapitalisme herintroduceerde, kwam de arbeidersklasse niet in verzet. Waarom zouden ze? Socialisme was in hun ogen het system van de parasieten, het kapitalisme leek goed en beloofde veel. Natuurlijk wisten de naïeve Sovjet arbeiders niet wat hun na 1991 te wachten stond.

Toen de Sovjet-Unie eenmaal ophield met bestaan en het kapitalisme terug kwam, wisten miljoenen opeens wat ze verloren hadden. Weg was het gratis onderwijs, ziekenzorg en het goedkoop openbaarvervoer. Alles ging draaien om het maken van geld en natuurlijk voelden vele daar niets voor. Massa armoede was het resultaat van neoliberaal wanbeleid door Boris Yeltsin. Alleen al tussen 1991 en 1999 leefde zeker 40% van alle ex-Sovjet arbeiders in relatieve armoede. Rusland keerde pas in 2006 terug naar het economische niveau van de Sovjet-Unie, vooral doordat de Russische staat weer controle ging uitoefenen over de economie. Dictators zoals Vladimir Putin en Alexander Lukashenko gebruiken de Sovjet periode om hun regimes te legitimeren.

Vooral Putin speelt in op nostalgie voor de Sovjet-Unie en met name de klassiek stalinistische periode (1930-1956) onder Joseph Stalin. Vladimir Putin heeft een enorme minachting voor de communistische ideologie waarop de USSR was gebouwd, maar hij verheerlijkt de Sovjet-Unie omdat Stalin een Russisch-chauvinistisch beleid voerde. Daarnaast gebruikt Putin de tweede wereld oorlog als propagandawapen. De Grote Patriottische Oorlog is niet alleen een historisch feit, het is ook een middel om de misdadige politiek van Putin te legitimeren. Het binnenvallen van Oekraïne wordt ook goedgepraat met de leugen dat men opnieuw tegen het fascisme vecht.

Natuurlijk verheerlijken revolutionair socialisten de USSR niet als socialistische arbeidersstaat. Wij weten heel goed hoeveel arbeiders onderdrukt, gemarteld en vermoord zijn door de stalinistische NKVD/KGB. Ook weten we hoe elitair Sovjet leiders waren en zich verrijkten. Toch kon de Sovjet-Unie zich meten met de Verenigde Staten van Amerika, zelfs met de enorme beperkingen die het stalinisme met zich mee bracht. China is zelfs nog verder gegaan door het westen met hun eigen kapitalistische middelen te verslaan.

In de nieuwe Koude Oorlog tussen oost en west is socialisme het enigste alternatief. Geen steun voor het westerse imperialisme geleid door de VS/EU of het oosterse imperialisme geleid door China. De Volksrepubliek China wil geen socialisme wereldwijd realiseren. Hun beleid is gericht op het versterken van de Chinese staat en diens meesters van de Chinese ”Communistische” Partij. De parasieten van de CCP hebben ook het kapitalisme opnieuw ingevoerd, alleen houden ze nog wel vast aan een vage marxistisch-leninistische façade die ze nu de: ”Xi Jinping Leer over het Socialisme met Chinese Karakteristieken voor een Nieuw Tijdperk” noemen. Dit terwijl er meer miljardairs zijn in de Volksrepubliek China dan in het kapitalistische westen!

100 jaar geleden hoopte revolutionairen dat de USSR een bastion van de arbeidersklasse kon worden, helaas is dat niet gelukt. Het stalinisme/maoïsme heeft bewezen dat het niet kan werken, we hebben daarom socialisme van onderaf nodig. Hiervoor zijn echter arbeiderspartijen nodig en die missen we op deze planeet. Want politiek links is totaal niet revolutionair ingesteld, ondanks dat de voorwaarden voor een socialistische wereld nu veel gunstiger zijn dan in 1922. Probleem is dat het socialisme door de ervaringen met het stalinisme en het verraad van de sociaaldemocratie, totaal verdrongen is uit het politieke debat. Alle politici praten over problemen die ze denken foutief te kunnen oplossen binnen het kapitalistische systeem.

Een nieuwe generatie jongeren kan leren van de Sovjet-Unie, maar moet niet in de verleiding trappen om deze voormalige natie te idealiseren. Rondlopen met hamer en sikkel is olie op de kapitalistische propaganda die je meten afschilderen als een aanhanger van Stalin. Natuurlijk is het wel goed dat jongeren meer antikapitalistisch worden, namaten ze inzien dat het kapitalisme de wereld problemen niet wil oplossen. Greta Thunberg lijkt nu te snappen dat het klimaatprobleem niet binnen de bestaande kapitalistische machtsstructuren opgelost kan worden. Als meer jongeren dit realiseren is de stap richting het socialisme als alternatief alleen maar logischer.

Internationaal Socialistisch Alternatief (ISA) zet zich in om het socialisme wereldwijd te realiseren. In Nederland zetten we ons in om een socialistisch klassenbewustzijn op te bouwen via de FNV, maar ook via de De Socialisten, een socialistische partij in opbouw. Wie bereid is om zich in te zetten voor een socialistisch alternatief op het kapitalisme, roepen we op om contact op te nemen met Socialistisch Alternatief – ISA Nederland.