De kapitalistische media doet enorm haar best om het politiegeweld tegen studenten en werkenden bij de Universiteit van Amsterdam neer te zetten als ’’noodzakelijk’’. Ook Femke Halsema beweert glashard dat het wrede optreden van de politie en ME nodig waren om Wet en Gezag te herstellen. Zo lijkt het alsof de studenten en werkenden van de UvA met het geweld tegen de politie begonnen. Dat het pro-Palestijnse kamp voor geweld en vernielingen staat, aldus de rechtse media van de Telegraaf tot PowNed en WNL.
Artikel voor Socialistisch Alternatief – ISA Nederland
Maar de werkelijkheid is anders. Wat niet tot nauwelijks vermeld wordt is de aanwezigheid van aanhangers van de Staat Israël, die een aanval uitvoerde op de barricades van de studenten. De groep met Israëlische vlaggen had als doel om geweld uit te lokken en dat is gelukt. Want door het gevecht greep de ME in en maakte met brut geweld een einde aan de bezetting van de Universiteit van Amsterdam. De aanhangers van de Staat Israël kregen hun zin, door te provoceren en geweld te gebruiken kon de politie ingrijpen met veel geweld.
Dit bewijst de lafheid van Femke Halsema, die ervoor koos om de politie in te zetten in plaats van naar de studenten te luisteren. Dit toont precies waarom de sociaaldemocratie en groenen niet links zijn en geen alternatief in de strijd tegen het imperialisme. Ook Frans Timmermans is een voorstander van de Staat Israël en vindt dat niemand daaraan mag twijfelen. Dit toont het volledige morele faillissement van de Partij van de Arbeid/GroenLinks!
Om een toekomstige provocatie van Israëlische aanhangers tegen te gaan, is het belangrijk dat studenten een georganiseerde Orde Dienst opstellen. Deze heeft dan de taak om protesten/bezettingen te verdedigen tegen aanvallen van rechtse groepen en de politie. Want ook de gewapende organen van de overheid zijn niet vies om te provoceren en dan met geweld een demonstratie te beëindigen. Een Orde Dienst kan voorkomen dat deelnemers aan een protest zich laten provoceren tot een gevecht.
Socialistisch Alternatief pleit voor solidariteit tussen studenten en werkenden. Daarom is het belangrijk om strijdcomités op te zetten en die te versterken. De protesten tegen het Israëlische staatsterrorisme moeten in het hele land opgevoerd worden!
Het momentum van de campusbezettingen kunnen we consolideren door democratische discussies op algemene vergaderingen. Waar de bezettingen nog niet begonnen zijn, kunnen solidariteitsacties en sit-ins georganiseerd worden, ook in middelbare scholen.
Arbeiders en studenten: samen sterk! Vakbondsdelegaties van universiteiten kunnen worden uitgenodigd om deel te nemen aan algemene vergaderingen en solidariteitsmoties kunnen worden aangenomen door andere delegaties.
Voor volledige transparantie van universiteitsprojecten, geen cent voor bezetting en massamoord!
Stop de commercialisering van het onderwijs, die leidt tot partnerschappen met privébedrijven. Voor een massale herfinanciering van het onderwijs door de overheid!
Internationale solidariteit met studenten en werkenden, neen aan de repressie! Solidariteit met studenten en werkenden van Israëlische universiteiten die het slachtoffer zijn van nationalistische vervolging of repressie omdat ze zich tegen het genocidale bloedbad verzetten!
Voor een arbeidersboycot en een bevriezing van de productie en levering van militair materieel aan Israël!
Tijdens bevrijdingsdag op 5 mei wordt stil gestaan bij de bevrijding van Nederland. In 1945 zag je vooral drie soorten geallieerden vlaggen wapperen, de Amerikaanse: Stars And Stripes, de Britse: Union Jack en de Sovjet: Rode Vlag met Hamer en Sikkel. Echter de eerste Koude Oorlog brak los en de Sovjet-Unie werd de vijand van het kapitalistische westen. Dat het Rode Leger van de Sovjet-Unie meer dan 2/3 van de Duitse Wehrmacht versloeg werd verzwegen. Alle eer ging vooral naar de Amerikanen, Britten en Canadezen, die hadden Nederland namelijk fysiek bevrijd in 1945.
Echter als het Arbeiders en Boeren Rode Leger niet het leeuwendeel van Hitlers bende had vernietigd, hadden de westerse geallieerden niet zo makkelijk kunnen opdrukken door bezet gebied. Tussen juni 1944 en mei 1945 zat slechts 11 maanden, terwijl de volkeren van de Sovjet-Unie al sinds juni 1941 aan het vechten waren. Tussen 1941 en 1945 werden 20 miljoen burgers van de Unie van Socialistische Sovjet Republieken vermoord door de nazistische Duitsers en hun fascistische bondgenoten. Toen de oorlog eenmaal voorbij was, negeerde de Nederlandse regering vooral het aandeel van de Sovjet-Unie in de tweede wereld oorlog.
Tegenwoordig is een tweede Koude Oorlog gaande, tussen het westerse imperialisme en het oosterse imperialisme. Er zijn wel verschillen, deze tweede Koude Oorlog is een strijd tussen imperialistische blokken en niet twee sociale systemen. Het kapitalisme wordt door beide kampen aangehangen. Vladimir Putin in Rusland speelt dan wel op de Sovjet overwinning van 1945, maar doet dat uit nationalistische overtuiging. Hij en het Kremlin verheerlijken de stalinistische regering van de Sovjet-Unie, maar minachten het socialisme. Dat sommige Russische imperialisten de rode vlag met hamer en sikkel dragen in hun invasie van Oekraïne ligt in de Russische verheerlijking van de stalinistische dictatuur.
Wij revolutionair socialisten verwerpen het Russische imperialisme en hun verheerlijking van Stalin. Het Arbeiders en Boeren Rode Leger verdient het om herdacht te worden, vooral omdat zonder hun opoffering de westerse geallieerden niet zo snel Hitler hadden kunnen verslaan in het westen. Het Rode Leger verloor haar revolutionaire naam in 1946 en werd de Gewapende Strijdkrachten van de Unie van Socialistische Sovjet Republieken. Tegenwoordig wordt hun heldhaftige strijd misbruikt voor groot Russisch chauvinisme en imperialisme, een enorme vlek op de heldhaftigheid en dapperheid van miljoenen in de strijd tegen het nazisme. Dat zullen wij herdenken en daarbij tegelijk de strijd tegen het kapitalisme en imperialisme blijven voeren.
Voor een socialistisch alternatief in alle landen van de wereld, om de kapitalistische heersers van oost en west omver te werpen. Proletariërs van alle landen, verenigd u!
De Nederlandse Binnenlandse Dienst gebruikte dezelfde methoden als het voormalige Ministerie voor Staatsveiligheid van de DDR. Alleen zijn BVD agenten de ”good guys” en de Stasi de ”bad guys” in de geschiedenisboeken beland. Dit haalt natuurlijk niet weg dat die vreselijke Oost-Duitse geheime dienst echt fout zat, maar onze BVD was net zo goed in het verzamelen van informatie.
De hypocriete Amerikanen hebben nu pro Palestijnse geluiden omschreven als antisemitisch. Het Congres van de Verenigde Staten verklaarde dat pro Palestijnse opvattingen nu gelijk staan aan Jodenhaat. Dit komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. De neoliberale Democratische Partij en extreemrechtse Republikeinse Partij weten maar al te goed dat de afkeer van de Staat Israël wereldwijd toeneemt. Ook in de VS is de sympathie voor de Palestijnen groot en dat wil Washington DC de kop indrukken. Eerder verklaarde het reactionaire Congres ook dat ze de ”wandaden van het socialisme” afkeurde, zowel Republikeinen als Democraten steunde de antisocialistische hetze.
Het standpunt van het Congres
Hoewel het Congres van de Verenigde Staten van Amerika veel anti democratische standpunten kan innemen, betekent dit niet dat meteen alle pro Palestijnse standpunten verboden zijn. Je opstellen voor de Palestijnen zorgt niet direct ervoor dat je in de cel eindigt. Wel kunnen de voorstanders van de terreurstaat nu beweren dat elke kritiek op Israël gelijk staat aan antisemitisme, nu ook het Congres dit verklaard heeft. Schuld hebben vooral de rechtse Democraten en extreemrechtse Republikeinen. Deze twee zionistische partijen dienen het Israëlische kolonialisme en verdedigen diens terreur tegen de Palestijnen.
De moties van het Congres zijn meer groot praat. Het toont vooral het misdadige karakter van de twee politieke partijen die het Amerikaanse kapitalisme dienen. Vorig jaar nog stemde het Congres in met een motie die de zogenaamde ”misdaden van het socialisme” afwijst. Dit is vooral een reactie op het groeide antikapitalisme onder werkenden, waardoor vooral jongeren. Met een antisocialistische hetze proberen de Democraten en Republikeinen om het tij te keren. Het is niets voor niets dat er nooit positief gepraat wordt over een socialistisch alternatief, op alle televisiekanalen in het zogenaamde ”land van de vrijheid”.
Westerse hypocrisie omtrent mensenrechten
Dat het westen weinig waarde hecht aan de mensenrechten, blijkt wel uit de geschiedenis. Tijdens het eerste Koude Oorlog steunde de VS en West-Europa kritiekloos elke dictatuur die zich anticommunistisch opstelde. Van het totalitaire regime van Chiang Kai Shek in Taiwan, naar de kleptomaan Joseph-Désiré Mobutu in Congo. Het westen gebruikte de term: ”mensenrechten” en ”democratie” als propagandaslogans tegen de Sovjet-Unie. Deze propaganda sloeg deels aan omdat het westen inderdaad meer vrijheden tolereerde dan het stalinistische Oostblok. Wat vaak vergeten wordt is dat die vrijheden het resultaat zijn van keiharde klassenstrijd.
Want de heersende klasse had het helemaal niet zo nauw met vrijheden voor werkenden. Universeel stemrecht? Nee, want alleen rijke mannen hoorde te stemmen. Stemrecht voor vrouwen? Nee, brulden de mannen van de kapitalistenklasse. 40-urige werkweek? Nee, dan gaat onze economie kapot, kraaide de kranten van de groot kapitalisten. Gelijk loon voor gelijk werk? Nee, is nog steeds het antwoord van de bazen en managers die onze economie besturen namens de bourgeoisie. Het kapitalisme heeft elke poging van werkenden om vrijheden te verkrijgen gedwarsboomd, met hun politici, kranten en zelfs geweld!
Geen kritiek op Israël, alle kritiek op Iran
De westerse hypocrisie is vooral goed te zien in het midden oosten. De terreurstaat Israël heeft sinds het jaar 2000 meer dan 40.000 Palestijnse burgers vermoord, waaronder zeker 20.000 kinderen. Nooit is de Staat Israël hiervoor onder sancties geplaatst. Westerse leiders beweerde steeds dat de terreurstaat het recht zou hebben om Palestijnen in Gaza te doden. Na de aanval van HAMAS op 7 oktober 2023, werden 30.000 Palestijnen gedood. Het westen zwijgt in alle talen en laat Israël gewoon doorgaan. Dat het antisemitisme hierdoor groeit is helaas een feit. Echter kritiek op het terreur van Israël is geen antisemitisme, ondanks dat het westen dit overal kraait.
De Islamitische Republiek Iran werd op 1 april het slachtoffer van een terreuraanslag. Hun ambassade in Syrië werd aangevallen, waarbij 16 personen stierven. Israël heeft deze aanval uitgevoerd en kreeg zoals verwacht geen kritiek. Als een ambassade van een westers land zou zijn aangevallen, dan hadden de krantenkoppen geroepen om moord en doodslag. Iran sloeg terug door 300 raketten en drones af te voeren op Israël. Een meer symbolische daad, omdat Israël bijna al die raketten en drones wist neer te halen. Toch kiest men nu voor escalatie door Iran opnieuw aan te vallen.
Wat als Iran verder gaat?
Dat Israël al die raketten en drones wist neer te halen komt vooral omdat ze gewaarschuwd waren. Maar wat als Iran nu echt in de aanval gaat? Amerika heeft al gedreigd om Israël bij te staan, komt er dan opnieuw oorlog in de Golf regio? Dit zal zeker nadelig voor de wereldeconomie uitpakken omdat de Golf een belangrijke handelsroute is. Iran is daarnaast niet de zwakke militie van de Taliban in 2001 of het leger van Saddam Hussein uit 2003. Iran heeft de mogelijkheid om hard terug te slaan en zal niet vies zijn om dat te doen. Gaat het westen dan namens Israël een oorlog met Iran beginnen? Laten we niet vergeten dat Israël hiervoor verantwoordelijk is door een ambassade aan te vallen.
Dit is niet de eerste keer dat het westen terreuraanvallen uitvoert. De Iranese generaal Qasem Soleimani werd in Bagdad vermoord door de Amerikanen in 2020. Dit toont vooral hoe agressief het westerse imperialisme is in het uitschakelen van hun tegenstanders. Als Iran dezelfde methodes had gebruikt dan was het nu al oorlog. Het westen is een imperialistische grootmacht dat de vijand van werkenden overal is. Probleem is dat hun propaganda erg krachtig is. Velen geloven de leugens over dat het westen staat voor vrijheid, zonder na te gaan hoe die westerse vrijheden ontstaan zijn.
Socialisme is het enigste alternatief
Revolutionair Socialistische Media zal dit vaak genoeg moeten herhalen. Want in deze tijden van instabiliteit en chaos, is het socialisme het enigste alternatief. Met socialisme bedoelen we de democratische heerschappij van de klasse die het werk uitvoert, de werkende klasse. Dat zijn niet alleen fabrieksarbeiders, maar elke werkende persoon die zijn/haar/hun arbeid moet verkopen om loon te ontvangen. De kapitalistenklasse probeert progressief en soms ook inclusief over te komen. Dit echter een schijnvertoning. Er heerst afkeer van none binaire personen en weinig bedrijven zijn echt inclusief en tolerant.
Dit is altijd zo geweest. Het kapitalisme is van natuur conservatief en wil alleen veranderen als hun winsten in gevaar komen. Daarom is het aan ons werkenden om een einde aan dit systeem te maken. Want het kapitalisme is verantwoordelijk voor de instabiliteit, de klimaatcrisis, de honger, de oorlogen, het draait uiteindelijk allemaal om geld, winst voor de eigenaren van bedrijven. Om het socialisme te realiseren is een revolutionaire partij nodig. Een partij die de meest klassenbewuste strijders samenbrengt en die pleit voor een socialistische democratie. Dat houdt in de nationalisatie van de grote bedrijven die de economie domineren. Ook staan we voor de nationalisatie van de financiële, farmaceutische en energie sectoren, onder democratische controle om een einde te maken aan de marktwerking.
The Voice of Europa was een website die door de Russische overheid betaald wordt om anti-EU politiek te voeren. Niet omdat de Europese Unie een kapitalistische unie voorstelt, maar omdat de EU concurrent om macht, invloed en status met het Russische ’’Keizerrijk’’ van Vladimir Putin. De website was geliefd bij rechts-nationalistische politici van Geert Wilders tot Thierry Baudet. Deze twee lieten zich graag interviewen door de site, die dus betaald werd door de Russische dictatuur. Politiek rechts heeft altijd dictaturen gesteund, dat een conservatieve dictatuur rechtse politici betaald is niet nieuw.
Rechts was altijd al verliefd op dictaturen
Politiek rechts houdt van dwang. Dat is de aard van de ideologie. In hun propaganda beweren ze op te komen voor het individu, maar als dat individu zich collectief tegen het kapitalisme keert, is politiek rechts maar al te graag bereid om de kapitalistische staat in te zetten, om het collectief van individuen kapot te maken. Ook zelfverklaarde liberalen en christendemocraten zijn niet vies om dictatoriale politiek te steunen om het imperialisme van dienst te zijn. Het waren liberalen en christendemocraten die kolonialistische politiek voerde en tegenwoordig de grootste voorstanders zijn van imperialistische interventies.
Populistisch rechts kraait op te komen voor de werkende klasse. Maar dat is natuurlijk bedrog. Donald Trump liet zien hoeveel hij gaf om de werkende Amerikaan. De meeste banen verdwenen naar het buitenland onder Trump. De rechtse president van Argentinië zorgt voor een economische crisis die miljoenen Argentijnse arbeiders de armoede in werpt. Jongeren ontvluchten massaal landen waar rechtse populistische leiders aan de macht zijn, zoals Hongarije of Italie. Populistisch rechts heeft geen antwoord op de crisis van werkenden en is niet vies om zich te laten betalen door rechtse dictaturen.
Chinees geld voor Vlaamse rechtse politici
In België werd bekend dat het extreemrechtse Vlaams Belang (door ons ook wel Vals Belang genoemd) vol zit met figuren in dienst van het Chinese Ministerie voor Staatsveiligheid (C-Stasi). Waarom zouden de Chinezen zich bemoeien met een rechts-nationalistische partij zoals het ’’Vals’’ Belang? Het antwoord is simpel. De Chinezen (en Russen) zoeken naar bondgenoten binnen het westerse imperialistische kamp. Sinds 2014 is er spraken van een nieuwe Koude Oorlog tussen het oosterse imperialistische kamp en het westerse imperialistische kamp.
Het oosten wil invloed uitoefenen op het westerse kamp en doet dat via rechtse nationalisten. Het ’’Vals’’ Belang is bereid geweest om zich in te zetten voor die belangen. Zo werkte Philip de Winter samen met een Chinese spion en ook partijveteraan Frank Creyelman werkte vanaf 2020 tot zijn ontmaskering voor de C-Stasi. De Winter royeerde Creyelman, maar beweerde zelf niets met de Chinezen te maken te hebben. Dat bleek een leugen! Want ook de Winter declareerde duizenden euro’s bij de Chinezen voor zijn trouwe diensten. Geld kreeg de ’’Vals’’ Belang leider van het ’’China Association for International Friendly Contact’’, een bedrijf dat door de C-Stasi wordt geleid.
China en Rusland zijn niet anti-imperialistisch
Sommige zelfbenoemde anti-imperalisten kiezen in deze nieuwe Koude Oorlog het kamp van de Russen en Chinezen. Echter deze figuren vergeten dat de Volksrepubliek China en de Russische Federatie geen anti-imperialistische landen voorstellen. Ze zijn deel van een imperialistisch kamp dat concurrent met het westerse imperialisme. We weten ook dat China niets geeft om werkenden, daarvoor hoeven we alleen maar te kijken naar hoe de Chinese arbeidersklasse onderdrukt wordt. De Chinese ’’Communistische’’ Partij (CCP) is een reactionaire nationalistische partij, daarom zoekt het verbinding met rechtse nationalisten in Europa, zoals het Vlaams Belang, het Alternatief voor Duitsland en de Franse Nationale Bijeenkomst van Marine Le Pen.
Het Russische imperialisme speelt nog graag op het (pseudo) anti-imperialisme van de voormalige Sovjet-Unie. Daar zijn veel communistische partijen uit de stalinistische traditie vatbaar voor. Die luisteren nog graag naar de parolen van Moskou. De stalinisten zijn dan wel marginaal anno 2024, maar hun steun voor Rusland is nog groot. Er is wel een groep rond de Communistische Partij van Griekenland (CPG), die kritisch tegenover het Russisch imperialisme staat. In 2022 kun je ook spreken van een splitsing in de stalinistische beweging. Er is nu een kamp rond de Griekse CPG die kritisch tegenover Moskou staat en een groep rond de Russische CPRF die het Kremlin steunt.
Liberalen, conservatieven en sociaaldemocraten steunen net zo hard dictaturen
Het zijn niet alleen populistische (extreem) rechtse partijen die positief spreken over dictaturen zoals Rusland. 70% van de wereld dictaturen wordt bewapend en ondersteund door het westen, dat door liberalen, conservatieven en sociaaldemocraten wordt geleid. Bijvoorbeeld, de totalitaire dictaturen in Saoedi-Arabië en Turkmenistan kunnen alles kopen in de westerse wereld. Vooral Turkmenistan dat het Noord Korea van Centraal Azië is, mag gewoon westerse producten aanschaffen. Laatst werd nog tweedehandse Boeing 777-300ER’s gekocht, terwijl Iran en Cuba dit ook dolgraag zouden willen (maar niet mogen!)
Het verschil is dat Turkmenistan zich niet kritisch uitlaat over het westerse imperialisme. De Arabische dictaturen zijn daarnaast de beste vrienden van westerse liberale, conservatieve of sociaaldemocratische regeringen. Het westerse imperialisme steunt deze dictaturen omdat het weet dat ze westerse producten graag kopen. Hierin zien we hoe weinig waarde het westen geeft om principes zoals mensenrechten. Als westerse politici hierover praten moet altijd onthouden worden dat dit propaganda taal is. Democratie, vrijheid van meningsuiting, het wordt dolgraag genegeerd door politiek rechts als het om belangen van het kapitalisme gaat. Zaken gaan voor de mensenrechten!
Imperialisme wereldwijd bevechten
Werkenden moeten dus geen vertrouwen hebben in politici van het rechtse kamp, of ze nu progressief of conservatief praten. Het westerse imperialisme wordt ondersteunt door de partijen van het kapitalisme en het is aan revolutionair socialisten om daar een alternatief op te bieden. Als dit niet gebeurd is het aan populistisch rechts om met de proteststem vandoor te gaan. Dit gebeurd al in veel landen omdat werkenden snakken naar een alternatief op de verrotte traditionele partijen van het kapitalisme. Men wil af van die leugenachtige hypocriete liberalen, conservatieven en sociaaldemocraten. Alleen als politiek links daar geen socialistisch antwoord op heeft, lopen werkenden in de handen van rechtse populisten, die juist verdeeldheid zaaien en in dienst staan van het andere imperialistische kamp.
Ons alternatief is dat van socialisme. Democratisch socialisme van onderaf dat werkenden centraal stelt en hun ook de politieke en economische macht geeft. Wij verwerpen de kapitalistische staat en staan voor een socialistische arbeidersstaat die werkt voor de meerderheid van de bevolking. Zo pleiten revolutionair socialisten voor een leefbaar loon. Een einde aan de privatiseringen. Voor een investeringsprogramma in het onderwijs, de gezondheidszorg, het openbaar vervoer en de nuts bedrijven om de jaren van bezuinigingen in te halen. Voor een grootscheeps programma van sociaal woningbouw om de enorme tekorten in goedkope en goede woningen op te lossen. Een einde aan de grondspeculatie die de huizenprijzen de pan doet uitschieten door middel van het onderbrengen van alle grond in gemeenschapshanden.
Vijf maanden geleden begon de Staat Israël met de invasie van de Gaza Strook. Ze beweren slechts in oorlog te zijn met het Islamistische Verzet – HAMAS. In werkelijkheid gaat het om een collectieve bestraffing van het Palestijnse volk, voor de aanval op 7 oktober 2023. Toen vielen Palestijnse milities vanuit de Gaza Strook, Israël binnen en pleegde daarbij ook terreurdaden. Hoewel de Palestijnen het recht hebben om zich tegen de Israëlische bezetting te keren, was hun aanval op 7 oktober juist contraproductief, gezien het feit dat dit Israël de mogelijkheid gaf om wraak te nemen.
De bezetting van de Palestijnse gebieden
Met de Palestijnse gebieden bedoelt Revolutionair Socialistische Media, de Gaza Strook en de Westelijke Jordaanoever. Wij verwerpen de Staat Israël, maar het land Israël dat sinds 1948 bestaat is een feit. We kunnen daarom ook niet pleiten voor één Palestina, aangezien er een Israëlische arbeidersklasse is die geen verbinding voelt met Palestina. Als wij praten over Palestina hebben we het over de Arabische Palestijnen in de bezette gebieden. Eind maart 2024 heeft het Israëlische bezettingsleger 2/3 van Gaza bezet. Gaza Stad is met de grond gelijk gemaakt en de bevolking van bijna 600.000 personen moest hals over kop vluchten.
Probleem is dat Gaza al een zeer klein gebied is voor 2,3 miljoen mensen. De strook heeft slechts een oppervlakte van 360 km2, dat is net iets groter dan de totale oppervlakte van Amsterdam. Israël heeft de toevoer van voedsel en basis levensmiddelen afgesloten. Schuldig hieraan is ook de Egyptische dictatuur die samenwerkt met de terreurstaat Israël. Oxfam vreest dat voor de burgers die zich nog in Gaza Stad bevinden hongersnood dreigt. Schuld hieraan is Israël die het Palestijnse volk collectief straft.
Dit is geen oorlog van enkel HAMAS tegen Israël
Het hypocriete westen blijft de terreurstaat steunen. Ook in de westerse media wordt de oorlog foutief afgeschilderd als een strijd tussen HAMAS en Israël. Dit is niet correct, het is een oorlog tussen het Palestijnse volk en een imperialistische bezettingsmacht, gesteund door het westen. Het Islamistische Verzet – HAMAS is inderdaad reactionair, terroristisch en heeft ook niet de steun van alle Palestijnen. Maar HAMAS verzet zich wel het felst tegen de bezetter. Naast HAMAS vechten ook milities van seculiere groepen tegen Israël, die nooit bij naam genoemd worden in de westerse media.
Want het is natuurlijk makkelijk om de islamieten van HAMAS neer te zetten als de boze vijand van het ’’democratische’’ Israël. Door de invasie te omschrijven als een conflict tussen een land en een politieke groep, krijgen westerse mensen een beperkt beeld te zien. Het verklaart ook waarom men in Israël zo negatief naar de Palestijnen kijkt. Die worden afgeschilderd in de Israëlische media als minderwaardig en barbaars. We kennen dit plaatje van onze eigen media, die moslims graag neerzet als reactionair, conservatief, anti-westers, anti-democratisch, anti-vrouwelijk en zo verder. Anti-Palestijnse propaganda krijgen Israëliërs dagelijks te zien en te horen.
28.000 doden, maar Israël staat niet onder sancties
Volgens de Verenigde Naties stierven tussen eind februari 2022 en eind maart 2024, ongeveer 27.000 civilisten in de invasie van Oekraïne. De criminele Russische Federatie van dictator Vladimir Putin is hierdoor onder sancties geplaatst en de hele westerse wereld keurt de imperialistische acties van Moskou af. Echter de criminele Staat Israël heeft in vijf maanden net zoveel burgers vermoord in de Gaza Strook, als Rusland in oost Oekraïne. Israël staat niet onder westerse sancties, terwijl het net zoveel onschuldigen vermoord heeft als Rusland.
Dit toont de westerse hypocrisie en dubbele standaard. De Staat Israël wordt afgebeeld als democratisch, vrij en tolerant. Terwijl de Russische Federatie als ondemocratisch, niet vrij en intolerant wordt neergezet. Dit laatste klopt natuurlijk, maar voor anti-zionisten en Palestijnen is de Staat Israël behoorlijk intolerant. Israëlisch extreemrechts domineert de politiek en wie zich hier tegen uitspreekt kan rekenen op intimidatie, discriminatie en stigmatisatie. Het westen blijft Israël steunen met wapens en miljarden aan subsidies. Geen wonder dat dit kleine land zoveel onschuldige Palestijnen kan doden, ze krijgen gratis wapens hiervoor uit het westen.
Revolutionair socialisten eisen dat er meteen sancties ingesteld moeten worden tegen de Staat Israël. Maar we weten ook dat die niet gesteund zullen worden door het westen. Want dat westen is doodsbang om antisemitisch genoemd te worden. Daar strooit de terreurstaat toch al mee wie ook maar kritiek durft te leveren op de genocide in Gaza. Het doden van 28.000 ongewapende mannen, vrouwen en kinderen toont het misdadige karakter van de Staat Israël aan, dat net zo crimineel is als de Russische Federatie.
Wij moeten ingrijpen
Het is aan ons werkenden om onze regeringen te dwingen om in te grijpen. De enigste die echt iets kan doen is de Verenigde Staten. Maar Joe Biden gaat niet ingrijpen en Donald Trump al helemaal niet. Mocht Trump straks weer president worden (en die kans is groot) dan zal dat Israël alleen maar goed uitkomen. Biden heeft bewezen trouw te zijn aan een genocidaal regime en dat maakt zijn kansen om Trump te verslaan in november niet zo goed. Want Biden moet het hebben van jonge stemmers, vrouwen, zwarte Amerikanen en juist die minachten hem nu door zijn onvoorwaardelijke steun aan Israël.
Werkenden zullen het zelf moeten doen. Hoe? Door bijvoorbeeld wapenleveringen aan Israël tegen te houden zoals havenarbeiders deden in India. Havenarbeiders hebben al laten zien dat door collectief te weigeren, de Amerikanen een probleem hebben. Cultureel kunnen we Israël ook stoppen door te eisen dat het land geweerd wordt van internationale evenementen. Als de organisatoren dat niet aandurven zullen we zelf moeten weglopen. Israëliërs zullen moeten beseffen dat ze niet gewenst zijn door hun steun voor genocide, net zoals Russen dat al ervaren.
Socialisme blijft het enigste alternatief voor vrede
Het socialisme blijft het enigste alternatief voor vrede. Daarvoor is echter een klassenbewustzijn nodig bij zowel de Palestijnen als de Israëliërs. Het bewustzijn dat de huidige leiders van beide gemeenschappen niet in hun interesse werken. Extreemrechts in Israël kan de problemen van werkenden niet oplossen en de Palestijnse leiders zijn corrupt en werken in de Westelijke Jordaanoever zelfs met Israël mee. Om een alternatief neer te zetten is een organisatie van de arbeidersklasse nodig, een revolutionaire arbeiderspartij op een socialistisch programma.
Met socialisme bedoelen we dat de economische en politieke controle bij de werkende klasse ligt en niet een kleine groep kapitalisten. Dit is vooral het geval in Israël, maar ook in de Palestijnse gebieden heerst het kapitalisme door de steun van Palestijnse leiders aan kapitalisten. Het is goed dat er wereldwijd steun is voor de Palestijnen. Echter, enkel met Palestijnse vlaggen waaien en slogans zoals ‘’FREE PALESTINE’’ roepen is niet voldoende. Want dat brullen ook reactionaire krachten zoals HAMAS en FATAH.
Een socialistische omwenteling in beide gemeenschappen zal nodig zijn. Revolutionair socialisten staan dus voor een socialistisch Israël en een socialistisch Palestina op de grenzen van 1967. Dat zal inhouden dat Israël alle kolonisten terughaalt en de belegering van Gaza beëindigd. Echter om zover te komen is socialisme ook nodig in landen zoals Egypte, Jordanië en Syrië. Alleen een socialistische federatie van het midden oosten biedt mogelijkheid om in vrede en veiligheid te leven.
Tsaar Vladimir Putin heeft opnieuw zijn toneelverkiezing gewonnen. Sinds 2000 voert de absolute monarch van het Russische ”Keizerrijk” om de zoveel jaar het toneelstuk: ”democratische verkiezingen” op. Tussen 2008 en 2012 moest Putin even van positie veranderen omdat de Russische grondwet toen nog een maximaal limit van acht jaar had voor het ambt van President van de Russische Federatie. De grondwet is nu aangepast en de tsaar kan altijd zijn toneelstuk blijven opvoeren. Want iedereen weet dat er maar één winnaar kan zijn bij de verkiezingen in het tsarenrijk van Putin.
Boris Yeltsin, van stalinist naar kapitalist
De huidige tsaar van het Russische rijk erfde een zwakke natie in het jaar 1999. Vladimir Putin is eigenlijk de tweede monarch van het kapitalistische Rusland. Dit Rusland ontstond in december 1991, toen de Russische Socialistische Federatieve Sovjet Republiek (RSFSR) zich hernoemde in Russische Federatie. Alle stalinisten die trouw de dogma’s van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie (CPSU) hadden gediend, waren er nu als de kippen bij om het kapitalisme in te voeren, het markt fundamentalisme onder leiding van ex-stalinist: Boris Yeltsin.
Yeltsin had zich eind jaren 80 ontwikkeld tot een voorstander van het kapitalisme na een bezoek aan de Verenigde Staten van Amerika. De Amerikanen leken veel beter ontwikkeld door het kapitalisme en de stalinist Yeltsin verloor direct zijn geloof in het marxisme-leninisme (stalinisme). Terug in de Sovjet-Unie wist Yeltsin zich populair te maken als Voorzitter van de Moskou Sovjet (burgemeester). In juli 1990 stapte hij met veel bombarie uit de communistische partij, tot grote shock van de partijbonzen. Boris Yeltsin was in mei van dat jaar gekozen tot Voorzitter van de Opperste Sovjet van de RSFSR, in feite het eerste niet-CPSU staatshoofd sinds 1917.
Door zijn populariteit won Yeltsin de eerste democratische verkiezingen in Sovjet Rusland van juli 1991. Hij werd de eerste President van de RSFSR. Toen de Sovjet-Unie ophield met bestaan in december 91 was Yeltsin er direct bij om de economie te privatiseren. Ex-stalinisten die goede connecties met de nieuwe kapitalistische overheid hadden, konden voor een appel en een ei staatsbedrijven opkopen. Dit werden de oligarchen, de werkelijke machthebbers van Rusland. De federale overheid van Yeltsin liet het Russische proletariaat over aan de wreedheid van het roof kapitalisme.
Opkomst van Vladimir Putin
Boris Yeltsin werd na 1991 enorm gehaat voor zijn kapitalistische politiek. Geliefd door het westen en de Russische oligarchie, zo gehaat werd hij door de werkende klasse. Helaas hadden de Russen geen revolutionaire arbeiderspartij in de jaren 90, die Yeltsin omver had kunnen werpen. Politiek links bestond in de jaren 90 alleen uit de Communistische Partij van de Russische Federatie, die het kapitalisme en de macht van het Kremlin erkende. De CPRF speelt daarnaast op nationalisme en acceptatie van de kapitalistische staat en diens leiders.
Putin zat al vroeg in het kamp van Yeltsin. In de jaren 90 werkte hij voor de gemeenteraad van Sint-Petersburg. Putin zag erop toe dat eigendom van de (in augustus 1991 verboden) communistische partij en de Sovjet-Unie in bezit van de Russische Federatie kwamen. In 1997 ging hij werken voor de Presidentiële Staf van Boris Yeltsin. Die gaf hem controle over de Federale Veiligheidsdienst (FSB) in 1998. Dit moet ironisch gevoeld hebben voor Putin, omdat hij van 1975 tot 1990 voor FSB voorloper KGB had gewerkt als geheime agent in Oost-Duitsland.
Hij was echter maar kort FSB baas. Want in augustus 1999 werd Vladimir Putin premier van het Yeltsin kabinet. Deze functie vervulde hij slechts vier maanden, want Yeltsin besloot onverwacht om te stoppen. Hij trad af als President van de Russische Federatie in december 1999. Putin verving hem als tijdelijke president tot aan de presidentiële verkiezingen van juli 2000. Het was niet moeilijk om de verkiezingen te winnen. De staatsmedia en media van de oligarchie steunde Vladimir Putin, die daarop president van kapitalistisch Rusland werd.
Groei van de tsaar en herstel van het keizerrijk
Vladimir Putin maakte niet van een democratische natie een keizerrijk. Hij is niet te vergelijken met keizer Palpatine die van de Galactische Republiek in één klap het Galactische Keizerrijk maakte door de Jedi Ridders uit te rooien. Putin moest jaren werken om oligarchen aan zijn kant te krijgen en kritische oligarchen via de staat doen verdwijnen. Wie loyaal was aan de nieuwe Kremlin baas kon het ver schoppen, wie kritiek had kon alles verliezen. Veel oligarchen kozen daarom voor Putin om hun status en elitaire leven te behouden.
Boris Yeltsin had de jonge parlementaire democratie in 1993 al vervangen door een strak presidentieel systeem. Putin hoefde de democratische elementen van het systeem alleen maar langzaam uit te holen, totdat het democratische aspect alleen nog een façade voorstelt. Deze façade blijft wel nodig om de schijn hoog te houden dat Rusland een democratie voorstelt. Echter iedereen weet dat dit niet het geval is. Verkiezingen zijn eigenlijk altijd al gemanipuleerd, de enigste keer dat die min of meer eerlijk verliepen was die van mei 1991, toen Rusland nog de RSFSR was.
Rusland is tegenwoordig dus een keizerrijk in alles behalve in naam. Tsaar Putin kan namelijk overal zijn keizerlijke marionetten plaatsen. In de jaren 90 was de macht van de federale overheid in Moskou beperkt, de Russische deelrepublieken hadden erg veel autonomie. Na 2017 is daar verandering in gekomen. Moskou selecteert namelijk de hoofden en bepaalt wat de deelrepublieken wel en niet mogen doen. De enigste uitzondering is de Republiek Tsjetsjenië, waar Ramzan Kadyrov nog wel veel autonomie van het Kremlin heeft gekregen.
Van vriend naar vijand
Van 2000 tot 2008 was Vladimir Putin een vriend van het westen. Vooral met conservatieve leiders had Putin een goede relatie. George W. Bush van de Verenigde Staten was zelfs in 2005 in Moskou als speciale gast van het Kremlin. Het westen keerde zich tegen Putin toen die zich ging bemoeien met NAVO bondgenoot Georgië. Daar probeerde een anti-Russische nationalistische regering om controle terug te winnen over twee separatistische provinciën. Rusland kon dat niet accepteren omdat het steun gaf aan deze separatisten en de Russische interventie in Georgië liep uit op een oorlog, die door het westen fel bekritiseerd werd.
Het westerse imperialisme zag een mogelijkheid om de ex-Sovjet republiek Georgië aan hun kant te trekken en dat viel niet goed bij Vladimir Putin. Hij vond dat het westen zich niet met de voormalige Sovjet republieken moest bemoeien, dat was zijn achtertuin. Het imperialistische westen zocht de confrontaties en vond dat Rusland zich maar moest onderwerpen aan het westerse imperialisme. Anders dan Yeltsin ging Putin fel op ramkoers met het westen. Dit liet hij merken door zich tegen alle westerse interventies in de wereld uit te spreken. Putin is hierdoor populair geworden bij tegenstanders van de VS en EU, van rechtse nationalisten tot sommige linkse antikapitalisten.
Oekraïne
Het was Oekraïne waar Rusland zich in vastbeet. Van 1991 tot 2013 deed men in het westen geen moeite. Europa en de VS hadden interesse in Oekraïne verloren na de mislukte ”Oranje Revolutie” van 2004. Dit veranderde pas nadat Viktor Yanukovich was afgezet in december 2013. Yenukovich was pro-Russisch en zijn afzetting werd door het Kremlin gezien als een staatsgreep. Putin begon de Russische bevolking van Oost-Oekraïne bang te maken. Deels werd hij hierin geholpen door extreemrechtse Oekraïners, die precies dat riepen wat het Kremlin wou horen; anti-Russische propaganda en verheerlijking van Oekraïense fascisten.
In februari 2014 vielen Russische soldaten de Krim binnen. Het schiereiland werd geannexeerd door het Russische ”Keizerrijk” na een toneelopvoering verkleed als ”referendum”. Putin begon ook etnische Russen te steunen die zogenaamd vochten voor onafhankelijkheid in de regio’s Donetsk en Luhansk. In werkelijkheid waren de separatisten marionetten van het Kremlin. Hun ”volksrepublieken” konden alleen bestaan door Russische wapensteun, geld en soldaten. Van 2014 tot 2022 beweerde Rusland echter dat ze niets te maken hadden met de separatistische strijders, een grote leugen!
Doordat het westen Oekraïne massaal ging steunen besloot Putin om over te gaan tot militaire escalatie. Op 24 februari 2022 viel het Russische ”Keizerrijk” aan en veroverde ongeveer 18% van Oekraïne. In de laatste twee jaar heeft Rusland zeker 150.000 soldaten verloren en 2.000 tanks en legervoertuigen. Toch weet tsaar Putin zich sterk te houden, met nationalisme en populistische bombarie. De liberale oppositie is met de moord op Alexei Navalny zo goed als uitgeschakeld. Het Kremlin heeft daarnaast de loyaliteit van de stalinistische: Communistische Partij van de Russische Federatie en de nationalistische: Liberaal Democratische Partij van Rusland.
De toneelverkiezingen
Verkiezingen in Rusland zijn een toneelspel en alle spelers weten dat. Iedereen die meedoet mag dat alleen omdat ze geen gevaar zijn voor het Kremlin, Vladimir Putin. Sinds 2001 zijn alle politieke machtsposities in het Russische rijk verdeeld onder leden van de politieke partij: Verenigd Rusland. Dit is de partij die voor Putin werkt. Verenigd Rusland heeft een meerderheid in alle politieke onderdelen van het land. De gecontroleerde oppositie bestaande uit stalinisten en nationalisten moeten altijd tevreden zijn met een minderheidspositie.
Verenigd Rusland is een partij die geen duidelijke ideologie hanteert. Het speelt op Russisch nationalisme, liefde voor de natie, inclusief de periode van het stalinisme. Dit houdt alleen de periode 1941-1991 in, want Putin heeft een vreselijke hekel aan de socialistische ideologie achter de Sovjet-Unie. Het Kremlin minacht de bolsjewieken van Lenin, maar verheerlijkt Stalin. Dit omdat Stalin het groot Russisch chauvinisme steunde, wat de rode lijndraad is van het Putin regime. De verheerlijking van Rusland als natie, de taal, cultuur en alle gebieden die ooit door het tsarisme (1547-1917) en stalinisme (1927-1991) beheerst werden.
Revolutionair socialisten roepen op om niet te gaan stemmen. Verkiezingen zijn een façade en dus heeft het geen zin om mee te doen met dit toneelstukje van het Kremlin. De werkende klasse zal zich moeten organiseren om zo het regime van Putin omver te werpen. Dit lijkt onmogelijk in 2024, maar laten we niet vergeten dat de macht van Putin vooral gebaseerd is op de passiviteit van de arbeidersklasse. Buiten de grote steden is de macht van de staat veel beperkter. Dit omdat het Kremlin totaal geen oog heeft voor het leed van miljoenen Russische arbeiders. Ze worden eigenlijk al sinds 1991 aan hun lot overgelaten.
Socialisme is het enigste alternatief
Wij hebben geen vertrouwen in de liberale oppositie. Voor ons is de werkende klasse de enigste kracht die een einde aan Vladimir Putin kan maken. Hiervoor is een revolutionair klassenbewustzijn nodig en een revolutionaire arbeiderspartij op een socialistisch programma. Zo’n partij kan van heel klein, heel groot worden als werkenden inzien dat het socialisme in hun voordeel werkt. We weten uit het verleden dat de arbeidersklasse in staat is om zich te organiseren, als ze een voorhoede partij hebben die in hun interesses werkt en hun belangen nastreeft. Daarom zijn de belangen van revolutionair socialisten nooit anders dan die van de werkende klasse.
Het socialisme is natuurlijk door het stalinisme misbruikt. Toch hebben Russen een positiever beeld over de Sovjet-Unie dan over de Russische Federatie van Putin. Daarom probeert het Kremlin om Sovjet nostalgie te gebruiken voor loyaliteit aan de natie. Echter de Russische overheid is niet de Sovjet overheid. Hoe dictatoriaal het stalinisme ook was, er heerste minder ongelijkheid en de partijbonzen moesten zich aan een marxistische façade houden, waar de oligarchen van Putin niet aan doen. Dit is geen verdediging van het stalinisme, dat als politiek en economisch systeem totaal gefaald heeft. Toch is deze façade van een socialistische natie populairder gebleken dan het kapitalistische Rusland van Yeltsin en Putin.
Op vreedzame manier het Putin regime omverwerpen lijkt onmogelijk. In een gewapende klassenstrijd zullen de oligarchen en de staatsbureaucraten massief geweld gebruiken om hun kapitalistische dictatuur te beschermen. We zagen dit al tussen 1917 en 1923, toen de Witte Legers van de contrarevolutie gesteund werden door kapitalistische krachten. Als werkenden in Rusland inzien dat de revolutie in hun voordeel gaat werken, zullen ze in actie komen net als in 1917. Daar is het Kremlin enorm bang voor. Putin vreest een herhaling van de Sovjet revolutie. Daarom wordt de revolutie van 1917 geminacht, maar de misvorming onder Stalin geprezen.
De Nederlandse overheid, de tweede kamer, politici en de media, ze zijn allemaal schuldig aan het opzetten van diep wantrouwen van het Koninkrijk der Nederlanden tegenover diens eigen mensen, de werkende klasse. ’’In een verhard politiek en maatschappelijk klimaat zijn de drie staatsmachten blind geweest voor mens en recht. Grondrechten van mensen zijn geschonden en de rechtsstaat is terzijde geschoven’’ Dat is de conclusie van het rapport: Blind voor Mens en Recht. Het is diep triest dat wij revolutionair socialisten dit al jaren geleden zagen aankomen, toen het neoliberalisme aan de macht kwam onder Lubbers, Kok, Balkenende en Rutte.
De kapitalistische staat is wantrouwend en dient niet de meerderheid
Revolutionair socialisten zijn tegenstanders van de staat. De kapitalistische staat verwerpen we omdat die niet het belang van de werkende klasse dient. Helaas is de media van de kapitalistische maatschappij erg goed in het verspreiden van de illusie, dat de staat er voor iedereen zou moeten zijn. Werkelijkheid is dat de kapitalistische Staat der Nederlanden dat niet is. Overheid, Tweede Kamer, politici en media dienen slechts het belang van de klasse met bezit. Dat is terug te zien in de wrede neoliberale politiek waarbij de overheid wantrouwend werd.
Dat wantrouwen is niet zomaar ontstaan. Wantrouwen is wat politiek rechts nodig heeft om aanhang te winnen. Wantrouwen tegenover baanlozen, buitenlanders, moslims, socialisten, joden, het rijtje is lang. Rechts speelt op angst, angst voor wat mensen niet kennen. Deze angst is de voedingsbodem voor de toeslagenaffaire, want de overheid was bang. Bang dat baanlozen allemaal zouden frauderen, want dat is wat de rechtse sensatie media maar al te graag in het nieuws brengt. De ”luie” bijstandstrekkers, die op kosten van de samenleving willen leven en daarvoor niets terug doen.
Wantrouwen aangevoerd door rechts beleid
Rechtse politici zijn er altijd geweest. Maar hun asociale politiek kreeg tot de jaren 80 vaak fel weerwoord van centrum en linkse politici. Maar de oude centrum partijen zijn nu net zo rechts geworden en wat links ooit was (met name de sociaaldemocratie) is nu gedegenereerd en niet meer links te noemen. We zien dit terug in de sociaaldemocratie, die al jaren het niet opneemt voor de werkende klasse en baanlozen. De Partij van de Arbeid was onder Wim Kok en Wouter Bos juist een groot voorstander van een verhard beleid tegenover de baanlozen. Aan het wantrouwen tegenover mensen in de bijstand heeft de PvdA medeschuld, dit is ook te zien in het feit dat onder PvdA regie de toeslagenaffaire aan het licht kwam.
De overheid zou mensen moeten helpen is de algemene opvatting. Vooral als je tijdelijk of niet kunt werken door een handicap. Echter de rechtse partijen (met steun van de sociaaldemocratie) hebben een web van bureaucratische regeltjes ingevoerd om dit erg moeilijk te maken. De bijstand is zwaar, er heerst een stigma op en er wordt alles aan gedaan om je uitkering weer af te pakken. Dit lijkt nodig, maar voor veel mensen in de bijstand is werken juist lastig. Vaak zijn het mensen met een arbeidshandicap of kunnen ze niet zomaar aan de slag. Helpen past niet binnen de norm van een kapitalistische overheid, iedereen moet het zelf uitzoeken. Ook weer een voorbeeld van rechtse hardheid.
Voor ons broodkruimels, voor de rijken is er altijd geld
Het rapport: Blind voor Mens en Recht toont aan dat de kapitalistische maatschappij niet werkt. De overheid is blind voor recht en mensen omdat het niet de meerderheid dient. Waar is de overheid dan goed voor? Nou, wetten maken die één sociale klasse goed uitkomen, de klasse der bezitters, de kapitalistenklasse. Kijk maar naar de Covid-19 periode, toen was er opeens miljarden aan geld. Grote bedrijven zoals KLM kregen ze om overeind te blijven. De staat loopt ook miljarden mis omdat diezelfde grote bedrijven vaak nauwelijks belasting betalen. Tijdens crisissen is de overheid er snel bij om de bezittende klasse te helpen en de werkende klasse te offeren.
Ja, wij kregen een schijntje voor de energiekosten. Maar we moeten niet vergeten dat er in 2024 geen energieplatform meer is. Wij moeten nu de marktprijzen betalen en daar ligt het probleem. De overheid heeft bijna alle maatschappelijke functies overgelaten aan de markt. Die markt denkt niet aan werkenden of baanlozen. De markt denkt enkele aan de klasse met bezitters, voor hun wordt er gewerkt, voor hun worden winsten gemaakt. Voor types zoals Remon Vos (vastgoed), Frits Goldschmeding (Randstad), Charlene de Carlvalho-Heineken (Heineken).
De media en de politici versterken asociaal beleid
Het is de media die het wantrouwde karakter van de overheid versterkte. Sensatiejournalisten verspreiden sinds de jaren 80 van de vorige eeuw, het misvormde beeld dat iedereen in de bijstand ”lui” zou zijn en niet willen werken. Rechts eiste dat de bijstand uitgehold diende te worden. Deze asociale mentaliteit kon alleen doorgedrukt worden omdat (ex) linkse partijen meegingen in de sensatie. Personen die protesteerde tegen de rechtse hardheid werden uitgemaakt voor: slapjanussen en theedrinkers. Rechts speelde vooral op de ’’luiheid’’ van de mens en dat die vooral met dwang gedwongen moest worden om te werken, voor minimumloon of minder zelfs. Want dankzij de neoliberale mentaliteit moet iemand in de bijstand nu ook vaak een tegenprestatie geven en dus gratis werken.
Rechtse politici zijn het echter die zichzelf verrijken door voor het kapitalisme te werken. Hoe vaak zijn VVD’ers niet corrupt gebleken? Hoe vaak krijgen deze asociale politici elitaire baantjes binnen het bedrijfsleven, nadat ze de politiek verlaten hebben? Het salaris van een Tweede Kamer lid toont ook dat deze mensen in een totale andere wereld leven. Een politicus verdient bruto 124.000 euro op jaarbasis. Modaal Nederland moet het tussen 30.000 en 40.000 euro bruto doen. Voor ons is er daarnaast geen wachtgeldregeling, behalve de bijstand waar je meteen gewantrouwd wordt als je niet kunt werken.
De kapitalistische staat moet weg
Kapitalistische politici van rechts, centrum en links (sociaaldemocratie) verspreiden de illusie van de neutrale staat. De staat die voor iedereen zou moeten zijn. Echter door rechts beleid van de laatste 40 jaar is de staat blind voor mens en recht geworden. De toeslagenaffaire is slecht één voorbeeld. Werkenden voelen geen verbinding met de staat, zeker omdat diens politici vier keer zoveel krijgen als Jan modaal. Een politicus van de kapitalistische politiek (van populistisch rechts tot traditioneel rechts) kan zich veel meer veroorloven dan de meerderheid van de bevolking. Alleen de politici van de SP hebben te maken met een solidariteitsregeling. Hun salaris is ongeveer 39.000 euro op jaarbasis,
Wij denken niet dat de kapitalistische staat te hervormen is. Een menselijker en socialer Nederland onder het Koninkrijk der Nederlanden is niet voor elkaar te krijgen. De kapitalistische staat weet niet hoe het sociaal moet zijn na jaren van wantrouwen. Diens ambtenaren zijn gehard in rechtse opvattingen. De bureaucratie is niet menselijker te maken omdat de staat er niet voor mensen is. Daarnaast is het de taak van de kapitalistische staat om de werkende klasse in lijn van het kapitalisme te houden. Kapitalisten willen niet dat werkenden aan de macht komen en dus moet er spraken zijn van een repressief en wantrouwend overheidsapparaat.
Revolutionair socialisten pleiten niet voor geweld tegen de burgerlijk democratische staat. Geweld van individuele personen zal repressie alleen maar versterken. Wat nodig is, is een arbeiderspartij op een socialistisch programma. Zo’n partij kan de meerderheid van werkenden en baanlozen voor zich winnen. Het masker van het kapitalisme valt af en ook hun staat is ontmaskert als koud, kil en blind voor mens en recht. Werkenden/baanlozen beginnen in te zien dat deze maatschappij niet werkt. Het is de taak van revolutionair socialisten om een alternatief te bieden, een socialistisch alternatief!
Alexei Navalny is dood, vermoord door het wrede Russische gevangenissysteem dat erom bekend staat, extreem mensonwaardig te zijn. Dit systeem heeft het Kremlin letterlijk overgenomen uit de tijden van de tsaren en de stalinisten. Navalny was geen revolutionair en zeker geen socialist, hij was een liberaal-nationalistische tegenstander van het Putin regime, geminacht door het Kremlin! Natuurlijk zal het Russische ”Keizerrijk” alles ontkennen en doen alsof zijn dood een ”natuurlijke” oorsprong heeft. Navalny is gestorven, net zoals veel gevangenen in de concentratiekampen van Stalin, waaronder heel wat communisten.
Tsaristisch gevangeniswezen tot 1917
Het tsarisme in Rusland was wreed, gebouwd op uitbuiting van boeren en landarbeiders. Het eerste Russische Keizerrijk van 1721 tot 1917 leefde volledig op het leed van miljoenen. Terwijl een kleine groep extreem rijk was door land bezit, leefde een groot deel van de bevolking in bittere armoede. De elitaire tsaren en hun keizerlijke families hadden daar geen last van. In Sint-Petersburg was hun leven dat van luxe en welvaart. Tegenstanders van hun systeem lieten ze vaak verbannen naar Siberië, waar vele stierven door slechte behandeling en slavenarbeid. De tsaristische gevangeniskampen werden Katorga genoemd, later zou Stalin deze term overnemen.
Doordat gevangenen harde arbeid moesten verrichten onder extreme omstandigheden zoals vries kou in de winter en bloed warmte in de zomer, stierven velen door uitputting. Heel wat revolutionairen werden naar de Katorga kampen gestuurd, waar onder ook Leon Trotsky en Vladimir Lenin. Hoewel verbannen naar Siberië kon dat de revolutionaire activiteiten van deze twee niet tegenhouden. Ook Joseph Stalin zat in een Katorga en moest daar zelfs jaren in verblijven totdat de februari revolutie van 1917 hem gratie graf.
Katorga tussen revolutie, burgeroorlog en stalinisme
Na de val van de Russische monarchie werden de meeste Katorga gesloten. Echter tijdens de burgeroorlog gebruikte zowel de roden als witten, kampen voor hun gevangen tegenstanders. Veel rode kampbewakers waren echter tegenstanders van het idee om gevangenen te laten werken, dit omdat veel revolutionairen zelf gedwongen waren om in de tsaristische Katorga te werken. De witte legers van de contrarevolutie hielden minder Katorga open, zij kozen ervoor om aanhangers van de socialistische revolutie liever te executeren.
Na de overwinning van de sovjets werd de Unie van Socialistische Sovjet Republieken opgericht. In totaal zaten tussen 1922 en 1928 ongeveer 30.000 individuelen vast. Ter vergelijking, in de Verenigde Staten van Amerika zaten in de jaren 20 ongeveer 92.000 mensen vast. Het idee dus dat Lenin miljoenen liet oppakken en opsluiten komt niet overeen met de cijfers. Het is wel correct dat tijdens de burgeroorlog het Rode Terreur van de Sovjets als ook het Witte Terreur van de contrarevolutie veel onschuldigen heeft vervolgd en opgesloten.
Na de dood van Lenin kreeg het stalinisme vrij spel en had rond 1928 alle politieke macht in handen. Joseph Stalin herstelde de tsaristische Katorga, alleen nu onder de naam: Hervorming Werkkampen (Gulag). In 1930 was het aantal gevangenen enorm gestegen naar 100.000, dit waren voornamelijk critici van Stalin die geroyeerd waren uit de communistische partij en opgepakt. Dit aantal zou begin jaren 30 alleen maar toenemen namatte de stalinisten overal vermeende trotskisten zagen.
De stalinistische Gulag
De aanhangers van Leon Trotsky behoorde tot de eerste groep gevangenen die kennis zouden maken met de stalinistische Gulag. Anders dan criminelen werden de trotskisten extra gehaat door de stalinisten, omdat ze trouw bleven aan de idealen van de revolutie en weigerde te capituleren aan Stalin. Er zijn vermoedelijk meer vermeende trotskisten opgepakt en in de kampen gestopt dan er daadwerkelijk bestaan hebben. In de jaren 30 werden heel wat voormalige leden van de communistische partij opgepakt onder het mom dat ze ”trotskistische fascisten” waren door de stalinistische overheid.
Stalin verzon de leugen dat Trotsky in ballingschap samenwerkte met Hitler. Dus verklaarde de stalinistische communistische partijen dat de trotskisten de grootste vijanden van de arbeidersklasse vormde. In de kampen kregen ze een speciale behandeling, extra marteling en wreedheid. De kampbewakers wisten precies wie als trotskist was bestempelt. De niet trotskisten die de Gulag overleefd hadden spraken hun bewondering uit voor Trotsky’s aanhangers, die ondanks extreme mishandelingen altijd de idealen van het revolutionair socialisme trouw bleven.
Er zijn ongeveer 1,5 miljoen Sovjet burgers gestorven in de Gulag, waaronder bijna alle leiders van de 1917 revolutie en de eerste jaren na de burgeroorlog. Stalin moest ze allemaal opsluiten om de nieuw tsaar van Rusland te worden. De leden van de Unie Wijde Communistische Partij na 1928 werden allemaal kritiekloze bonzen, wiens kinderen en kleinkinderen behoorde tot een speciale kaste, die privileges genoten en een beter leven hadden in de Sovjet-Unie en de eerste jaren van de Russische Federatie na 1991.
De huidige Russische gevangenissen
Na de dood van Stalin in 1953 werden de Gulag kampen langzaam gesloten. De stalinisten maakte na 1956 ook een einde aan de persoonlijkheidscultus van Stalin. Echter de kern van het stalinisme bleef bestaan en ook diens wreedheid is nooit echt gestorven. In 1960 werd het laatste Gulag kamp gesloten, echter arbeidskampen bleven bestaan. Het stalinisme bleef gevangenen uitbuiten en mensonwaardig behandelen. De wreedheid van de stalinistische gevangenissen bleef ook na 1991 bestaan onder het nieuwe kapitalisme. Met de opkomst van Vladimir Putin kwamen ook de politieke gevangenen weer terug. Nu in 2024, wordt vermoed dat zeker 500.000 mensen in de cel zitten in het rijk van tsaar Putin.
Onder Putin kreeg het Russische gevangeniswezen weer de mogelijkheid om gevangenen te martelen en te doden. Misbruik en wreedheid zijn opnieuw aan de orde en Alexei Navalny heeft dit zelf ondervonden. De meest bekende criticus van Putin koos ervoor om in januari 2021 terug te keren naar Rusland. Daar werd hij opgepakt en kreeg uiteindelijk zelfs 30 jaar cel voor het opzetten van een ”extremistische” organisatie. In de streng beveiligde gevangenis IK-3 stierf Alexei Navalny uiteindelijk, nadat zijn lichaam het misbruik niet langer aankon. Zijn laatste woorden in 2021 waren duidelijk: Voor het kwade om te overwinnen is het voldoende als het goede niets doet!
Dat Navalny is overleden moet niet gezien worden als een verrassing. Het leven in de Russische gevangenissen is slecht. Alexei Navalny kreeg net als de trotskisten ten tijden van het stalinisme een ”speciale behandeling”. De lakeien van het Kremlin wisten precies wie hij was. Ze hadden de totale vrijheid om hem te vernederen, martelen en het leven zwaar te maken. Hier is hij nu aan bezweken, net zoals veel andere slachtoffers van het Russische gevangeniswezen. Navalny zat al 300 dagen in isolatie en dat zal hem alleen maar verzwakt hebben.
Alleen een revolutie maakt een einde aan het onrecht
Revolutionair socialisten zeggen dat alleen een socialistische revolutie een einde kan maken aan de wreedheid van het Russische gevangeniswezen. De huidige gevangenissen zijn wreed, mensonwaardig en gebouwd om je psychologisch en lichamelijk kapot te maken. Bewakers worden niet vervolgd voor misstanden en gevangenen worden gezien als minder dan insecten. Rechten heb je niet in de gevangenissen van Vladimir Putin. Daarom is een revolutie nodig, een revolutie om een einde te maken aan het kapitalisme en de Russische oligarchie.
Dit vereist de oprichting van een revolutionaire arbeiderspartij met een socialistisch programma. Op dit moment is dit lastig om uit te bouwen, aangezien Rusland een wrede dictatuur is. Toch is het de bolsjewieken gelukt om in 1917 dat te doen. Putin lijkt oppermachtig, toch is zijn regime alleen sterk in de grote steden. In gebieden buiten de steden is de macht van de staat veel zwakker. Er is ook veel minder controle en toezicht aangezien het allemaal afgelegen is. Russen weten heel goed dat de staat niet in hun interesse werkt. Alleen ze missen een socialistisch perspectief en het revolutionaire leiderschap.
Het westen zal Alexei Navalny vereren, maar feit blijft wel dat hij niet veel kon doen in het Russische gevangeniswezen. Hij is slecht één van velen die sterven door de slechte behandeling. Verhalen zijn genoeg te vinden, alleen mogen Russen er niet over vertellen. Door de invasie van Oekraïne heeft het Kremlin verboden om overlijdingsberichten te publiceren in de media. Je weet dus niet wie is gestorven en hoe, ook al weet iedereen wel hoe wreed de staat is. Daarom is een socialistische revolutie nodig, zeker omdat velen weten dat het Kremlin niet in hun voordeel werkt.
Vermoed wordt dat zeker 120.000 Russen gedood zijn sinds Putin aan de invasie begon. Elke dag sterven jonge mannen en de Russische media zwijgt hierover. De oorlog heeft nu al meer doden gekost dat de Sovjet invasie van Afghanistan in 1979. Tussen 1979 en 1988 stierven ongeveer 20.000 mannen. In slecht twee jaar heeft het Kremlin zeker 100.000 Russen geofferd voor hun groot Russisch chauvinisme en grootheidswaanzin. Daarom kan ook alleen de arbeidersklasse een einde maken aan dit bloedbad. Het westen kan dit conflict niet stoppen, dat kunnen alleen de werkenden van Rusland en Oekraïne.
De Nederlandse Publieke Omroep heeft niet bepaald een goed imago opgelopen, nadat duidelijk werd dat er spraken is van machtsmisbruik, seksisme en een angstcultuur. Het wangedrag van top figuren binnen de publieke omroep toont hoe elitair men zich voelt. Dit versterkt de rechtse hetze dat de NPO een ”linkse elitaire” omroep zou zijn. Dit is natuurlijk niet correct, want we weten ook dat binnen rechtse omroepen genoeg ellende te vinden is, van macho gedrag tot racisme (POWNED). Het is duidelijk dat het zo niet verder kan. Daarom pleiten revolutionair socialisten ervoor dat de media onder democratische controle zou moeten staan van werkenden.
Wat is er aan de hand?
De Commissie-Van Rijn publiceerde een rapport over de misstanden bij de Nederlandse Publieke Omroep. Sinds 2008 bestaat de Stichting NPO met 450 werknemers. Deze verving de oude omroepen zoals Nederland 1,2,3 vanaf 2014. Van democratische controle is geen spraken, het is een centralistische organisatie waar leden/werknemers geen insprak over hebben. De NPO mag geen winst maken, maar dat zorgde er niet voor dat top figuren zich elitair, schoftig en seksistisch gedroegen, eigenlijk heel kapitalistisch.
Er schijnt spraken te zijn van een angstcultuur, van geschreeuw en het demoniseren van werkenden. Naast de angst, hadden werknemers ook te maken met seksisme waarbij vooral mannelijke leidinggevenden over de grens gingen en vrouwen lastig vielen. Er werden ongewenste naaktfoto’s verspreidt en er werden gesprekken gevoerd met een seksuele lading, wat als erg ongewenst ervaren werd door vrouwen.
Centraal binnen het rapport van de Commissie-Van Rijn is de angst. Werkenden durfde niets tegen het asociale gedrag van leidinggevenden te doen, uit angst om zijn/haar/hun baan kwijt te raken. Een angstcultuur is vaak aanwezig in commerciële bedrijven. Het kapitalisme is van natuur ondemocratisch en centraliseert alle macht in de handen van de bezitters (kapitalisten). Omdat de bezitters niet alles zelf kunnen doen, worden elitaire managers ingesteld die hun gehoorzamen. Als werkenden dan klagen over wantoestanden (klokkenluiders) is vaan spraken van pestrijen, waardoor ontslag volgt bij een ”onverwachte” reorganisatie. Binnen de NPO hadden velen te maken met roddelen, belachelijk maken, het schenden van vertrouwelijkheid, verbaal geweld, verbale intimidatie van vrouwelijke collega’s en discriminatie op basis van geslacht, leeftijd, etniciteit of huidskleur!
Asociaal gedrag komt aan het licht
Politiek rechts heeft de NPO altijd een ”links” bolwerk genoemd. Maar in werkelijkheid toont juist het asociale gedrag, dat de NPO net zo elitair denkt als in menige kapitalistische bedrijven. We hoeven alleen maar terug te denken aan het seksistische gedrag tijdens The Voice of Holland. Of wantoestanden nu gebeuren bij de publieke omroep of bij een commerciële omroep, dat doet er niet toe. Wel zullen rechtse propagandisten deze wantoestanden gebruiken om de NPO verder aan te vallen. Het gaat hun niet daarbij om het leed van vrouwen, mannen of slachtoffers van wangedrag. Rechts wil de publieke omroep verzwakken zodat de commerciele omroep versterkt wordt. Daarom beweert Wilders dat de NPO “links” zou zijn.
Twee jaar geleden begon het balletje te rollen toen Matthijs van Nieuwkerk van De Wereld Draait Door (BNNVARA), achter de schermen asociaal bleek en medewerkers terroriseerde. Er was spraken van wangedrag, intimidaties en vernederingen. Niemand bij BNNVARA greep in omdat Matthijs van Nieuwkerk een ster was en voor kijkcijfers zorgde. Dat verklaart ook waarom ook bij de NPO als geheel niemand optrad. Ook al zou de publieke omroep niet winstgevend moeten zijn, de mentaliteit van de kapitalistische media zit ook bij de NPO. Nadat het gedrag van Matthijs van Nieuwkerk openbaar werd, kwam een einde aan De Wereld Draait Door. Ook andere topstukken vielen van hun elitaire positie.
Elitaire salarissen bij de NPO
Geert Wilders heeft de NPO vaak aangevallen als een ”links” bolwerk. Dit omdat de extreemrechtse politicus het liefste een NPO had gezien die rechts-nationalistische programma’s maakt. Maar als we kijken naar de aard van de organisatie, dan lijkt de publieke omroep meer op een typische kapitalistische onderneming. De top betaald hun ”gouden iconen” enorm veel belastinggeld, zo kreeg Paul de Leeuw voor zijn programma; Mooi Weer de Leeuw, een jaarsalaris van 650.000 euro in 2008. Hij vond dat niemand daarover mocht klagen, want zijn programma was top. Dit toont het elitair karakter van de Leeuw, die zich graag neerzet als modaal, maar in werkelijkheid tot de rijken van Nederland behoort net als Matthijs van Nieuwkerk. Omdat de NPO geen staatsomroep is, hoeven ze zich niet te houden aan de Balkenende norm. Dit verklaart waarom de Leeuw en van Nieuwkerk miljonairs geworden zijn, door hun werk voor een publieke omroep.
Wat is nodig?
We moeten meteen een einde maken aan de NPO als stichting. We hebben een omroep nodig die democratisch is en hun top figuren niet meer betalen dan 2x modaal. Als die het daar niet mee eens zijn, mogen ze hun kansen zoeken bij de commerciële media. Wie bij een publieke omroep werkt mag het niet voor het geld doen. Dat is de kern van een openbare omroep. Echter dit moet gelden voor alles dat openbaar is. We zouden ook een democratisch openbaar vervoer moeten hebben, dat we ook niet bezitten. Net als de NPO, is het OV in Nederland verplicht om kapitalistisch te denken om te kunnen concurreren. De NS bijvoorbeeld is een kapitalistische onderneming, ook al is de Staat der Nederlanden enig aandeelhouder.
Uiteindelijk blijkt dat de misstanden bij de NPO eigenlijk horen bij een kapitalistische onderneming. We hoeven alleen maar naar de Trump Organisatie te kijken om te weten, dat daar binnen enorm veel wantoestanden zullen heersen. De Trump familie is enorm elitair en dictatoriaal, die als alleenheersers alles bepalen, wat ook mag van het kapitalistische systeem. Hoewel het niet past binnen de propaganda van ”inclusiviteit” en ”sociaal maatschappelijk” ondernemen, toont het rapport van de Commissie-Van Rijn dat ook stichtingen die een publieke rol vervullen, niet vies zijn van angstculturen, seksisme en asociaal gedrag dat getolereerd wordt door de top.
Daarom moeten klokkenluiders beschermd worden. Daarom moeten leidinggevenden die zich schuldig maken aan wangedrag de consequenties van hun gedrag ervaren. Matthijs van Nieuwkerk wou overstappen op de commerciële media. Het leek dat hij ging werken voor Radio Télévision Luxembourg (RTL), een media groep dat eigendom is van de mediaconglomeraat Bertelsmann. Bertelsmann is één van de negen mediakapitalisten die 90% van de westerse media bezitten. Daarom zijn publieke omroepen nodig. Om programma’s te maken die niet de lijn van het kapitalisme volgen. Helaas ontbreekt dat, omdat de NPO net als RTL, kapitalistisch denkt!
Revolutionair socialisten zijn dus tegen een staatsomroep of kapitalistische omroepen. De media moet democratisch zijn, open voor iedereen. Dit is alleen mogelijk in een samenleving waarbij de gemeenschap democratische controle heeft over de productiemiddelen zoals de media. Onze visie is die van een democratische media, waarbij werkenden van alle ideologieën toegang hebben tot de media en ervan gebruik kunnen maken. Op dit moment bepalen negen mediaconglomeraten (waaronder Disney en Bertelsmann) wat 90% van de westerse mensheid op televisie mag zien!
Revolutionair Socialistische Media 